Forwarded from اتچ بات
🔴نامه سرگشاده #گلرخ_ابراهیمی_ایرایی از زندان اوین؛
متن کامل نامه
“ما که #درد را و #فقر را و سقوط به قعر #دره ی_ارتجاع را و بیش از یک قرن #استبداد را تاب آوردیم. ما که #تازیانه خوردیم و ایستادیم. کشته دادیم و ماندیم. #سفره های_بی_نان گشودیم و ادامه دادیم. بر #گور_قلم، #سرود_آزادی خواندیم و از پای ننشستیم و حال بر دیوار لرزان و پایه های ارتجاع می کوبیم. تا لرزشی دوباره. تا عمیق تر شدن ترک های افتاده بر پیکر استبداد ایستاده‌ایم حتی اگر دشنه ی زهرآگین دژخیم، پهلویمان را دریده قصد جان مان را کنند.
ایستاده‌ایم در کنار #کارگرانی که حقوق معوقه شان مرز ماه و سال را درنوردیده است. ایستاده‌ایم با #رانندگانی که هراسی از شاخ و شانه کشیدن های او که خود را قاضی‌القضات میخواند به دل راه نداده‌اند و مصرند بر احقاق حقوق پایمال شده شان.ایستاده‌ایم با #معلمان در بند که #دانش‌آموزان شان مهر دیگری را بی آنان آغاز کرده‌اند.
با #کولبران کردستان هدف #گلوله ی کین قرار گرفتیم و با #فعالان_محیط_زیست به آتش کشیده شدیم. با #کودکان_بلوچ در #کپرها کلاس درس برپا نمودیم و دستان یخ زده مان را در تصور #کانکس‌های وعده داده شده به مردم زلزله زده #کرمانشاه گرم نمودیم.
با #مسکن_مهر_آوار شدیم. و با #اندوخته‌های_مالی_کشور ته کشدیم. با #خوزستان_ریه‌ها را از #ریزگردها پر کردیم و با #دراویش تن به #باتوم و سر به دار دادیم.
با دهه ی شصت در دشت #بی_فرهنگی خود غوطه خوردیم و بر تن داریم هنوز ترکه ی بیداد آن را. با قتل های زنجیره‌ای کارد‌آجین شدیم و با #قیام اعتراضی #هشتاد_و_هشت_طعم_فریب را چشیدیم و به خانه‌هایمان کشانده شدیم.
با #اقلیت_های_مذهبی از حقوق شهروندی محروم ماندیم و #گورستان هایمان زیرو رو شد و به بند کشیده شدیم و وادار به جلای وطن گردیدیم.با هزاران هم وطن در دردی مشترک به تماشا نشستیم #مصادره ی_اموال هم‌وطنانمان را.
با #دختران_شین_آباد زجر کشیدیم و در اردوهای #دانش_آموزی دست و پای مان را از دست داده روانه ی #بیمارستان و گورستان شدیم. در #کوی_دانشگاه قلع و قمع شدیم و ناپدید شدیم و به زنجیر کشیده شدیم. تاوان خالی بودن صندوق های #ارزی کشور و به یغما رفتن بودجه و #اقتصاد_ورشکسته و صعود حیرت آور تورم افسار گسیخته و نوسانات بازار را به سیلی و سرخی گونه پرداختیم و در نمایش چند دقیقه ای رسانه ای، داستان کهنه و نخ نما را به تماشا نشستیم و با وعده ی #اعدام قربانیان دست چین شده، بر این تراژدی تلخ و تکراری اندوهگین شدیم.
تاب آوردیم ناتوانی و عدم مدیریتی فاحش را که ختم شد به #فقر و #خفقان و #بدنامی_بین‌المللی و #سرافکندگی و رسوایی و تنزلمان داد به پایین ترین رتبه های سربلندی و نائل مان نمود به اوج قله های #فساد و #فحشا و #فقر_فرهنگی. تاب آوردیم جا ماندن لنگه کفش های سفاهت را بر دیوار سفارت این کشور و آن کشور که حال به تلنگری شان دچار بحران میگردیم. به نام #تروریست و #منافق و داعشی و لامذهب سر به دار شدیم و تفتیش #عقاید شدیم و #محروم از حق #تحصیل.
اما همچنان پیگیر ماندیم بر خواسته های برحق مان – تا آزاد شدن فعالیت احزاب، اصناف و اتحادیه ها – تا توقف اعدام – تا آزادی تمامی زندانیان سیاسی و عقیدتی – تا شکسته شدن فضای انحصاری رسانه‌ها – تا برچیده شن دادگاههای فرمایشی و پایان دادن به خفقان و فضای امنیتی حاکم بر جامعه – و تا توقف خصوصی سازی ها و بازگرداندن اموال فرودستان از جیبهای غیر بر سر سفره شان حتی اگر دوباره و دوباره به زنجیرمان کشند ایستاده‌ایم و مصریم بر احقاق حقمان در این روزهای پر التهاب که پاسخ اعتراض را به حبس و شکنجه و ترور و اعدام خواهند داد، ” ز ژرفِ آتش و خون، به صبح توده نوید خواهیم داد، رهایی خلق ایران را ، که نبرد ما را آیین است، حتی اگر کهکشان فردایش ز خون مان و ز سرخِ چهر هامان آذین بندد” نقاب تزویر و ریای مکارانه به زیر افکنده شد.
باشد که #استبداد در هم شکنیم.
گلرخ ابراهیمی ایرایی – بند زنان زندان اوین – دیماه ۹۷″
#اتحاد_ایران_براندازی_فرقه_تبهکار
#میدان_میلیونی
#همبستگی_ملی
@c_b_shahzadeh
متن کامل نامه
“ما که #درد را و #فقر را و سقوط به قعر #دره ی_ارتجاع را و بیش از یک قرن #استبداد را تاب آوردیم. ما که #تازیانه خوردیم و ایستادیم. کشته دادیم و ماندیم. #سفره های_بی_نان گشودیم و ادامه دادیم. بر #گور_قلم، #سرود_آزادی خواندیم و از پای ننشستیم و حال بر دیوار لرزان و پایه های ارتجاع می کوبیم. تا لرزشی دوباره. تا عمیق تر شدن ترک های افتاده بر پیکر استبداد ایستاده‌ایم حتی اگر دشنه ی زهرآگین دژخیم، پهلویمان را دریده قصد جان مان را کنند.
ایستاده‌ایم در کنار #کارگرانی که حقوق معوقه شان مرز ماه و سال را درنوردیده است. ایستاده‌ایم با #رانندگانی که هراسی از شاخ و شانه کشیدن های او که خود را قاضی‌القضات میخواند به دل راه نداده‌اند و مصرند بر احقاق حقوق پایمال شده شان.ایستاده‌ایم با #معلمان در بند که #دانش‌آموزان شان مهر دیگری را بی آنان آغاز کرده‌اند.
با #کولبران کردستان هدف #گلوله ی کین قرار گرفتیم و با #فعالان_محیط_زیست به آتش کشیده شدیم. با #کودکان_بلوچ در #کپرها کلاس درس برپا نمودیم و دستان یخ زده مان را در تصور #کانکس‌های وعده داده شده به مردم زلزله زده #کرمانشاه گرم نمودیم.
با #مسکن_مهر_آوار شدیم. و با #اندوخته‌های_مالی_کشور ته کشدیم. با #خوزستان_ریه‌ها را از #ریزگردها پر کردیم و با #دراویش تن به #باتوم و سر به دار دادیم.
با دهه ی شصت در دشت #بی_فرهنگی خود غوطه خوردیم و بر تن داریم هنوز ترکه ی بیداد آن را. با قتل های زنجیره‌ای کارد‌آجین شدیم و با #قیام اعتراضی #هشتاد_و_هشت_طعم_فریب را چشیدیم و به خانه‌هایمان کشانده شدیم.
با #اقلیت_های_مذهبی از حقوق شهروندی محروم ماندیم و #گورستان هایمان زیرو رو شد و به بند کشیده شدیم و وادار به جلای وطن گردیدیم.با هزاران هم وطن در دردی مشترک به تماشا نشستیم #مصادره ی_اموال هم‌وطنانمان را.
با #دختران_شین_آباد زجر کشیدیم و در اردوهای #دانش_آموزی دست و پای مان را از دست داده روانه ی #بیمارستان و گورستان شدیم. در #کوی_دانشگاه قلع و قمع شدیم و ناپدید شدیم و به زنجیر کشیده شدیم. تاوان خالی بودن صندوق های #ارزی کشور و به یغما رفتن بودجه و #اقتصاد_ورشکسته و صعود حیرت آور تورم افسار گسیخته و نوسانات بازار را به سیلی و سرخی گونه پرداختیم و در نمایش چند دقیقه ای رسانه ای، داستان کهنه و نخ نما را به تماشا نشستیم و با وعده ی #اعدام قربانیان دست چین شده، بر این تراژدی تلخ و تکراری اندوهگین شدیم.
تاب آوردیم ناتوانی و عدم مدیریتی فاحش را که ختم شد به #فقر و #خفقان و #بدنامی_بین‌المللی و #سرافکندگی و رسوایی و تنزلمان داد به پایین ترین رتبه های سربلندی و نائل مان نمود به اوج قله های #فساد و #فحشا و #فقر_فرهنگی. تاب آوردیم جا ماندن لنگه کفش های سفاهت را بر دیوار سفارت این کشور و آن کشور که حال به تلنگری شان دچار بحران میگردیم. به نام #تروریست و #منافق و داعشی و لامذهب سر به دار شدیم و تفتیش #عقاید شدیم و #محروم از حق #تحصیل.
اما همچنان پیگیر ماندیم بر خواسته های برحق مان – تا آزاد شدن فعالیت احزاب، اصناف و اتحادیه ها – تا توقف اعدام – تا آزادی تمامی زندانیان سیاسی و عقیدتی – تا شکسته شدن فضای انحصاری رسانه‌ها – تا برچیده شن دادگاههای فرمایشی و پایان دادن به خفقان و فضای امنیتی حاکم بر جامعه – و تا توقف خصوصی سازی ها و بازگرداندن اموال فرودستان از جیبهای غیر بر سر سفره شان حتی اگر دوباره و دوباره به زنجیرمان کشند ایستاده‌ایم و مصریم بر احقاق حقمان در این روزهای پر التهاب که پاسخ اعتراض را به حبس و شکنجه و ترور و اعدام خواهند داد، ” ز ژرفِ آتش و خون، به صبح توده نوید خواهیم داد، رهایی خلق ایران را ، که نبرد ما را آیین است، حتی اگر کهکشان فردایش ز خون مان و ز سرخِ چهر هامان آذین بندد” نقاب تزویر و ریای مکارانه به زیر افکنده شد.
باشد که #استبداد در هم شکنیم.
گلرخ ابراهیمی ایرایی – بند زنان زندان اوین – دیماه ۹۷″
#اتحاد_ایران_براندازی_فرقه_تبهکار
#میدان_میلیونی
#همبستگی_ملی
@c_b_shahzadeh
Telegram
attach 📎