Forwarded from اتچ بات
🎞 سیمای سیمرغ
🇮🇷 بازنمایی ایران در فیلم‌های سی و هفتمین دوره جشنواره فجر
📌 هدف این پژوهش عبارت است از فهم و ارزیابی تصویری که فیلم‌های بخش «سودای سیمرغ» و «نگاه نو» از «ایران» بازنموده‌اند.
📌 اهم نتایج به صورت #تیتروار به شرح زیر است(متن کامل گزارش ۱۲۷ صفحه است که جمع‌بندی آن در ۴۱ صفحه منتشر می‌شود) :
⭕️ برای افزایش سلامتِ سینمای ایران بسط «#شفافیت» در سطوح مختلف حکمرانیِ سینما ضروری است. همه‌ی نهادهای حکومتی که با استفاده از منابع عمومی، حامی مالی یا معنوی فیلم‌ها می‌شوند باید موظف شوند ریز این حمایت‌ها را منتشر کنند. «شفافیت آراء اعضای هیات داوران» و «شفافیت اطلاعات و فرآیندهای تخصیص منابع عمومی به فیلم‌ها» گام‌های ممکن و موثر به سمت افزایش کارآیی مدیری و کیفیت جشنواره و سینمای ایران و کاهش فساد و پولشویی در آن خواهد بود.
⭕️ #ملت و #دولت_ایرانی: 《ایرانی》 که اکثر سینماگران فیلم‌های جشنواره‌ی فجر سی‌وهفتم، تصویر کرده‌اند ایرانی است که شهروندانش زیر آوار مصايب و رگبار مشکلاتِ نفس‌گیر عامل یا قربانیِ «خشونت» می‌شوند و از آلوده‌شدن به فساد و پول کثیف چاره‌ای ندارند، به جای راه‌حل‌های جمعی و سیاسی برای بسط خیر همگانی به دنبال سودجویی‌ها و روزنه‌گشایی‌های فردی برای افزایش سهم‌شان از منابع محدود ثروت و قدرت و منزلت‌‌اند، در این مسیر از زیر پاگذاشتن قانون و اخلاق و شرع و حتی عرف امتناع نمی‌کنند، از امروزِ ایران تصویری یک‌سره سرد و سیاه دارند، از گذشته‌ی پیش از انقلاب خودشان و امروزِ غرب تصویری رمانتیک و روتوش‌شده دارند.
⭕️ #مرد/ #پدر_ایرانی: مردان در سینمای جشنواره امسال موجوداتی خشن، هوس‌باز، منحرف، و فردگراهایی که در پی هیچ اقدام جمعی نیستند، معرفی می‌شوند. این مردان که در بین فضولات انسانی دنبال کسب درآمد هستند، نه تنها نقش فعال و مثبتی در تربیت فرزندی ندارند بلکه هیچ نقش مثبتی در زندگی ندارند.
⭕️ #زن/ #مادر_ایرانی: مادران جشنواره سی و هفتم فیلم فجر و در حدود ۱۶ فیلم این جشنواره، مادرانی ناآگاه به دغدغه جوانان، غریبه با فرزندان، غیرعقلانی، خرافاتی، خائن در امانت، هوس‌باز و اغواگر، منفعل، غیرکنشگر، درگیر عاشقانه‌های دوران جوانی، شاغل و بی‌توجه به وظایف مادری و... هستند و نمایش تصویر مادرانی فداکار، باحیا، گره‌گشا و امیدبخش، کم‌یاب است.
⭕️ #دین_ایرانی: در هیچ یک از فیلم‌ها، مذهب و اعتقادات دینی به عنوان مرجعی معنابخش و سعادت‌آفرین معرفی نشده است که با استمداد از آن بتوان وضعیت‌های بحرانی را به سامان آورد و گره‌های دراماتیک را گشود.
⭕️ #عشق_ایرانی: مفهوم عشق از جمله در جشنواره امسال مشمول فرآیند افسون‌زدایی/رازآمیزی شده است. عشق در سینمای فجر ۹۷ نوعاً به روابط متداول و مبتنی بر خواست متقابل یا توافق های اجتماعی فروکاسته شده و جز در چند مورد به عنوان رابطه‌ای مقدس ونجات بخش تصویر نشده‌است.
⭕️ #قانون و #مقررات_ایرانی: قانون در فیلم‌های این دوره از جشنواره نه محترم و نه کارگشاست. گذشته از این، قانون امری جمعی و فصل‌الخطاب تلقی نمی‌شود و لذا نه لازم الاتباع و نه حلال مشکلات بلکه مزاحمی است که برای رسیدن به آرامش باید از آن عبور کرد. در بسیاری از فیلم‌های این دوره به جای مواجهه با قانون شاهد غیاب آن هستیم. قصاص بمنزله امری فقهی از موضوعات مورد توجه برخی از فیلم های جشنواره ۳۷ است. قصاص نه در قالب راه حلی برای تسهیل زندگی جمعی، بلکه خود عاملی مساله‌آفرین معرفی شده است.
⭕️ #آینده_ایرانی: سینمای ما فاقد «رویای ملی» است. سینمای ما نمی‌تواند و یا شهامت آن را ندارد که به‌شیوه‌ای روشن در خلق و بسط این رویای ملی مشارکت کند. مراد از رویای ملی تصور امیدوارانه از احوالی است که در آن پا بر شانه‌های گذشته و حال نهاده، بتوانیم آینده روشن و مطلوب را تحقق بخشیم. آینده‌ای که در آن از مشکلات امروزی رهیده و از لغزش‌های گذشته رسته باشیم.
⭕️ #امید_ایرانی: بخش اعظمی از فیلم‌های به نمایش درآمده در جشنواره فجر سی و هفتم در برساخت امیدِ اجتماعی ناکام می‌مانند. "امید" گشایش آن فضای جمعی در آینده است که کاملاً استوار بر زمینه‌ها و زمینِ «حالِ اکنون» است.
⭕️ #خانواده_ایرانی: خانواده در اکثر فیلم‌های جشنواره فجر ۳۷، از هم گسسته، فاقد کارکردهای اجتماعی ، نمودی از واپس ماندگی و دست و پاگیر است.
⭕️ #اشتغال_ایرانی: تولید و اشتغال یا در فیلم‌ها وجود ندارد، یا تعطیل شده است و اگر هم فعال است اساس و بنیانش مبتنی بر فساد، زد و بند، رشوه، قاچاق، پولشویی و... است.
#خبرنامه_سینما_انقلاب
@CINEMAENGHELAB
📎 فایل PDF متن کامل گزارش مرکز بررسی‌های استراتژیک ریاست جمهوری از جشنواره سی و هفتم فیلم فجر
🔻🔻🔻 🔻🔻🔻
🇮🇷 بازنمایی ایران در فیلم‌های سی و هفتمین دوره جشنواره فجر
📌 هدف این پژوهش عبارت است از فهم و ارزیابی تصویری که فیلم‌های بخش «سودای سیمرغ» و «نگاه نو» از «ایران» بازنموده‌اند.
📌 اهم نتایج به صورت #تیتروار به شرح زیر است(متن کامل گزارش ۱۲۷ صفحه است که جمع‌بندی آن در ۴۱ صفحه منتشر می‌شود) :
⭕️ برای افزایش سلامتِ سینمای ایران بسط «#شفافیت» در سطوح مختلف حکمرانیِ سینما ضروری است. همه‌ی نهادهای حکومتی که با استفاده از منابع عمومی، حامی مالی یا معنوی فیلم‌ها می‌شوند باید موظف شوند ریز این حمایت‌ها را منتشر کنند. «شفافیت آراء اعضای هیات داوران» و «شفافیت اطلاعات و فرآیندهای تخصیص منابع عمومی به فیلم‌ها» گام‌های ممکن و موثر به سمت افزایش کارآیی مدیری و کیفیت جشنواره و سینمای ایران و کاهش فساد و پولشویی در آن خواهد بود.
⭕️ #ملت و #دولت_ایرانی: 《ایرانی》 که اکثر سینماگران فیلم‌های جشنواره‌ی فجر سی‌وهفتم، تصویر کرده‌اند ایرانی است که شهروندانش زیر آوار مصايب و رگبار مشکلاتِ نفس‌گیر عامل یا قربانیِ «خشونت» می‌شوند و از آلوده‌شدن به فساد و پول کثیف چاره‌ای ندارند، به جای راه‌حل‌های جمعی و سیاسی برای بسط خیر همگانی به دنبال سودجویی‌ها و روزنه‌گشایی‌های فردی برای افزایش سهم‌شان از منابع محدود ثروت و قدرت و منزلت‌‌اند، در این مسیر از زیر پاگذاشتن قانون و اخلاق و شرع و حتی عرف امتناع نمی‌کنند، از امروزِ ایران تصویری یک‌سره سرد و سیاه دارند، از گذشته‌ی پیش از انقلاب خودشان و امروزِ غرب تصویری رمانتیک و روتوش‌شده دارند.
⭕️ #مرد/ #پدر_ایرانی: مردان در سینمای جشنواره امسال موجوداتی خشن، هوس‌باز، منحرف، و فردگراهایی که در پی هیچ اقدام جمعی نیستند، معرفی می‌شوند. این مردان که در بین فضولات انسانی دنبال کسب درآمد هستند، نه تنها نقش فعال و مثبتی در تربیت فرزندی ندارند بلکه هیچ نقش مثبتی در زندگی ندارند.
⭕️ #زن/ #مادر_ایرانی: مادران جشنواره سی و هفتم فیلم فجر و در حدود ۱۶ فیلم این جشنواره، مادرانی ناآگاه به دغدغه جوانان، غریبه با فرزندان، غیرعقلانی، خرافاتی، خائن در امانت، هوس‌باز و اغواگر، منفعل، غیرکنشگر، درگیر عاشقانه‌های دوران جوانی، شاغل و بی‌توجه به وظایف مادری و... هستند و نمایش تصویر مادرانی فداکار، باحیا، گره‌گشا و امیدبخش، کم‌یاب است.
⭕️ #دین_ایرانی: در هیچ یک از فیلم‌ها، مذهب و اعتقادات دینی به عنوان مرجعی معنابخش و سعادت‌آفرین معرفی نشده است که با استمداد از آن بتوان وضعیت‌های بحرانی را به سامان آورد و گره‌های دراماتیک را گشود.
⭕️ #عشق_ایرانی: مفهوم عشق از جمله در جشنواره امسال مشمول فرآیند افسون‌زدایی/رازآمیزی شده است. عشق در سینمای فجر ۹۷ نوعاً به روابط متداول و مبتنی بر خواست متقابل یا توافق های اجتماعی فروکاسته شده و جز در چند مورد به عنوان رابطه‌ای مقدس ونجات بخش تصویر نشده‌است.
⭕️ #قانون و #مقررات_ایرانی: قانون در فیلم‌های این دوره از جشنواره نه محترم و نه کارگشاست. گذشته از این، قانون امری جمعی و فصل‌الخطاب تلقی نمی‌شود و لذا نه لازم الاتباع و نه حلال مشکلات بلکه مزاحمی است که برای رسیدن به آرامش باید از آن عبور کرد. در بسیاری از فیلم‌های این دوره به جای مواجهه با قانون شاهد غیاب آن هستیم. قصاص بمنزله امری فقهی از موضوعات مورد توجه برخی از فیلم های جشنواره ۳۷ است. قصاص نه در قالب راه حلی برای تسهیل زندگی جمعی، بلکه خود عاملی مساله‌آفرین معرفی شده است.
⭕️ #آینده_ایرانی: سینمای ما فاقد «رویای ملی» است. سینمای ما نمی‌تواند و یا شهامت آن را ندارد که به‌شیوه‌ای روشن در خلق و بسط این رویای ملی مشارکت کند. مراد از رویای ملی تصور امیدوارانه از احوالی است که در آن پا بر شانه‌های گذشته و حال نهاده، بتوانیم آینده روشن و مطلوب را تحقق بخشیم. آینده‌ای که در آن از مشکلات امروزی رهیده و از لغزش‌های گذشته رسته باشیم.
⭕️ #امید_ایرانی: بخش اعظمی از فیلم‌های به نمایش درآمده در جشنواره فجر سی و هفتم در برساخت امیدِ اجتماعی ناکام می‌مانند. "امید" گشایش آن فضای جمعی در آینده است که کاملاً استوار بر زمینه‌ها و زمینِ «حالِ اکنون» است.
⭕️ #خانواده_ایرانی: خانواده در اکثر فیلم‌های جشنواره فجر ۳۷، از هم گسسته، فاقد کارکردهای اجتماعی ، نمودی از واپس ماندگی و دست و پاگیر است.
⭕️ #اشتغال_ایرانی: تولید و اشتغال یا در فیلم‌ها وجود ندارد، یا تعطیل شده است و اگر هم فعال است اساس و بنیانش مبتنی بر فساد، زد و بند، رشوه، قاچاق، پولشویی و... است.
#خبرنامه_سینما_انقلاب
@CINEMAENGHELAB
📎 فایل PDF متن کامل گزارش مرکز بررسی‌های استراتژیک ریاست جمهوری از جشنواره سی و هفتم فیلم فجر
🔻🔻🔻 🔻🔻🔻
Telegram
attach 📎