ژان‌پل سارتر تو فلسفه‌ش، شرح کاملی از این ادم‌ها میده. #بزدل‌هایی که نمیفهمن «انتخاب نکردن» خودش یه «انتخابه» و هر انتخابی «مسئولیت و دلهره» رو به همراه داره. چه ایجابی، چه سلبی. (برای مثال توی فلان وضعیت، شما چه حرف بزنی، چه سکوت کنی فرق نداره، درحال انتخابی.)

سارتر معتقده این آدم‌ها بزدلهایی هستن که میخوان از #انتخاب و به معنای واقعی از #مسئولیت و #دلهره‌ی انتخابشون فرار کنن، بدین شکل که تصور میکنن «انتخاب نمیکنن» و مثلا خودشون رو مبرا از جنایت میدونن، ولی حتی نمیفهمن که باز هم تو همین حالت دارن «انتخاب میکنن» و چاره‌ای ندارن جز انتخاب کردن.

از اینرو سارتر میگه «انسان محکوم به آزادیست» و حرفش هم بدین معنیه که «انسان محکوم به انتخابه»
این مساله، تو تموم نمایشنامه‌های سارتر جاریه. یعنی اصلا کتاباش رو باید با این پیش زمینه بخونید. مضمون ثابت دیالوگها.

ولی مرتبط با این روزها
واقع پیشنهاد میکنم کتاب «شیطان و خدا« و زیباتر از اون نمایش‌نامه‌ی «چرخدنده» رو بخونید.

لذت میبرید. بذت میبرید.
خصوصا وقتی فرانسوا میگه «ویسکی»
و وقتی ژان مجبوره «دست‌هاش رو الوده کنه»♦️

#کمپین_بازگشت_شاهزاده
@C_B_SHAHZADEH