🔹 آرزو کردن را یادش ندادند اما خودکشی را چرا!
آرزو کردن را یادش ندادند اما خودکشی را چرا؛ این ساده‌ترین روایت از زندگی «رضا»، کودک کاری است که شش سال پیش به صداوسیما دعوت شد و اظهاراتش در رسانه‌ها بازتاب بسیاری داشت. او حالا در ۱۸ سالگی، برای دومین و آخرین‌بار با خودکشی خود در سرتیتر رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی قرار گرفته است.
رضا در برنامه «ماه عسل» در پاسخ به سوال «احسان علیخانی»، مجری برنامه، در خصوص این‌که چه آرزویی دارد، گفته بود: «هیچ آرزویی ندارم چون شب تا صبح سرکار بودم. وقت نکردم به آرزویی فکر کنم.»
روز دوشنبه ۱۵ دی ۱۳۹۹، صفحه اینستاگرام «خانه ایرانی لب خط» (حامی کودکان کار) خبر خودکشی رضا را برای اولین بار منتشر کرد و بعد ویدیوی مربوط به لحظات حضور رضا در برنامه ماه عسل صدها بار در شبکه‌های اجتماعی بازنشر شد.
او در این برنامه با عنوان «کودک کار» دعوت شده و گفته بود سرپرست و نان‌آور خانواده است. هرچند پس از پخش این برنامه، بسیاری جمله رضا را «بدون آرزو» بودن به خاطر سپردند اما خودش به دست فراموشی سپرده شد. او دقیقا مانند بسیاری از کودکان کار دیگری که هر از گاهی توسط صداوسیما و رسانه‌های دیگر مورد توجه قرار گرفته بودند، پس از پخش برنامه رها شد.
بسیاری از کاربران شبکه‌های اجتماعی این روزها مقصر اصلی خودکشی رضا را نه خود او بلکه توجه یک‌باره صداوسیما به این قشر از افراد و سپس عدم پی‌گیری و رها کردن آن‌ها می‌دانند. آن‌ها معتقدند صداوسیما و هر رسانه، موسسه و مرکزی که به هر نحوی از کودکان کار جهت پیشبرد اهداف خود استفاده می‌کنند، باید حمایت‌های خود را ادامه دهند تا جامعه شاهد چنین اتفاقاتی نباشد. این در حالی است که مباحث مختلفی در خصوص عدم نمایش چهره این کودکان و ضربات روحی و روانی که به آن‌ها در طولانی مدت وارد می‌شود، مطرح است.
گزارش پویان خوشحال را بخوانید 👇
#اخبار_ایران #اطلاع_رسانی #خبرنگاری_جرم_نیست #برنامه_ماه_عسل #خودکشی_کودکان
@Farsi_Iranwire
آرزو کردن را یادش ندادند اما خودکشی را چرا؛ این ساده‌ترین روایت از زندگی «رضا»، کودک کاری است که شش سال پیش به صداوسیما دعوت شد و اظهاراتش در رسانه‌ها بازتاب بسیاری داشت. او حالا در ۱۸ سالگی، برای دومین و آخرین‌بار با خودکشی خود در سرتیتر رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی قرار گرفته است.
رضا در برنامه «ماه عسل» در پاسخ به سوال «احسان علیخانی»، مجری برنامه، در خصوص این‌که چه آرزویی دارد، گفته بود: «هیچ آرزویی ندارم چون شب تا صبح سرکار بودم. وقت نکردم به آرزویی فکر کنم.»
روز دوشنبه ۱۵ دی ۱۳۹۹، صفحه اینستاگرام «خانه ایرانی لب خط» (حامی کودکان کار) خبر خودکشی رضا را برای اولین بار منتشر کرد و بعد ویدیوی مربوط به لحظات حضور رضا در برنامه ماه عسل صدها بار در شبکه‌های اجتماعی بازنشر شد.
او در این برنامه با عنوان «کودک کار» دعوت شده و گفته بود سرپرست و نان‌آور خانواده است. هرچند پس از پخش این برنامه، بسیاری جمله رضا را «بدون آرزو» بودن به خاطر سپردند اما خودش به دست فراموشی سپرده شد. او دقیقا مانند بسیاری از کودکان کار دیگری که هر از گاهی توسط صداوسیما و رسانه‌های دیگر مورد توجه قرار گرفته بودند، پس از پخش برنامه رها شد.
بسیاری از کاربران شبکه‌های اجتماعی این روزها مقصر اصلی خودکشی رضا را نه خود او بلکه توجه یک‌باره صداوسیما به این قشر از افراد و سپس عدم پی‌گیری و رها کردن آن‌ها می‌دانند. آن‌ها معتقدند صداوسیما و هر رسانه، موسسه و مرکزی که به هر نحوی از کودکان کار جهت پیشبرد اهداف خود استفاده می‌کنند، باید حمایت‌های خود را ادامه دهند تا جامعه شاهد چنین اتفاقاتی نباشد. این در حالی است که مباحث مختلفی در خصوص عدم نمایش چهره این کودکان و ضربات روحی و روانی که به آن‌ها در طولانی مدت وارد می‌شود، مطرح است.
گزارش پویان خوشحال را بخوانید 👇
#اخبار_ایران #اطلاع_رسانی #خبرنگاری_جرم_نیست #برنامه_ماه_عسل #خودکشی_کودکان
@Farsi_Iranwire
IranWire | خانه
آرزو کردن را یادش ندادند اما خودکشی را چرا!
آرزو کردن را یادش ندادند اما خودکشی را چرا؛ این ساده‌ترین روایت از زندگی «رضا»، کودک کاری است که شش سال پیش به صداوسیما دعوت شد و اظهاراتش در رسانه‌ها بازتاب بسیاری داشت. او حالا در ۱۸ سالگی، برای دومین و آخرین‌بار با خودکشی خود در سرتیتر رسانه‌ها و شبکه‌های…