🎥 شب‌های پاریس پیش از آغاز سال نو میلادی میزبان تئاتر سایه‌‌ای «بیژن‌ و منیژه‌» شاهنامه، اثر «فردوسی» به کارگردانی «حمید رحمانیان» بود تا صدها نفر به تماشای پنجره‌ای رو به فرهنگ ایران بنشینند. او در دو دهه اخیر سعی کرده است فرهنگ ایران را از طریق شاهنامه معرفی کند. این تئاتر سایه قرار است به عنوان نخستین اجرای ایرانی، روی صحنه «برادوی» نیویورک امریکا برود.

رحمانیان و بازیگران نمایش، این اجرای بیژن‌ و منیژه‌ را به زنان قدرتمند ایرانی تقدیم کرده‌اند؛ زنانی که فریادشان در این سال‌ها به گوش جهانیان رسیده است.
رحمانیان می‌گوید: «قسمت زنانگی داستان، عمیق و مهم است. وقتی زنانگی شاهنامه بیرون می‌آید، حال و هوای قصه تغییر می‌کند و داستان زنده می‌شود. من این بخش‌ها را پررنگ کرده‌ام.»

گزارش آیدا قجر و بخش‌هایی از این نمایش، به همراه گفت‌وگو با حمید رحمانیان و عوامل تولید را در وب‌سایت و یوتیوب «ایران‌وایر» بخوانید و ببینید.

#بیژن_و_منیژه #حمید_رحمانیان #زنان #زن_زندگی_آزادی #شاهنامه #فردوسی #مهاجرت #تئاتر_سایه #فرانسه #فرهنگ_و_هنر

@Farsi_Iranwire

🎥 در دومین سالگرد جنبش ژینا، ایران‌وایر در یک سری ویدئو یاد جانباختگان این قیام ملی را گرامی می‌دارد.

ماریا (زهره) غواصیه، دختر جوان ۲۱ ساله‌ای بود که روز ۱۴آبان۱۴۰۱ در زندان عادل آباد شیراز بر اثر شکنجه و تجاوز شدید کشته شد.
ماریا متولد ۱۰ مرداد ماه ۱۳۸۰ فرزند فاطمه و اشکبوس بود . او دربیمارستان میر شیراز متولد شد. تک فرزند و اهل و ساکن شیراز در استان فارس بود. پدر خود را در ۴ سالگی و مادرش را در ۱۲ سالگی از دست داد. پس از آن با مادربزرگ پدری خود که به آلزایمر مبتلا است زندگی می‌کرد.

هم سلولی‌های ماریا آخرین کسانی هستند که او را دیده‌اند. ماموران زندان عادل آباد به خانواده او گفتند ماریا در زندان خودکشی کرده است. او در مکانی نامعلوم دفن شده است. آخرین جمله او پیش از آخرین بازجویی اش به همبندی هایش این بوده است: «من آنقدر بیکس‌ام که حتی اگه بمیرمم هیچکس دنبال جسدم نمیره».

#مهسا_امینی #زن_زندگی_آزادی #علیه_فراموشی #ماریا_غواصیه

@Farsi_Iranwire