‍ ‍تو مياي عبا رو دوشت،فرق داره حالت گوشت...
برو اي نقاش طاهر،اي تو بازيگرِ ماهر...
شايد آقا مرده باشه،جام زهر و خورده باشه...
اون كه برده اون كه خورده،تو رو جاي اون آورده...
ميدوني آخر يه روزي،چشمتو بايد بدوزي...
به راهي كه آخره راه،نداري تو ديگه همراه...
پس برگرد نقاش ساده،شعله هاشون رو به بادِ...
ميشه خاموش شعله هاشون،همه ي هاي و هوياشون...
راه برگشتي نداري،اگه حتي كم بياري...
ديگه با عبا و با ريش،نميشي تو مثل درويش...
ميرطاهر بازي تموم شد،عرب و تازي تموم شد...
آخرِ شاهنامه اينبار،عربها ميشن بدهكار...
رستم و زال و سياوش،همگي با تير آرش...
قلب اون ديوِ سياه و ،ميشكافن تو يك نگاه و...
آخرِشاهنامه اعراب،پا ميشن همگي از خواب...
ميبينن دوباره خورشيد،اومده رو تختِ جمشيد...
ديگه هيچكس نميتونه،توي شاهنامه بخونه...
كه عربها پا برهنه،اومدن يهو تو صحنه....
آخرِ قصه چه زيباست،شاهِ ما نرفته اينجاست...
#شعر_از_کامیار
#ایران_رو_پس_میگیریم
#اعتراضات_سراسری
#براندازم
@C_B_SHAHZADEH