Forwarded from دستیار زیر نویس و هایپر لینک
🔹کاسپین؛ سهم ایران از این دریاچه قربانی می‌شود؟(۳/۲)
مسئلهی با اهمیت دیگر این است که حتی گروهی از دلواپسان و رسانههای حکومتی از جمله تسنیم نزدیک به سپاه نیز از این مسئله ابراز نگرانی می‌کنند.
شرایط برای مذاکره مناسب نیست
خبرگزاری تسنیم با یک کارشناس مسائل خزر صحبت کرده و او نیز گفته با توجه به «شرایط کنونی جمهوری اسلامی ایران در سطح بین‌المللی و تحولات منطقه‌ای» زمان مناسبی برای نشستن پای میز این مذاکرات نیست. گرچه قابل حدس است اما او توضیح نداده شرایط جمهوری اسلامی چگونه است که نباید الان در مورد سهم ایران از دریاچه مازندران مذاکره کرد اما تاکید نموده «کنوانسیون حاضر بیشتر از آنکه حقوقی باشد، یک محصول سیاسی است. لذا علت حصول توافق را نیز باید در عوامل سیاسی جستجو کرد.» به اعتقاد این کارشناس «فاکتور عامل سوم (غرب و آمریکا) تاثیر جدی بر عجله کشورها برای امضای کنوانسیون حاضر داشته است: ما در این منطقه دو کشور ایران و روسیه را داریم که توسط ایالات متحده تحت فشار تحریم هستند و قزاقستان، ترکمنستان و آذربایجانی را داریم که به آورده اقتصادی این کنوانسیون امید بسیاری داشته و از آن طرف این ترس وجود دارد که نکند پای ایالات متحده آمریکا و ناتو به این منطقه باز شود. لذا به نظر می‌رسد قزاقستان، ترکمنستان و آذربایجان دارند از شرایط و بحران‌های پیش آمده برای ایران و روسیه حداکثر استفاده را می‌کنند.» نگرانی دلواپسان جمهوری اسلامی از تقسیم خزر در این مقطع «آمریکا» و «اسراییل» است. رابطه جمهوری آذربایجان با واشنگتن و اورشلیم خوب است و گروهی در رژیم نگران‌اند اگر سهم آذربایجانیها اضافه شود و آنها به ناتو نزدیک شوند برای جمهوری اسلامی دردسرساز خواهد بود. اما مهمتر از اینها منابع طبیعی پهنه دریا و منابع بستر، زیربستر و ستون آب است که شامل نفت و گاز می‌شود و هر چه سهم کشورهای حاشیه‌ی این دریاچه بیشتر باشد به منابع بیشتری دسترسی دارند. بسیاری معتقدند از آنجا که جمهوری اسلامی در موضع ضعف قرارگرفته قدرت چانهزنی برای گرفتن حق ملت را ندارد و از طرفی مجبور است با توجه به شرایطی که در آن قرار دارد و فروپاشی اقتصادی و سیاسی آنها را تهدید میکند برای جلب رضایت روسیه تن به باجی دهد که بخشیدن بخش دیگری از سرزمین باشد. در داخل نظام هم کم نیستند آنهایی که معتقدند جمهوری اسلامی، ایران را به حراج گذاشته است. میثم آرایی مدیر مؤسسه بین‌المللی مطالعات دریاچه خزر به روزنامه جوان نزدیک به سپاه گفته «در تسامح جمهوری اسلامی ایران در پرونده خزر همین بس که ایران اکنون با کشورر‌های جایگزین اتحاد جماهیر شوروی در حال مذاکره است، وگرنه وفق قواعد بین‌المللی باید پرونده خزر از جانب ایران به مجامع بین‌المللی ارجاع شود، آن هم با سهم بالای ۲۰ درصد برای ایران.» در شبکههای مجازی از جمله توییتر نیز به این سفر و امضای قراردادی علیه منافع ملی ایران واکنش‌های زیادی نشان داده می‌شود. چهرهسیاسی در این مورد اعلام نظر کرده‌اند و کاربران با هشتگ « #CaspianSeaSellOut» و« #خزر_قربانی_بقای رژیم» نظرات خود را در مورد کنوانسیون حقوقی خزر بیان می‌کنند.
چوب حراج به منافع ملی
شاهزاده رضا پهلوی در این باره نوشته: «فرقه تبهکار چهار دهه است که برای ماندن در قدرت، منافع ملی ایران را به حراج گذاشته و ایران را به مستعمره غیررسمی برخی کشورها تبدیل کرده است. شرط لازم حفظ تمامیت ارضی و منافع ملی، جایگزینى این رژیم غیرایرانی و ضدایرانى با حکومتی منتخب، ملی و پاسخگو است.»
پیشکش آب شور به پوتین
ابوالحسن بنیصدر در این مورد گفته «بنا بر اطلاع، ۱۳ درصد دریاچه خزر را به ایران میدهند. از قول میرزا آقاسی صدراعظم محمدشاه قاجار است که بخاطر مشتی «آب شور» کام دوست (امپراطوری روس) را تلخ نمی‌کنیم. او تاکید کرده «رژیم که در باج دادن از کیسه مردم ایران دست و دل باز است می‌خواهد آن آب شور را به پوتین پیشکش کند!»
مورد قبول ملت نیست
حسن شریعتمداری تحلیلگر سیاسی از هامبورگ نوشته «قرارداد رژیم حقوقى دریاى خزر از قرارداد ترکمانچاى بدتر است و مورد قبول ملت ایران نخواهد بود. پس از سقوط نظام، این نوع قراردادهاى تحمیلى باید ابطال گردیده و توافقات جدیدى برپایه منافع ملى و عرف بین‌المللى با دولت منتخب مردم برقرار شود.»
https://telegram.me/C_B_SHAHZADEH
بسیاری از کاربران و فعالین سیاسی و رسانهای نیز در مورد شرایط مبهم این توافق نگرانیهای خود را منعکس کرده‌اند:
مسئلهی با اهمیت دیگر این است که حتی گروهی از دلواپسان و رسانههای حکومتی از جمله تسنیم نزدیک به سپاه نیز از این مسئله ابراز نگرانی می‌کنند.
شرایط برای مذاکره مناسب نیست
خبرگزاری تسنیم با یک کارشناس مسائل خزر صحبت کرده و او نیز گفته با توجه به «شرایط کنونی جمهوری اسلامی ایران در سطح بین‌المللی و تحولات منطقه‌ای» زمان مناسبی برای نشستن پای میز این مذاکرات نیست. گرچه قابل حدس است اما او توضیح نداده شرایط جمهوری اسلامی چگونه است که نباید الان در مورد سهم ایران از دریاچه مازندران مذاکره کرد اما تاکید نموده «کنوانسیون حاضر بیشتر از آنکه حقوقی باشد، یک محصول سیاسی است. لذا علت حصول توافق را نیز باید در عوامل سیاسی جستجو کرد.» به اعتقاد این کارشناس «فاکتور عامل سوم (غرب و آمریکا) تاثیر جدی بر عجله کشورها برای امضای کنوانسیون حاضر داشته است: ما در این منطقه دو کشور ایران و روسیه را داریم که توسط ایالات متحده تحت فشار تحریم هستند و قزاقستان، ترکمنستان و آذربایجانی را داریم که به آورده اقتصادی این کنوانسیون امید بسیاری داشته و از آن طرف این ترس وجود دارد که نکند پای ایالات متحده آمریکا و ناتو به این منطقه باز شود. لذا به نظر می‌رسد قزاقستان، ترکمنستان و آذربایجان دارند از شرایط و بحران‌های پیش آمده برای ایران و روسیه حداکثر استفاده را می‌کنند.» نگرانی دلواپسان جمهوری اسلامی از تقسیم خزر در این مقطع «آمریکا» و «اسراییل» است. رابطه جمهوری آذربایجان با واشنگتن و اورشلیم خوب است و گروهی در رژیم نگران‌اند اگر سهم آذربایجانیها اضافه شود و آنها به ناتو نزدیک شوند برای جمهوری اسلامی دردسرساز خواهد بود. اما مهمتر از اینها منابع طبیعی پهنه دریا و منابع بستر، زیربستر و ستون آب است که شامل نفت و گاز می‌شود و هر چه سهم کشورهای حاشیه‌ی این دریاچه بیشتر باشد به منابع بیشتری دسترسی دارند. بسیاری معتقدند از آنجا که جمهوری اسلامی در موضع ضعف قرارگرفته قدرت چانهزنی برای گرفتن حق ملت را ندارد و از طرفی مجبور است با توجه به شرایطی که در آن قرار دارد و فروپاشی اقتصادی و سیاسی آنها را تهدید میکند برای جلب رضایت روسیه تن به باجی دهد که بخشیدن بخش دیگری از سرزمین باشد. در داخل نظام هم کم نیستند آنهایی که معتقدند جمهوری اسلامی، ایران را به حراج گذاشته است. میثم آرایی مدیر مؤسسه بین‌المللی مطالعات دریاچه خزر به روزنامه جوان نزدیک به سپاه گفته «در تسامح جمهوری اسلامی ایران در پرونده خزر همین بس که ایران اکنون با کشورر‌های جایگزین اتحاد جماهیر شوروی در حال مذاکره است، وگرنه وفق قواعد بین‌المللی باید پرونده خزر از جانب ایران به مجامع بین‌المللی ارجاع شود، آن هم با سهم بالای ۲۰ درصد برای ایران.» در شبکههای مجازی از جمله توییتر نیز به این سفر و امضای قراردادی علیه منافع ملی ایران واکنش‌های زیادی نشان داده می‌شود. چهرهسیاسی در این مورد اعلام نظر کرده‌اند و کاربران با هشتگ « #CaspianSeaSellOut» و« #خزر_قربانی_بقای رژیم» نظرات خود را در مورد کنوانسیون حقوقی خزر بیان می‌کنند.
چوب حراج به منافع ملی
شاهزاده رضا پهلوی در این باره نوشته: «فرقه تبهکار چهار دهه است که برای ماندن در قدرت، منافع ملی ایران را به حراج گذاشته و ایران را به مستعمره غیررسمی برخی کشورها تبدیل کرده است. شرط لازم حفظ تمامیت ارضی و منافع ملی، جایگزینى این رژیم غیرایرانی و ضدایرانى با حکومتی منتخب، ملی و پاسخگو است.»
پیشکش آب شور به پوتین
ابوالحسن بنیصدر در این مورد گفته «بنا بر اطلاع، ۱۳ درصد دریاچه خزر را به ایران میدهند. از قول میرزا آقاسی صدراعظم محمدشاه قاجار است که بخاطر مشتی «آب شور» کام دوست (امپراطوری روس) را تلخ نمی‌کنیم. او تاکید کرده «رژیم که در باج دادن از کیسه مردم ایران دست و دل باز است می‌خواهد آن آب شور را به پوتین پیشکش کند!»
مورد قبول ملت نیست
حسن شریعتمداری تحلیلگر سیاسی از هامبورگ نوشته «قرارداد رژیم حقوقى دریاى خزر از قرارداد ترکمانچاى بدتر است و مورد قبول ملت ایران نخواهد بود. پس از سقوط نظام، این نوع قراردادهاى تحمیلى باید ابطال گردیده و توافقات جدیدى برپایه منافع ملى و عرف بین‌المللى با دولت منتخب مردم برقرار شود.»
https://telegram.me/C_B_SHAHZADEH
بسیاری از کاربران و فعالین سیاسی و رسانهای نیز در مورد شرایط مبهم این توافق نگرانیهای خود را منعکس کرده‌اند:
