افشاگری همایون غنی‌زاده درباره نحوه اقدام هیات سانسور با حضور یک آخوند در بازبینی نمایش او
#ايران: همایون غنی‌زاده، کارگردان، فایلی صوتی از سانسورچی‌های نمایشش که یک نفرشان آخوند است منتشر و حضور این «هیات نظارت بر نمایش» در بازبینی اثرش را مقابل یک تلمبه «چاه‌بازکن»، به پرفورمنس تبدیل کرد. از سوی دیگر، نمایش یک بوسه در خیابان از صداوسیما، شبکه نسیم را وادار به عذرخواهی کرد.
غنی‌زاده، کارگردان سینما و تئاتر که ممنوع‌الفعالیت است، در پست اینستاگرامی خود که آن را به مناسبت روز جهانی تئاتر منتشر کرده، نوشته است وزارت ارشاد هیاتی از سانسورچی‌های خود را برای بازبینی تئاتر او از قم فرستاده تا این نمایش ۲۰ دقیقه‌ای که بدون بازیگر و تنها با حضور یک چاه‌بازکن است، در غیاب کارگردانش ببینند.
این کارگردان تئاتر یادآوری کرده که «شورای ارزشیابی و نظارت» اداره‌کل هنرهای نمایشی که از آن‌ها با عنوان «سانسورچی» یاد می‌کند «هیچ‌وقت نمی‌خواهند به‌صورت رسمی اعتراف به ممنوع‌الکاری هنرمندی» کنند و برای همین به منظور جلوگیری از فعالیت یک «هنرمند ممنوع‌الکار»، متوسل به توجیهاتی دیگر می‌شوند.
به گفته او اما خود «قرار گرفتن سانسورچی‌ها مقابل یک چاه‌بازکن بدون حضور کارگردان و درگیر شدن آن‌ها با اثر»، تبدیل به یک اثر تئاتری و پرفورمنسی «پر از مفهوم» شده و وقتی «یک نفر ملبس به لباس حوزه» در جمع هیات سانسور است، ماجرا از چیزی که تصور می‌شد هم «فانتزی‌تر» از آب درمی‌آید.
غنی‌زاده در ادامه به «شرح صحنه» مورد اشاره‌اش پرداخته و نوشته است: «آن‌ها که برای سانسور تئاتر آمده بودند خودشان جزیی از تئاتر شده بودند و مانده بودند این تئاتر با شرکت خودشان را دیگر چه کسی باید سانسور کند؟!»
کارگردان نمایش‌های «آنتیگونه» و «کالیگولا» در توضیح فایل صوتی کوتاهی که از گفت‌وگوی هیات سانسور با مدیر تماشاخانه شهرزاد هنگام بازبینی منتشر کرده، نوشته است: «حرف‌های چاه‌بازکن، یکی از ماموران سانسور را به شدت عصبانی می‌کند تا جایی که الفاظی رکیک را با صدای بلند نسبت به اثر به کار می‌برد و بعد از آن فیلم ضبط شده این پرفورمنس را مصادره می‌کند. مدیریت سالن آن‌ها را به آرامش دعوت می‌کند. بعد از دقایقی سکوت! این هیات مجددا تئاتر خود را ادامه می‌دهد و دیالوگ‌هایش را آغاز می‌کند.»
به گفته غنی‌زاده، این دیالوگ‌ها «تنها چکیده‌ای از نظرات در خفای آن‌هاست که بعد از آرامش ایشان به زبان رانده شده» و در «اتفاقی نادر» توانسته ثبت و خودش تبدیل به نمایش رادیویی بسیار بسیار کوتاهی شود: «افسوس که فیلم آن و حرف‌های کامل ایشان نتوانست نجات پیدا کند.»
او در پایان با اشاره به «روز جهانی تئاتر» این روز را تنها هنگامی قابل تبریک گفتن دانست که اداره سانسور و «قوانین عقب افتاده و تفکرات منحط حضرات» واسطه بین هنرمند و مخاطبش نباشد و «سانسور و سانسورچی با تمام مخلفاتش به تاریخ بپیوندد».
این کارگردان تئاتر همچنین رسیدن به این چشم‌انداز و «بقا و حیات آبرومندانه هنر و هنرمند» را مانند هر مساله دیگری در ایران تنها از یک شاهراه و مسیر مادر به نام «زن زندگی آزادی» دانست و تاکید کرد: «باور دارم هر مساله و موضوع و مشکلی باید خودش را در ایران امروز با معیارهای این شعار تنظیم کند و تطبیق دهد.»
خبر آماده شدن نمایش «چاه‌بازکن» همایون غنی‌زاده، اسفند ماه سال ۱۴۰۰ از سوی روابط عمومی این اثر در اختیار رسانه‌ها قرار گرفت اما پس از انتشار آن، وحید فخر‌موسوی، رییس وقت شورای ارزشیابی و نظارت اداره‌کل هنرهای نمایشی در تماسی شبانه با خبرنگاران ضمن تهدیدشان، از آنان خواست تا خبر اجرای این نمایش را حذف کنند.
در خلاصه داستان این نمایش که در اختیار رسانه‌ها قرار گرفته بود آمده است: «این نمایش بدون بازیگر درباره مصائب زندگی یک چاه‌بازکن است که با تماشاگر صحبت می‌کند و در اتفاقی غریب تلاش می‌کند در مقابل چشمان مخاطب تکان بخورد.»
عذرخواهی شبکه نسیم برای پخش زنده یک بوسه:
اما پخش اتفاقی بوسه‌ای از یک دختر و پسر در برنامه رئالیتی شوی «چهار شگفت‌انگیز» از شبکه نسیم منجر شد روابط عمومی این شبکه از «رخداد پیش‌آمده» عذرخواهی کند.
@C_B_SHAHZADEH
#ايران: همایون غنی‌زاده، کارگردان، فایلی صوتی از سانسورچی‌های نمایشش که یک نفرشان آخوند است منتشر و حضور این «هیات نظارت بر نمایش» در بازبینی اثرش را مقابل یک تلمبه «چاه‌بازکن»، به پرفورمنس تبدیل کرد. از سوی دیگر، نمایش یک بوسه در خیابان از صداوسیما، شبکه نسیم را وادار به عذرخواهی کرد.
غنی‌زاده، کارگردان سینما و تئاتر که ممنوع‌الفعالیت است، در پست اینستاگرامی خود که آن را به مناسبت روز جهانی تئاتر منتشر کرده، نوشته است وزارت ارشاد هیاتی از سانسورچی‌های خود را برای بازبینی تئاتر او از قم فرستاده تا این نمایش ۲۰ دقیقه‌ای که بدون بازیگر و تنها با حضور یک چاه‌بازکن است، در غیاب کارگردانش ببینند.
این کارگردان تئاتر یادآوری کرده که «شورای ارزشیابی و نظارت» اداره‌کل هنرهای نمایشی که از آن‌ها با عنوان «سانسورچی» یاد می‌کند «هیچ‌وقت نمی‌خواهند به‌صورت رسمی اعتراف به ممنوع‌الکاری هنرمندی» کنند و برای همین به منظور جلوگیری از فعالیت یک «هنرمند ممنوع‌الکار»، متوسل به توجیهاتی دیگر می‌شوند.
به گفته او اما خود «قرار گرفتن سانسورچی‌ها مقابل یک چاه‌بازکن بدون حضور کارگردان و درگیر شدن آن‌ها با اثر»، تبدیل به یک اثر تئاتری و پرفورمنسی «پر از مفهوم» شده و وقتی «یک نفر ملبس به لباس حوزه» در جمع هیات سانسور است، ماجرا از چیزی که تصور می‌شد هم «فانتزی‌تر» از آب درمی‌آید.
غنی‌زاده در ادامه به «شرح صحنه» مورد اشاره‌اش پرداخته و نوشته است: «آن‌ها که برای سانسور تئاتر آمده بودند خودشان جزیی از تئاتر شده بودند و مانده بودند این تئاتر با شرکت خودشان را دیگر چه کسی باید سانسور کند؟!»
کارگردان نمایش‌های «آنتیگونه» و «کالیگولا» در توضیح فایل صوتی کوتاهی که از گفت‌وگوی هیات سانسور با مدیر تماشاخانه شهرزاد هنگام بازبینی منتشر کرده، نوشته است: «حرف‌های چاه‌بازکن، یکی از ماموران سانسور را به شدت عصبانی می‌کند تا جایی که الفاظی رکیک را با صدای بلند نسبت به اثر به کار می‌برد و بعد از آن فیلم ضبط شده این پرفورمنس را مصادره می‌کند. مدیریت سالن آن‌ها را به آرامش دعوت می‌کند. بعد از دقایقی سکوت! این هیات مجددا تئاتر خود را ادامه می‌دهد و دیالوگ‌هایش را آغاز می‌کند.»
به گفته غنی‌زاده، این دیالوگ‌ها «تنها چکیده‌ای از نظرات در خفای آن‌هاست که بعد از آرامش ایشان به زبان رانده شده» و در «اتفاقی نادر» توانسته ثبت و خودش تبدیل به نمایش رادیویی بسیار بسیار کوتاهی شود: «افسوس که فیلم آن و حرف‌های کامل ایشان نتوانست نجات پیدا کند.»
او در پایان با اشاره به «روز جهانی تئاتر» این روز را تنها هنگامی قابل تبریک گفتن دانست که اداره سانسور و «قوانین عقب افتاده و تفکرات منحط حضرات» واسطه بین هنرمند و مخاطبش نباشد و «سانسور و سانسورچی با تمام مخلفاتش به تاریخ بپیوندد».
این کارگردان تئاتر همچنین رسیدن به این چشم‌انداز و «بقا و حیات آبرومندانه هنر و هنرمند» را مانند هر مساله دیگری در ایران تنها از یک شاهراه و مسیر مادر به نام «زن زندگی آزادی» دانست و تاکید کرد: «باور دارم هر مساله و موضوع و مشکلی باید خودش را در ایران امروز با معیارهای این شعار تنظیم کند و تطبیق دهد.»
خبر آماده شدن نمایش «چاه‌بازکن» همایون غنی‌زاده، اسفند ماه سال ۱۴۰۰ از سوی روابط عمومی این اثر در اختیار رسانه‌ها قرار گرفت اما پس از انتشار آن، وحید فخر‌موسوی، رییس وقت شورای ارزشیابی و نظارت اداره‌کل هنرهای نمایشی در تماسی شبانه با خبرنگاران ضمن تهدیدشان، از آنان خواست تا خبر اجرای این نمایش را حذف کنند.
در خلاصه داستان این نمایش که در اختیار رسانه‌ها قرار گرفته بود آمده است: «این نمایش بدون بازیگر درباره مصائب زندگی یک چاه‌بازکن است که با تماشاگر صحبت می‌کند و در اتفاقی غریب تلاش می‌کند در مقابل چشمان مخاطب تکان بخورد.»
عذرخواهی شبکه نسیم برای پخش زنده یک بوسه:
اما پخش اتفاقی بوسه‌ای از یک دختر و پسر در برنامه رئالیتی شوی «چهار شگفت‌انگیز» از شبکه نسیم منجر شد روابط عمومی این شبکه از «رخداد پیش‌آمده» عذرخواهی کند.
@C_B_SHAHZADEH
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
🔺️ #حجت_کلاشی بنيانگذار سازمان مشروطه ايران:
امروز وظيفه مبارزه ما ايرانيان، شکست انقلاب ۵۷ و برگشت به یک حکومت ملی و قانونمند است.
هزاران جاويدنام در راه ميهن فداكاري كردند تا من در امنيت كامل درس بخوانم و زندگي كنم.
پس من وظیفه دارم که برای ملت ایران نوكري و خدمت کنم و اگر مردم یک دقیقه خیانتی از من دیدند نباید من را ببخشند.
#ايران_معبد_ماست
@C_B_SHAHZADEH
امروز وظيفه مبارزه ما ايرانيان، شکست انقلاب ۵۷ و برگشت به یک حکومت ملی و قانونمند است.
هزاران جاويدنام در راه ميهن فداكاري كردند تا من در امنيت كامل درس بخوانم و زندگي كنم.
پس من وظیفه دارم که برای ملت ایران نوكري و خدمت کنم و اگر مردم یک دقیقه خیانتی از من دیدند نباید من را ببخشند.
#ايران_معبد_ماست
@C_B_SHAHZADEH