بگذارید شما را به دهه‌های ۴۰ و ۵۰ خورشیدی ببرم، جایی که عمله‌های کمونیسم، توده‌ای‌ها، مجاهدین خلق و اسلام‌گرایان خمینیسم و فرزندان نواب صفوی ، دست در دست هم، با انگ‌های جنسی و تهمت‌های واهی، بذر نکبت امروز را کاشتند و بنیان فلاکت ایران را پی ریزی کردند:
-اشرف پهلوی را متهم به تخت‌خواب سه‌نفره کردند.
-شاه را به روابط متعدد با زنان نسبت دادند.
-ولیعهد را در خارج به «دختربازی» متهم ساختند.
-شهبانو کنار یک اقا ایستاد(رییس جمهور یک کشور)
-شاه دست ملکه رو بوسید!
و...
این یاوه‌سرایی‌ها، از سوی مردمانی تشنه به ابلفضل و کربلا و محرم خریدار داشت و مُبلغان توده با همکاری ملایان در مساجد با یک وعده قیمه و قول قمه به وقت اشک‌های عزاداری، چون آتشی در خرمن جامعه‌ای شکم‌سیر و بی‌فکر افتاد. این تهمت‌ها چنان شتابان پخش شد که به نزدیکان دربار نیز رسید و هنوز، پس از نیم‌قرن، این تفکر مسموم، هر زن زیبا و آراسته‌ای را که میبیند به او انگ بدکاره بودن میزند.
چرا این مقدمه را گفتم؟
حملات هدفمند و طراحی‌شده به #نور_پهلوی، فرزند ارشد #شاهزاده_رضا_پهلوی، دقیقا از همان قماش و همان تفکر پلید سرچشمه می‌گیرد. مشتی آویزان بد قیافه ی حمام ندیده ی چپ و فرزندان اخلاقی-خونی همان نسل ۵۷ که عیب‌جویی از شادی، تفریح، لباس، و رقص نور در کنار دوستانش میکنند،
همان انگل ها با انگ‌های نخ‌نما و کثیفی است که روزگاری غلامحسین ساعدی، جلال آل‌احمد و سیمین دانشور، با تکیه بر هذیان‌های شلخته‌ی شریعتی بیمار و دروغ‌پرداز، رواج دادند،همان روان‌پریش هذیان‌نویس! و امروز اکانت‌های مارک دار، مأموریتش را پی می‌گیرند. صریح‌تر بگویم:
🔺 بخش اعظم این حملات از سوی اکانت‌های به‌اصطلاح #زن_زندگی_آزادی و مجاهدین خلق اعمال می‌شود.
این یورش‌ها به نور پهلوی، نه فقط حمله به یک فرد
که تعرض به ایران و هویت ایرانی است حملاتی است که جمهوری سوم ها،نرگس محمدی و تقی رحمانی و مریم رجوی ها در باور جمهوری خواهانه ی شان قرار است روح ایدیولوژی ویرانگر لنین و استالین را شاد کنند،از همان جنس فلاکت ۵۷ خمینی و از سوی مرتجعینی که شادی را عار، رقص را ننگ، و آسودگی را گناه می‌دانند. این تفکر، ریشه در قواعد شوم اسلام‌گرایی و مارکسیسم دارد که تجمل‌گرایی را انحراف می‌خواند.
دقیتر بگویم:در ایدئولوژی کمونیستی، به‌ویژه بر اساس تعالیم مارکسیسم-لنینیسم، تجمل‌گرایی (Luxury) به‌عنوان یک رفتار یا گرایش بورژوایی تلقی می‌شود که با اصول برابری‌طلبی و مبارزه طبقاتی در تضاد است.
برای نمونه:
در اتحاد جماهیر شوروی و چین مائوئیستی، تجمل‌گرایی به‌عنوان «فساد بورژوایی» محکوم می‌شد. برای مثال، مائو در انقلاب فرهنگی چین (۱۹۶۶-۱۹۷۶) علیه هرگونه نمایش ثروت یا سبک زندگی غربی مبارزه کرد و آن را انحراف از آرمان‌های کمونیستی می‌دانست!
آشنا نیست؟
🔴 پس،ما کار مهمی داریم بعنوان وارثان این خاک: ایستادگی در برابر این حملات باید استوارتر از همیشه باشد و جنگ امروز ما، همان جنگ ۵۷ است. مبادا خطای پدرانمان و حتی آن طبقه‌ی بی‌تفاوت، ساکت و خاموش، را تکرار کنیم.
پایان بخش نخست.
#پسر_عاقل_نوح
جلال، پنجم می ۲۰۲۵
-اشرف پهلوی را متهم به تخت‌خواب سه‌نفره کردند.
-شاه را به روابط متعدد با زنان نسبت دادند.
-ولیعهد را در خارج به «دختربازی» متهم ساختند.
-شهبانو کنار یک اقا ایستاد(رییس جمهور یک کشور)
-شاه دست ملکه رو بوسید!
و...
این یاوه‌سرایی‌ها، از سوی مردمانی تشنه به ابلفضل و کربلا و محرم خریدار داشت و مُبلغان توده با همکاری ملایان در مساجد با یک وعده قیمه و قول قمه به وقت اشک‌های عزاداری، چون آتشی در خرمن جامعه‌ای شکم‌سیر و بی‌فکر افتاد. این تهمت‌ها چنان شتابان پخش شد که به نزدیکان دربار نیز رسید و هنوز، پس از نیم‌قرن، این تفکر مسموم، هر زن زیبا و آراسته‌ای را که میبیند به او انگ بدکاره بودن میزند.
چرا این مقدمه را گفتم؟
حملات هدفمند و طراحی‌شده به #نور_پهلوی، فرزند ارشد #شاهزاده_رضا_پهلوی، دقیقا از همان قماش و همان تفکر پلید سرچشمه می‌گیرد. مشتی آویزان بد قیافه ی حمام ندیده ی چپ و فرزندان اخلاقی-خونی همان نسل ۵۷ که عیب‌جویی از شادی، تفریح، لباس، و رقص نور در کنار دوستانش میکنند،
همان انگل ها با انگ‌های نخ‌نما و کثیفی است که روزگاری غلامحسین ساعدی، جلال آل‌احمد و سیمین دانشور، با تکیه بر هذیان‌های شلخته‌ی شریعتی بیمار و دروغ‌پرداز، رواج دادند،همان روان‌پریش هذیان‌نویس! و امروز اکانت‌های مارک دار، مأموریتش را پی می‌گیرند. صریح‌تر بگویم:
🔺 بخش اعظم این حملات از سوی اکانت‌های به‌اصطلاح #زن_زندگی_آزادی و مجاهدین خلق اعمال می‌شود.
این یورش‌ها به نور پهلوی، نه فقط حمله به یک فرد
که تعرض به ایران و هویت ایرانی است حملاتی است که جمهوری سوم ها،نرگس محمدی و تقی رحمانی و مریم رجوی ها در باور جمهوری خواهانه ی شان قرار است روح ایدیولوژی ویرانگر لنین و استالین را شاد کنند،از همان جنس فلاکت ۵۷ خمینی و از سوی مرتجعینی که شادی را عار، رقص را ننگ، و آسودگی را گناه می‌دانند. این تفکر، ریشه در قواعد شوم اسلام‌گرایی و مارکسیسم دارد که تجمل‌گرایی را انحراف می‌خواند.
دقیتر بگویم:در ایدئولوژی کمونیستی، به‌ویژه بر اساس تعالیم مارکسیسم-لنینیسم، تجمل‌گرایی (Luxury) به‌عنوان یک رفتار یا گرایش بورژوایی تلقی می‌شود که با اصول برابری‌طلبی و مبارزه طبقاتی در تضاد است.
برای نمونه:
در اتحاد جماهیر شوروی و چین مائوئیستی، تجمل‌گرایی به‌عنوان «فساد بورژوایی» محکوم می‌شد. برای مثال، مائو در انقلاب فرهنگی چین (۱۹۶۶-۱۹۷۶) علیه هرگونه نمایش ثروت یا سبک زندگی غربی مبارزه کرد و آن را انحراف از آرمان‌های کمونیستی می‌دانست!
آشنا نیست؟
🔴 پس،ما کار مهمی داریم بعنوان وارثان این خاک: ایستادگی در برابر این حملات باید استوارتر از همیشه باشد و جنگ امروز ما، همان جنگ ۵۷ است. مبادا خطای پدرانمان و حتی آن طبقه‌ی بی‌تفاوت، ساکت و خاموش، را تکرار کنیم.
پایان بخش نخست.
#پسر_عاقل_نوح
جلال، پنجم می ۲۰۲۵