تجزیه را فراموش کنید؛
ملت یکپارچه اند در برابر یک زائده؛
کل ایران عزادار مهسای کُرد است.
کل ایران برای نیکای لُر دارد میجنگد.
کل ایران منتقم کشته‌های بلوچ شده است.
تجزیه که هیچ، امروز یه ایران برای سرنگونی "غاصبان جان و مال و میهن" متحد است.

این لازم است اما کافی نیست!

خروش سراسری ایرانیان از مهسا تا نیکا، نمایشی شکوهمند از درهم‌تنیدگی فرهنگی و اجتماعی است که به همه یادآوری نمود ما با هر تبار و فرهنگ و زبانی ریشه در یک خاک داریم؛ اما این کافی نیست و هنوز نقاط ضعفی دارد.

ملت ایران اتحاد فرهنگی و اجتماعی را به نمایش گذاشت و حالا نوبت نمایش اتحاد سیاسی است تا به یک #رستاخیز_ملی در راستای ملت‌بودگی تبدیل شود.

رستاخیز ملی به جهانیان می‌گوید ما علاوه بر نخواستن جمهوری اسلامی، چه می‌خواهیم.

رستاخیز ملی می‌گوید آلترناتیو چیست و رهبر کیست.

رستاخیز ملی ذیل #گفتمان_ملی است و توانایی اقناع نیروهای نظامی و امنیتی به ضرورت عبور از فتنه۵۷ را دارد.

رستاخیز ملی ذیل #ساختار_شهروندی است و توانایی همراه کردن قشر خاکستری جامعه(که هنوز به این خروش ملی نپیوسته) را دارد.

نیروهای نظامی و امنیتی تحت تاثیر قشر خاکستری جامعه، می‌گویند هدف چیست تا از چاه جمهوری اسلامی به چاه وحشت دیگری نیفتند(دست‌کم وضع بدتر از این نشود).

اما قشر خاکستری جامعه می‌داند چه می‌خواهد ولی محافظه کار است و بی‌جهت ریسک نمی‌کند؛ منتظر است تا شعارها رنگ و بوی ملی و ایرانخواهی بخود بگیرد.
خدا رو شکر کلمه دموکراسی نتوانست جامعه ایران را برای گذار از ج.ا راضی کند.
[دموکراسی تنها یک شیوه‌ی انتخابی از نمایندگان است، نه بستری که امر سیاسی در آن شکل بگیرد.]
عموم مردم ایران می‌فهمند و اهل ریسک نیستند و دنبال گذشته پرشکوه، صاحب کارنامه و تجربه شده ای هستند.

برای جلوگیری از خشونت و خسارت و کشتار به حضور میلیونی و اعتصابات سراسری نیاز است؛ پیش‌نیاز این دو، #همبستگی_ملی است.

برای شکل‌گیری همبستگی ملی به رهبر نیاز است؛ رهبر را باید مردم در خیابان فریاد بزنند و نه اینکه هرکس خودش ادعای رهبری کند.

برای رهبریِ رستاخیز ملی، تنها یک #آلترناتیو روی میز واقعیت ایران موجود است. این مهم مستلزم آن است تا لجاجت و یکدندگی را کنار بگذاریم و تنها آلترناتیو را فریاد بزنیم.
البته بر روی میز رویاها و آرزوها و سلایق شخصی بی‌شمار آلترناتیو عجیب و غریب یافت می‌شود که بستر آن در ایران وجود ندارد.

گفتمان قانع سازی رستاخیز ملی برای قشر خاکستری جامعه و نیروهای نظامی و امنیتی این است:

✅فرهنگ ملی، روح ماست و زبان ملی، پیوند دهنده‌ی این روح به جسم ما که میهن ایران نام دارد.
برای نگهبانی از این فرهنگ و زبان و میهن به یک #نهاد_ملی نیاز داریم که پیوندی تاریخی_تمدنی با ما داشته باشد و آن #نهاد_پادشاهی است.

فردای رستاخیز ملی، آغاز روند آزادی است؛
آزادی در کنار حق می‌آید و حق با #قانون
و قانون با اراده‌ی آزاد و آگاه یک ملت.

رمز سرزنده بودن ما در خودآگاهی ملی است؛ در آگاهی از تاریخ و #هویت_ملی مان که با #مشروطه تجلی یافت.

نهاد پادشاهی و نظم مشروطیت یک نظم سیاسی است که بستر آن میراث تاریخی است؛ تنها نظم سیاسی موجود بر روی میز واقعیت ایران.
فراموش نکنیم؛ "حق رای" را ایران در دوران مشروطه و زمانی که کشور پادشاهی بود بدست آورد.

@C_B_SHAHZADEH

#فتنه۵۷_عامل_هر_فلاکت
#رضاشاه_روحت_شاد
#پرچم_شیروخورشید

⚫️ ایجاد یک #جمهوری جدید پس از جمهوری اسلامی در ایران غیر ممکن است.
https://t.me/khosrovanooshiravan/7333
#دموکراسی تنها یک شیوه‌ی انتخابی از نمایندگان است، نه بستری که امر سیاسی در آن شکل بگیرد.
بنابراین کلمه دموکراسی نمی‌تواند جامعه ایران را برای گذار از ج.ا راضی کند.
و خدا را شکر که ملت ایران آنقدر می‌فهمد.

شکل گیری نظم سیاسی نیازمند یک بستر است که یا باید در عموم موجود باشد یا در یک میراث تاریخی.

تنها بستر موجود در عموم ایرانیان اسلام بود
که می‌شد بر پایه آن نظم موجود در پابلیک(عموم) یک ری‌پابلیک(جمهوری) اسلامی ساخت.
چیزی که عمرش به پایان رسیده است
و امروز هیچ هنجار و درک عمومی در جامعه ایران وجود ندارد تا بر پایه آن یک ری‌پابلیک(جمهوری) پایه گذاری شود تا فضای سیاسی مورد نیاز برای شکل گیری حکومت بدست آید.

این مسئله از همان تفاوت دولت و حکومت می‌آید؛ فضایی بنام دولت می‌بایست بوجود آید تا بتوان در آن حکومت کرد.
این دولت نیازمند یک درک و سلسله‌ای از هنجارهای مشترک عمومی برای برپایی یک ری‌پابلیک دارد.

چنین فضای عمومی پس از اسلام در جامعه ایران وجود ندارد.
✅ از همین بابت است که مردم سرگردان می‌پرسند اگر اینها بروند چه کسانی بیایند؟

مردم این را فهمیده‌اند که هیچ بستری در عمومیت آن‌ها برای برخاستن عده خاصی تحت قالب بنیان‌گذاران وجود ندارد.
از این بابت دیگر نمی‌توان از پابلیک جامعه ایرانی ری‌پابلیک استخراج کرد.
تنها فضای باقی مانده #نهاد_پادشاهی و #نظم_مشروطیت است که می‌توان ذیل آن امر سیاسی را به جریان درآورد و حکومت تشکیل داده و کشور را اداره کرد.

اگر امروز جمهوری خواهان ایرانی دائما از #فدرالیسم حرف می‌زنند به این علت است که خوب فهمیده‌اند در پابلیک ایران هیچ محتوایی برای برپایی یک ری‌پابلیک موجود نیست.

ناچارا می‌بایست این پابلیک را در واحدهای کوچکتری(هویت قومی) جستجو کنند تا بر اساس آن یک ری‌پابلیک یعنی یک جمهوری فدرال بیرون بکشند که مشخصا این وعده‌های فریبنده نیز نمی‌تواند ایرانیان را به این حماقت راضی سازد.
شاید عده‌ای در استانهای مرزی ایران از سر حماقت از این حرف‌ها خوششان بیاید؛ اما عموم ایرانیان به خوبی خطر این گزینه را درک و با آن‌ها یاری نخواهند کرد.
در نتیجه با چند کلمه مثل دموکراسی و آزادی نمی‌توان یک فضای سیاسی برای شکل گرفتن یک نظم سیاسی برپا کرد.
این فضای سیاسی در جامعه ایرانی موجود نیست و تنها فضای سیاسی موجود نهاد پادشاهی و نظم مشروطه است.
البته این از بخت خوش ماست که به عنوان یک کشور کهن‌سال این میراث و گزینه تاریخی را داریم.
گرچه در بدسوادی قشر قلم بدست همین بس که با رویکرد سلبی از هیچ گونه بی اعتبار سازی نهاد پادشاهی فروگذار نکرده است.
و همین سبب دو دلی جامعه ایران در وضع موجودش است.
در حالیکه هم و تلاش این طبقه قلم بدست و به ادعای خود منورالفکر می‌توانست باززایی و تکامل نظری و حقوقی نهاد پادشاهی برای شکل دهی به یک فضای سیاسی مطلوب برای بوجود آمدن یک نظم سیاسی مطلوب در دل این فضای سیاسی می‌بود، اما اینکه آنها چه می‌کنند؛ جز این نه، آن نه!
و اینکه تنها با رویکرد سلبی صرفا منتقد هستند، همان بدبختی جامعه ایرانی است، که علی رغم عیان شدن همه چیز، نمی‌تواند انرژی جامعه را در یک مسیر هدفمند و خردمندانه کانالیزه کند.

پادشاه ایرانیان سرنگون شد اما پادشاهی ایرانیان برقرار است.
https://t.me/khosrovanooshiravan
#جاویدشاه
#فتنه۵۷_عامل_هر_فلاکت