توضیحاتی درباره شناسنامه بهداشتی دوران #محمدرضاشاه_پهلوی

@C_B_SHAHZADEH

جواب های سنگین #محمدرضاشاه شاه به التماس های انگلیس و آمریکا

اقتدار به این میگن
@C_B_SHAHZADEH

شاهزاده رضا پهلوی:

‏اشک پادشاه، هنگام ترک میهن، پرده‌ای بود خاموش ولی گویا از گریه‌ی مادرانی که در راه بود. نگاه پدر در واپسین وداع، نمادی بود تلخ و اشک‌آلود از شورستانی که در راه بود. نگاه نسلی که باید سازنده می‌شد و سوخته شد. شهرِ قصه‌ای که ناگهان خاکریز شد، از تِکه-پاره‌های پیر و جوان.

‏نگاه پدر در آن واپسین وداع، نگاه مظلومان بی‌آب و بی‌نان امروز بود. اشکی بود که امروز از چشم فقر می‌ریزد؛ از چشم دهقان؛ از چشم معلم؛ از چشم رُفتگر و کولبر. اشک پادشاه، اشک دادخواهی بود؛ دادخواهی مردم در بیدادگاهی که در راه بود. در آن واپسین نگاه، اشک پدرم، «اشک ایران» بود.


#محمدرضاشاه
#شاهزاده_رضا_پهلوی
@C_B_SHAHZADEH

شاهنشاه آریامهر در تخت جمشید
چه آرزوهای قشنگی برای ایران ما داشت.
#جاویدشاه
#جاويدشاه_رمز_نجات_ایران
#محمدرضاشاه_پهلوی

🔗 کمپین_بازگشت_شاهزاده (@payandeiranam)


@C_B_SHAHZADEH

سیاست هسته ای #محمدرضاشاه_پهلوی

@C_B_SHAHZADEH

توان ادبی و نگارشی و کیفیت و زیبایی خط #محمدرضاشاه_پهلوی در ۱۵ سالگی و دوران نوجوانی

نامه از سوئیس به تاریخ ۳۱ شهریور ۱۳۱۳ خورشیدی و خطاب به #رضاشاه است.

ولیعهد جوان از سال ۱۳۱۰ تا ۱۳۱۵ به مدت ۵ سال در سوئیس تحصیل می‌کرده و تقریبا هر هفته نامه‌نگاری منظمی با #رضاشاه داشتند‌.

نامه را برای شما بزرگواران که لایق بهترین‌ها هستید، رونویسی کامل کردم، حدود دو ساعتی زمان برد، شاید دارای اشکال‌هایی باشد، به هر روی این رونویسی را از من بپذیرید.

لوروزه ۳۱ شهریورماه ۱۳۱۳

پدر عزیز تصدق وجود مقدست گردم. دستخط مبارک را که به تاریخ ۱۵ شهریور بود زیارت کردم.
از مژده سلامت مزاج عزیزتان بی‌اندازه خوشوقت شدم، انشاءالله همیشه در دستخطهای مبارکتان از این اخبار خوش باشد، چه تنها تسلی بنده در ایام دوری و زمان مهجوری همانا مژده سلامت وجود مقدستان است.
پدرجان روز دوشنبه بنده به مدرسه لوروزه وارد شده، همانروز مادر عزیز و خواهران مهربانم بسمت طهران حرکت کردند، روز شنبه صبح هم برادران عزیزم به این مدرسه...
@C_B_SHAHZADEH

فیلمی از لحظات اولیه شروع حکومت #محمدرضاشاه_پهلوی

بیست‌وپنجم شهریور ۱۳۲۰، در زمانی که قوای اشغالگر متفقین در گوشه‌وکنار کشور مستقر می‌شدند و رضاشاه تهران رو به مقصد جنوب ترک کرده بود، ولیعهد جوان در مجلس شورای ملی حاضر شد و به عنوان شاه جدید سوگند یاد کرد‌.

فروغی، نخست‌وزیر وقت که در برابر پچ‌پچ اغواگران برای اینکه اعلام جمهوری کند و خود رئیس‌جمهور شود، مقاومت کرده بود، پیشاپیش همه وارد مجلس شد. و بعد خودروی شاه جوان می‌رسد.
@C_B_SHAHZADEH

آیا پادشاهان #پهلوی «دیکتاتور» بودند؟

✍️ نوشتۀ قلم کاوه

برای داوری دربارۀ یک حکومت باید معیارها را زمینی نگاه داشت. نه باید آن را با معصومان قدسی سنجید و نه با شرایط امروز؛

بلکه منصفانه باید دید که در مقایسه با حکومت‌های پیش و پس از خود و با همسایگان هم‌عصرش چه کارنامه‌ای بر جای گذاشته است. مقایسۀ پهلوی با سوئد یا دانمارک خطاست؛ ملاک درست، ایران پیش از پهلوی و خاورمیانۀ همان روزگار است.

پیش از مشروطه، ایران ویرانه‌ای بیش نبود: فقر، عقب‌ماندگی، نبود آموزش نوین، تسلط بیگانگان و ضعف قاجارها، کشور را تا مرز فروپاشی کشانده بود. خواست عدالت و قانون به انقلاب مشروطه انجامید؛ اما هنوز ایران به دولتی مقتدر و بازسازی ملی نیاز داشت.

در چنین شرایطی #رضاشاه_پهلوی ظهور کرد و همچون داریوش پس از کوروش یا نادرشاه پس از صفویه، ایران را از نو برپا ساخت. کشوری که جنوبش در دست شیخ خزعل، شمالش زیر فشار روس و شرقش جولانگاه ناامنی بود، دوباره یکپارچه شد. ارتش مدرن، دادگستری ملی، قانون مدنی، راه‌آهن سراسری، آموزش نوین و شکستن قدرت خوانین از ثمرات او بود؛ اقداماتی که موجودیت ایران را بر نقشه جهان تثبیت کرد.

#محمدرضاشاه_آریامهر نیز این مسیر را ادامه داد و ایران را در کمتر از سه دهه به قدرتی نوظهور رساند. مشارکت فعال در تأسیس اوپک، افزایش درآمد نفتی، ارتقای جایگاه جهانی ایران، جشن‌های ۲۵۰۰ ساله برای نمایش شکوه تاریخی، رشد اقتصادی کم‌سابقه، گسترش صنعت و کشاورزی، ارزش بالای ریال و اعتبار گذرنامۀ ایرانی، همگی جلوه‌های ایران نوین بودند.

او با اعطای حق رأی به زنان ـ زودتر از برخی کشورهای اروپایی ـ نیمی از جامعه را به عرصۀ تصمیم‌گیری آورد. دانشگاه‌ها توسعه یافتند، ارتش به قدرتمندترین ارتش منطقه بدل شد و ایران به یکی از متحدان کلیدی جهان آزاد تبدیل گردید. امروز حتی محمد بن سلمان با اصلاحات عربستان، در حقیقت گام در راهی می‌نهد که نیم‌قرن پیش محمدرضاشاه آغاز کرده بود.

به بیان دیگر، آنچه امروز یک ایرانی در رؤیاهایش از وطن تصور می‌کند، در دورۀ پهلوی تحقق یافته بود؛ حتی فراتر از تصورات امروزی.

مخالفان پهلوی اما همواره به محدودیت آزادی‌های سیاسی اشاره کرده‌اند. این انتقاد وجود داشت، اما باید در بستر زمان و تهدیدهای واقعی سنجیده شود. قانون اساسی مشروطۀ ایران برخلاف قانون اساسی انگلستان، اختیارات حیاتی را برای شاه حفظ کرده بود؛ شاه صرفاً نماد تشریفاتی نبود بلکه ستون بقای کشور و ضامن وحدت ملی محسوب می‌شد.

محمدرضا شاه خود باور داشت که توسعۀ اقتصادی و اجتماعی باید مقدم بر گشایش سیاسی باشد. شهبانو فرح در گفت‌وگو با روزنامۀ لا رپوبلیکا تأکید کرده است که شاه برنامۀ تدریجی برای آزادی‌های سیاسی در دوران جانشینش، ولیعهد رضا پهلوی، در نظر داشت. دلیل این تعویق روشن بود:

جامعه هنوز برای آزادی سیاسی آماده نبود. ایرانیان تازه با مدرسه و دانشگاه و اعزام به غرب، از قید خرافات و جهل تاریخی رهیده بودند و هنوز قشر آگاه و نخبه‌ای که بتواند فضای باز سیاسی را مدیریت کند، در حال شکل‌گیری بود.

علاوه بر این، افکار مخرب چپ و کمونیسم نه تنها بر ایران بلکه بر خود غرب نیز سایه انداخته بود. بیم آن می‌رفت که در صورت گشایش زودهنگام، همان نیروهایی که بعدها گرد خمینی جمع شدند ـ اتحاد نامقدس سرخ و سیاه ـ از صندوق‌های رأی سر برآورند:
چپ‌ها و توده‌ای‌ها که رسماً خواستار الحاق ایران به شوروی بودند.
ملی-مذهبی‌هایی که فارغ از منافع ملی، صرفاً در پی انتقام‌جویی و فرونشادن کینۀ مصدق بودند.
مذهبی‌هایی که مجدداً به افکار پوسیده و منقضی چهارده قرن پیش بازگشته بودند و حکومت اسلامی را دربرابر حکومت مدرن دولت-ملت و هویت مذهبی را دربرابر حق شهروندی و حقوق‌بشر علم کرده بودند.

این هراس فقط مختص شاه نبود. ریچارد نیکسون، رئیس‌جمهور اسبق آمریکا، پس از انقلاب ۵۷ تصریح کرد که رقبای شاه چه کسانی بودند: همان‌ها که بعدها ایران را به ورطۀ سیاهی بردند.

مسئله اینجاست: آیا دموکراسی می‌تواند اجازه دهد دشمنان آزادی از درون خود دموکراسی به قدرت برسند؟ این همان «پارادوکس بردباری» است که فیلسوفانی چون پوپر به آن هشدار داده‌اند. دموکراسی پایدار فقط زمانی معنا دارد که بتواند از خود در برابر کسانی که قصد نابودی‌اش را دارند دفاع کند.

با این ملاحظات، اتهام «دیکتاتوری» به رضاشاه و محمدرضاشاه، نادیده‌گرفتن واقعیت‌های تاریخی است. آن دو در عمل نه تنها تنها دیکتاتور نبودند، بلکه خادم‌ترین و کارآمدترین دولت‌سازان تاریخ ایران پس از اسلام بودند؛ حاکمانی که ایران را از ویرانی و تجزیه به قدرت و شکوفایی رساندند.

 امروز مردمی که بار دیگر در بزنگاه تاریخ ایستاده‌اند، باید بدانند که بزرگ‌ترین خطا، تکرار همان اتحاد شوم علیه ایران است.

@C_B_SHAHZADEH

#محمدرضاشاه_پهلوی:

با سرهم‌بندی، حقه‌بازی یک‌چند وقتی انسان می‌تواند کاری را پیش ببرد، ولی این یک‌ کار دائمی نمی‌تواند باشد. چَنته هر کسی که توخالی باشد بالاخره معلوم می‌شود.

۶ بهمن ۱۳۵۱
@C_B_SHAHZADEH

ساختمانی که ج.ا سر قرارداد #کرسنت به فنا داد تاپ لوکیشن لندنه
هرچی اون خدابیامرز برای آینده ایرانی ها پس انداز کرد اینا به باد دادند.
بازم بیایید بگید شاه خائن بود بیشرفا!

واقعا #محمدرضاشاه فقید به معنای واقعی کلمه #آریامهر بود برای ایران.
#IranoPasMigirim
#نبردباتاریکی

🔗 حافظ شیرازی (@h_shyrazi)
@C_B_SHAHZADEH

⁨ متنی برای کپشن ندارم،کپشن با شما…

#تاریخ #شاه #ایران #محمدرضاشاه_پهلوی⁩


@C_B_SHAHZADEH

شاهنشاه آریامهر در تخت جمشید
چه آرزوهای قشنگی برای ایران ما داشت.
#جاویدشاه
#جاويدشاه_رمز_نجات_ایران
#محمدرضاشاه_پهلوی

🔗 کمپین_بازگشت_شاهزاده (@payandeiranam)


@C_B_SHAHZADEH

بهترین شاه جهان بودی شاهنشاه♥️

#پهلوی #شاه #شاهنشاه #خلبان #آریامهر #محمدرضاشاه_پهلوی #شهبانو #رضاشاه_دوم_پهلوی_سوم

@C_B_SHAHZADEH

#محمدرضاشاه_پهلوی، شاهنشاه آریامهر ایران در جریان جشن‌های ۲۵۰۰ ساله که درسال ۱۳۵۰ در تخت جمشید برگزار شد، جمله‌ای را بیان کرد که در تاریخ ایران زمین جاودانه شد: «کوروش!‌ آسوده بخواب که ما بیداریم.»

«در ماه اَرَخسمنو روز سوم، کوروش به بابِل اندر آمد. شاخه‌های سبز در برابر گسترده شد.»
این جملات از کتیبه «رویدادنامه نبونید» است که ورود تاریخی کوروش به بابِل را ثبت کرده است.

مورخان روز سوم ارخسمنو‌ را برابر با ۷ آبان می‌دانند و اگرچه این مناسبت هنوز در تقویم رسمی جمهوری اسلامی به ثبت نرسیده، نه‌تنها در ایران که در گوشه‌وکنار دنیا به نام روز کوروش شناخته می‌شود.

فرمان مشهور کوروش برای آزادسازی یهودیان که پس از فتح بابِل صادر شد، این پادشاه بزرگ‌ ایران را به نماد حقوق بشر در جهان تبدیل کرد.

@C_B_SHAHZADEH

‏این موج جدید کوروش ستیزی!

منشور کوروش ۵۳۸ سال قبل از میلاد:
«من برده‌داری را برانداختم، فرمان دادم که همه‌ی مردم در پرستش خدای خود آزاد باشند، شهرهای ویران را آباد کردم...»

از دیروز شاهد حملاتی به تاریخ ایران هستیم،حملاتی که ادامه ی همان بی تاریخی شاملو و شریعتی و ساعدی میباشد و امروز فرزندان معنوی و خونی انها همین مسیر را پیش گرفته اند!
هر کشوری به گذشته و تاریخ فرهنگ خود افتخار میکند،نگاهی کنید که امریکایی ها به این چهارصد سال خود چگونه مینازند،عربها حتی به تاریخ اغشته به وحشی گری و جنگ های پیاپی و تجاوزات خود مفتخرند،
عثمانی و اذربایجان نیز با سرقت ادبی و انگلیسی و آلمانی نیز با تحقیق ژرف سعی به طنازی با تاریخ و فرهنگش دارد و خلاصه برخی هایشان سعی میکنند حتی در صورت لزوم با جعل و دروغ و افزودن ایام،خود را غنی از فرهنگ بنامند و در این میان برخی از این جماعت ایرانی چپ وامانده در اروپا و امریکا است که سعی میکند نام کوروش را با جنگ و جعل ،بد نامیده و او را در خیالی بس توهم بار،بدنام کند!
اینان کتابی دارند که در خلاف مسیر تاریخ،بابل را خون الود نامیده و به آن اکتفا میکنند،اما سایر‌کتب تاریخی و فتح بابل را که میگوید بدون خونریزی رقم خورده،قبول ندارند،چرا که با اهدافشان در تضاد است و نمیشود ‎#شاه بودن کوروش را تخریب کرد!
ریشه ی این رفتار را در مخالفت با سیاست های ‎#محمدرضاشاه_آریامهر میبینم که تمام تلاشش برجسته کردن هویت تاریخی ایرانیان بود و افتخار سازی از ایران و تاریخ ایران و میفرمود:
«باید به تاریخ ایران افتخار کرد»
-رفتاری که امروز شاهدیم،دقیقا ادامه ی اعتقادات بدنامان تاریخی همچو «غلامحسین ساعدی ست» که میگفت:
چیه بابا جشن های ۲۵۰۰ ساله،ولمون کن با این...

و امروز نیز مشخصا با همان ابزار به تاریخ پرشکوه ایران،به قدیمی ترین تاریخ زنده ی دنیا،به فرزندان کوروش میتازند!
ایرانی که هیچ نیازی به جعل و دروغ ندارد باید فرهنگ و تاریخش به دست نااهلان سنگسار گردد،چرا که ایشان دشمنند و راهشان همان راه ۵۷ است و ویرانی ایران ،آرزوی شان.
در مقابل این جماعت مفلس،آزادانه و با افتخار و پر صلابت میگوییم:
«کوروش آسوده بخواب که ما بیداریم» و فرزندان این خاک،ایران پادشاهی ات را به نام تو میشناسد که سرامد حقوق بشریت بوده و هستی.
‎#پسرعاقل_نوح

‏این موج جدید کوروش ستیزی!

منشور کوروش ۵۳۸ سال قبل از میلاد:
«من برده‌داری را برانداختم، فرمان دادم که همه‌ی مردم در پرستش خدای خود آزاد باشند، شهرهای ویران را آباد کردم...»

از دیروز شاهد حملاتی به تاریخ ایران هستیم،حملاتی که ادامه ی همان بی تاریخی شاملو و شریعتی و ساعدی میباشد و امروز فرزندان معنوی و خونی انها همین مسیر را پیش گرفته اند!
هر کشوری به گذشته و تاریخ فرهنگ خود افتخار میکند،نگاهی کنید که امریکایی ها به این چهارصد سال خود چگونه مینازند،عربها حتی به تاریخ اغشته به وحشی گری و جنگ های پیاپی و تجاوزات خود مفتخرند،
عثمانی و اذربایجان نیز با سرقت ادبی و انگلیسی و آلمانی نیز با تحقیق ژرف سعی به طنازی با تاریخ و فرهنگش دارد و خلاصه برخی هایشان سعی میکنند حتی در صورت لزوم با جعل و دروغ و افزودن ایام،خود را غنی از فرهنگ بنامند و در این میان برخی از این جماعت ایرانی چپ وامانده در اروپا و امریکا است که سعی میکند نام کوروش را با جنگ و جعل ،بد نامیده و او را در خیالی بس توهم بار،بدنام کند!
اینان کتابی دارند که در خلاف مسیر تاریخ،بابل را خون الود نامیده و به آن اکتفا میکنند،اما سایر‌کتب تاریخی و فتح بابل را که میگوید بدون خونریزی رقم خورده،قبول ندارند،چرا که با اهدافشان در تضاد است و نمیشود ‎#شاه بودن کوروش را تخریب کرد!
ریشه ی این رفتار را در مخالفت با سیاست های ‎#محمدرضاشاه_آریامهر میبینم که تمام تلاشش برجسته کردن هویت تاریخی ایرانیان بود و افتخار سازی از ایران و تاریخ ایران و میفرمود:
«باید به تاریخ ایران افتخار کرد»
-رفتاری که امروز شاهدیم،دقیقا ادامه ی اعتقادات بدنامان تاریخی همچو «غلامحسین ساعدی ست» که میگفت:
چیه بابا جشن های ۲۵۰۰ ساله،ولمون کن با این...

و امروز نیز مشخصا با همان ابزار به تاریخ پرشکوه ایران،به قدیمی ترین تاریخ زنده ی دنیا،به فرزندان کوروش میتازند!
ایرانی که هیچ نیازی به جعل و دروغ ندارد باید فرهنگ و تاریخش به دست نااهلان سنگسار گردد،چرا که ایشان دشمنند و راهشان همان راه ۵۷ است و ویرانی ایران ،آرزوی شان.
در مقابل این جماعت مفلس،آزادانه و با افتخار و پر صلابت میگوییم:
«کوروش آسوده بخواب که ما بیداریم» و فرزندان این خاک،ایران پادشاهی ات را به نام تو میشناسد که سرامد حقوق بشریت بوده و هستی.
‎#پسرعاقل_نوح