🔹انتخاب نهایی در کف خیابان؛ آخرین رای ما

در خیابان نیستم اما اخبار را ریز به ریز دنبال می‌کنم. با جزییات، توییت‌ها، ویدیوهای رسیده و تمام پست‌ها و استوری‌های اینستاگرام را می‌بینم و می‌خوانم. فکر می‌کنم دیگر کدام شبکه اجتماعی مانده است که ندیده باشم و خبری از زیر دستم در نرفته باشد.

حالا فیلم‌ها را که مرور می‌کنم، می‌بینم مردم در کف خیابان بسیار باهوش‌تر از آن هستند که ندانند و نفهمند چه می‌خواهند. خواسته‌ها روشن، شفاف و دقیق هستند: «کشته ندادیم که سازش کنیم/ رهبر قاتل رو ستایش کنیم»، «مرگ بر خامنه‌ای»، «ننگ ما ننگ ما/ رهبر الدنگ ما»، «مرگ بر دیکتاتور»، «غلط کردید/ خطا کردید»، «ما بچه‌های جنگیم/ بجنگ تا بجنگیم»، «دیکتاتورِ سپاهی/ داعش ما شمایید»، «۱۵٠٠ نفر/ کشته آبان ما»، «توپ تانک فشفشه/ آخوند باید گم بشه» و….

ویدیوها در توییتر یکی یکی به‌دست مخاطبان جهانی می‌رسند. بسیاری چهره‌ای تازه از ایران می‌بینند؛ چهره‌ای که تاکنون جمهوری اسلامی آن را به دنیا نشان نداده بود؛ مردمی که در خیابان فریاد می‌زنند و برای کسی که بیلبوردهای سرباز ولایت را پایین می‌کشند،‌ دست می‌زنند و جیغ و سوت می‌کشند. دانشجویان تصویری را مخابره می‌کنند از راه نرفتن روی پرچم‌های امریکا و اسراییل و وقتی مردم دنیا با تعجب می‌پرسند پس آن آتش زدن پرچم‌ها در خیابان‌ها چیست، توضیح می‌شنوند که مردم عادی، دانشجویان و بسیاری دیگر معمولا پایشان را روی پرچم کشور دیگری نمی‌گذارند.

یادداشت #افسانه_رضوی، پرستار ساکن کرج را در بلاگ میهمان ایران وایر بخوانید.

#اخبار_ایران
#اعتراضات_دی۹۸
#انتخابات_مجلس

@Farsi_Iranwire