⭕️اصلاح طلبان ، خائنین به مردم


🔸اصلاح‌طلبان که در ابتدا خود را حامی عدالت و مردم‌سالاری معرفی می‌کردند، امروز در سایه فساد و بی‌توجهی به درد و رنج مردم، گویی دیگر هیچ ارتباطی با شعارهایی که روزگاری فریاد می‌زدند ندارند.
آن‌ها که در آغاز با وعده‌های بهبود وضعیت اقتصادی، سیاسی و اجتماعی مردم به میدان آمدند، امروز در زیر فشار قدرت و منافع خود، به فراموشی سپرده‌اند آنچه که زمانی بر زبان می‌بردند. این گروه که خود را مصلح معرفی می‌کردند، در عمل هیچ‌گاه برای حل مشکلات اساسی مردم کاری نکردند؛ بلکه همواره به پشت‌گرمی قدرت، تنها در پی حفظ جایگاه خود بودند.
🔸چه کسی می‌تواند فراموش کند زمانی که اصلاح‌طلبان، در موقعیت‌هایی حساس، به‌جای ایستادگی در برابر فساد، فقط منافع خود را در نظر گرفتند؟ چه کسی می‌تواند باور کند که کسانی که زمانی از آزادی، عدالت و حقوق مردم سخن می‌گفتند، امروز در برابر مشکلات و ظلم‌هایی که بر سر مردم می‌آید، ساکت و بی‌تفاوت ایستاده‌اند؟
تاریخ شاهد خواهد بود که این گروه از کسانی که برای اصلاح کشور آمده بودند، به کسانی تبدیل شدند که به جای اصلاح، تنها به روند فساد و بی‌عدالتی دامن زدند. خیانت به مردم، دورویی در سیاست‌ها و بی‌توجهی به خواسته‌های واقعی مردم، چیزی است که از آن‌ها به یاد خواهد ماند.

🔸شما آمدید با نام "اصلاح" ، با لبخند، با وعده، با شعارهایی که طنین آن در دل‌های زخمی ما امید آفرید. اما آنچه بر جای گذاشتید، نه اصلاح بود، نه صداقت، نه شجاعت. فقط سکوت بود در وقت فریاد، فقط معامله بود در وقت مقاومت.

کاش همیشه سکوت می‌کردید...
روزی روزگاری، مردم دلشان را به وعده‌هایی خوش کردند؛ وعده آزادی، عدالت، شفافیت، و احترام به کرامت انسان. اصلاح‌طلبان آمدند با پرچم امید، با چهره‌هایی که حرف از تغییر می‌زدند، با شعارهایی که سال‌ها در دل‌های خسته ریشه دوانده بود. اما آنچه ماند، نه اصلاح بود و نه حتی تلاشی برای آن. فقط وعده ماند و ویرانی.
🔸شما که قرار بود زبان مردم باشید، چرا در بزنگاه‌ ها، زبانتان بریده شد؟
شما که مدعی شجاعت در برابر استبداد بودید، چرا در حساس‌ ترین لحظات، کنار مردم نایستادید؟
رای مردم را گرفتید، پشت تریبون‌ها رفتید، اما به‌جای ایستادگی، معامله کردید؛ با قدرت، با جناح مقابل، با منافع شخصی.
به‌جای ایستادن در کنار مردم، پشت میزهای قدرت نشستید، دست‌هایتان را با آنانی که فریاد مردم را خفه می‌کنند درهم گره زدید، و با نگاهی از بالا، به درد ما خندیدید.
🔸مردم نه از سر عشق، بلکه از سر ترس و ناچاری به شما امید بستند. شما را برگزیدند تا شاید، فقط شاید، کمی از رنج‌ شان کم شود. اما هر بار، وقتی وقت عمل رسید، شما یا جا خالی کردید یا به حاشیه امن قدرت پناه بردید. و باز مردم ماندند و سفره‌ های خالی‌ شان، و شما ماندید و کرسی های چسبانتان.
شما نه اصلاح کردید و نه حتی به مسیر اصلاح وفادار ماندید. شما تنها لباس متفاوتی از همان ساختار پوسیده شدید؛ تنها با کلماتی زیباتر، اما بی‌روح‌تر.
شما بازی را ادامه دادید، نقش اپوزیسیون دروغین را بازی کردید، و هر بار مردم را به پای صندوق‌ها کشاندید، برای هیچ. برای توجیهِ آن‌چه نباید توجیه می‌شد. برای دادن مشروعیت به ساختاری که خود، بخشی از فسادش بودید.
🔸شما نه فقط شکست خوردید، بلکه خیانت کردید؛ به اعتماد، به امید، به آینده.
ما مردم، نه فراموش میکنیم و نه میبخشیم. نه خیانت را، نه سکوت را، نه لبخندهای تلخی را که پشت آن هزار فریب نهفته بود.
شما را نه دشمن، بلکه خائنی می‌دانیم که از میان ما برخاست
روزی فرا خواهد رسید که همه چیز را بی‌ پرده بازگو خواهیم کرد.

روزی که باید پاسخ دهید.
نه به ما، بلکه به تاریخ.

https://t.me/IRAN_PAD

▪️تاریخ خیانت را فراموش نخواهد کرد...!!!

‏بخشی از این وضعیت و حسرت امروزمان به اعراب و تلاش ما در حفظ فقط اسم ⁧ #خلیج_فارس⁩ را مشتی نشئه ی هرویین در خماری میتوانستند رقم زنند.
‏او نوشت:
‏«۲۵۰۰سال نکبت به پایان میرسد»!
‏احمد شاملو معنی واقعی روشنفکر نشئه ی هرویینی بود،یکی از همانهاییکه گرد و مواد توهمایش را فزونی بخشید،
‏عقلش را زائل نمود،پس ‌انقلاب کرد!!نهایتا با خمینی،در خماری همان هرویین ناب در حالی مُرد حتی دندانی برایش باقی نگذاشته بود،
‏اما همچنان خود را شاعر انقلابی مینامید.

‏احمد شاملو سردبیر کتاب جمعه بود.در یک فصلش تیتر زده بود«۲۵۰۰ سال نکبت به پایان میرسید»!
‏👇

‏درجواب سارترمیگوید:انقلاب یعنی به جلو رفتن،شما به ارتجاعی ترین حکومت بازگشتید و در آنجا شاملو از چرت هرویین بیدار شده که وااااااو،چه عجب!!!
‏که این شایعه بار کج فهمی احمد را بیشتر👇

‏میکند(نامه تایید یا تکذیب نمیشود)

‏به این تصویر با دقت نگاه کنید:
‏برخی از بنیانگذاران انجمن شمع سوخته.
‏از راست به چپ: هوشنگ ابتهاج، سیاوش کسرایی، نیما یوشیج، احمد شاملو و مرتضی کیوان و سرنوشت هايي تقريبا مشابه در حالي كه خانه ي امن خود،ایران زیبا و عزیزمان را ويران كردند👇

‏سیاوش کسرائی در زمستان و اوج سرما و فلاکت از یک مسیر ناامن و نزدیک به نیستی و نابودی در سال ۱۳۶۲ به همراه خانواده‌اش از طریق زاهدان از ایران خارج شد.ابتدا در کابل و سپس در مسکو و پس از فروپاشی شوروی به وین مهاجرت کرد.
‏در مسكو به او شغل كار در كارگاه اجر پزي دادند👇

‏اگر هم میپرسی چرا اعضای توده به شوروی و کوبا نرفتند؟
‏ ⁧ #حزب_توده⁩ را از زبان سیاوش کسرایی برایتان پخش میکنم،اما پیشتر نوشتم که اعضای این حزب،تمامشان از الف ابتهاج و ارام گرفته تا ⁧ #شاملو⁩ و علوی کیانوری و نوشین و راد و یونسی و...مشتی بازنده ی دیگر👇

‏او گفته بود که این فلان فلان شده ها همه ی ما را فریب دادند!
‏شده هاهمه ی ما را فریب دادند،
‏به همه ی مان دروغ گفتند،آه در بساط ندارند.

‏توده را شخصا بعنوان یک فعال در حوزه ی تحقیق و در پی جستار و مطالعات اینچنین دیدم:
‏جمعیتی خائن به وطن که بخش عظیمی از آنها،👇

‏همچو بیماری ⁧ #جذام⁩،یکدیگر را دریدند و خوردند و استثنایی در بین نیست و امروز باز شاهديم كه همخوابگان سياسي با سپاه چگونه یاد شاملو ميكنند و زندگي سراسر حقارتش را هيچ نام نميبرند.

‏تکیه حتی برای لحظه ای به عبارت امثال ⁦ @esmaeilion⁩ اشتباهيست كه نامش بلاهت،حماقت و 👇

‏خود دريدگيست و قرار نيست به صرف دندانساز بودن و يا كشته شدن يك فرد،به وي اعتماد شود كه او در نهايت منتقمي ست كه خون برايش مهم هست حتي به قیمت نشستن با قاتلين زن و فرزند خود و ايرانيان.

‏چپ ايرانی در طول تاریخ با داس و چکش اماده بوده تا اگر ایران به سلامت از گذری عبور کرد👇

‏،بر قامتش بتازد و آنرا ویرانه کند،حال چه باشعر و ترانه،چه با سیاست الوده به خون یا هرویین!

‏اگر هم در باب هرویینی بودن و ویرانی ایران افرادی مثل احمد شاملو میخواهید بدانید:

‏ظاهرا دوستاني بدنبال هروييني نوشتن شاملو،گله كرده اند كه چند سند رو معرفي ميكنم:
‏١-نجف دریابندری، مترجم، در مصاحبه با مجله بخارا گفت: طوسی (همسر اول احمد شاملو) یک روز به من گفت شاملو معتاد است، من چند بار او را پیش دکتر برده‌ام ترک کرده اما دوباره ... شما که رفیقش هستی بهش بگو که ترک کند. من هم اصلا خبر نداشتم که معتاد است. البته چند بار از این مواد به من هم داده بود. گرد سفید، هروئین خیلی عالی. من هم امتحان کردم ولی بعد بهش گفتم مثل این که تو معتاد هستی. ترکش کن. اگر می‌کشی مثل من که به طور اتفاقی می‌کشم و از این جور چیزها. نمی‌دانستم کسانی که معتادند این حرف‌ها سرشان نمی‌شود. یک روز صدایش کردم رفتیم به کالباس فروشی البرز تا با هم حرف بزنیم. یکی از کارهای ابلهانه‌ای که کردم همین بود.

‏👇

‏وی افزود: خلاصه بهش گفتم این قضیه تو چیه؟ تو واقعا معتادی؟ ‌اگر معتادی بیا ترکش کن دیگر. شاملو قیافه گرفت که معتاد یعنی چی؟ من می‌کشم اما معتاد نیستم. گفتم یعنی چه که معتاد نیستی؟ اگر مثلا گیرت نیاید ناراحت نمی‌شوی؟ گفت نه، ولی گیرم می‌آید! خلاصه به من یک جوری حالی کرد که این چیزها به تو مربوط نیست. من هم گفتم باشد، مانعی ندارد. ولی متوجه شدم که شاملو گرفتار است و آن روز وقتی از کافه البرز بیرون آمدیم دوستی ما هم تمام شد. بعد از مدتی از طوسی هم جدا شد و زندگی‌اش به هم خورد و باز دوباره ازدواج کرد.👇