◻️به یاد آندری تارکوفسکی
◽یادداشت استاد سعید مستغاثی برای فیلم #تابستان_همان_سال
🔰#سینما_انقلاب | اشتباه نشود، فیلم "#تابستان_همان_سال" هیچ ارتباطی با آندری تارکوفسکی (فیلمساز فقید روس) ندارد، شاید با برخی خاطرات نویسنده اش در سال های دور مرتبط باشد.
اما به نظر می آید #محمود_کلاری هرآنچه در طی این 40 سال از فیلمبرداری و کار با دوربین تجربه نموده را یک کاسه در این فیلم جمع کرده است.
شاید داستان فیلم خیلی معمولی و تکراری به نظر برسد. خاطرات یک پسر بچه از دورانی که در غیاب پدر زندانی اش، اما همراه مادر در خانه ای قدیمی در کنار عمه و پسر و دختر او زندگی می کردند. عمه ای که هوای ازدواج با مردی متمول را دارد اما درگیر یک دزدی جعلی می شود.
آنچه فیلم "تابستان همان سال" را دیدنی کرده، فیلمبرداری تقریبا تک رنگ و به اصطلاح "سوبیایی" و فضای سوخته آن به علاوه قاب های ایستای چشم نواز از یک زندگی پر تنش است.
نوعی فیلمبرداری که تماشاگر پیگیر سینما را به یاد فیلم هایی همچون "استاکر" یا "نوستالگیا" اثر آندری تارکوفسکی می اندازد یا آن نماهای متضاد باران و آتش در زندگی پر چالش آندری جوان در فیلم "آینه".
فیلم "تابستان همان سال" را می توان به نوعی ادای دین هم به رئالیسم شاعرانه ای تلقی کرد که برخی فیلمسازان فرانسوی در دهه 40 میلادی با آن سینمایشان را برجسته ساختند.
به نظرم بعد از دو فیلم ابر و آفتاب و رقص با رویا، این فیلمی است که می توان فیلم ویژه محمود کلاری دانست. پس از چهل سال کار فیلمبرداری که آثار مهم بسیاری در میان شان به چشم می خورد، کلاری می تواند ادعا کند که در فیلم "تابستان همان سال" به شدت خودش است.
#جشنواره_فیلم_فجر
@cinemaenghelab
◽یادداشت استاد سعید مستغاثی برای فیلم #تابستان_همان_سال
🔰#سینما_انقلاب | اشتباه نشود، فیلم "#تابستان_همان_سال" هیچ ارتباطی با آندری تارکوفسکی (فیلمساز فقید روس) ندارد، شاید با برخی خاطرات نویسنده اش در سال های دور مرتبط باشد.
اما به نظر می آید #محمود_کلاری هرآنچه در طی این 40 سال از فیلمبرداری و کار با دوربین تجربه نموده را یک کاسه در این فیلم جمع کرده است.
شاید داستان فیلم خیلی معمولی و تکراری به نظر برسد. خاطرات یک پسر بچه از دورانی که در غیاب پدر زندانی اش، اما همراه مادر در خانه ای قدیمی در کنار عمه و پسر و دختر او زندگی می کردند. عمه ای که هوای ازدواج با مردی متمول را دارد اما درگیر یک دزدی جعلی می شود.
آنچه فیلم "تابستان همان سال" را دیدنی کرده، فیلمبرداری تقریبا تک رنگ و به اصطلاح "سوبیایی" و فضای سوخته آن به علاوه قاب های ایستای چشم نواز از یک زندگی پر تنش است.
نوعی فیلمبرداری که تماشاگر پیگیر سینما را به یاد فیلم هایی همچون "استاکر" یا "نوستالگیا" اثر آندری تارکوفسکی می اندازد یا آن نماهای متضاد باران و آتش در زندگی پر چالش آندری جوان در فیلم "آینه".
فیلم "تابستان همان سال" را می توان به نوعی ادای دین هم به رئالیسم شاعرانه ای تلقی کرد که برخی فیلمسازان فرانسوی در دهه 40 میلادی با آن سینمایشان را برجسته ساختند.
به نظرم بعد از دو فیلم ابر و آفتاب و رقص با رویا، این فیلمی است که می توان فیلم ویژه محمود کلاری دانست. پس از چهل سال کار فیلمبرداری که آثار مهم بسیاری در میان شان به چشم می خورد، کلاری می تواند ادعا کند که در فیلم "تابستان همان سال" به شدت خودش است.
#جشنواره_فیلم_فجر
@cinemaenghelab
