📢‏تابستان سال ۵۸ بود.
ما دانش آموز دبیرستان بودیم.
یک فضای تبلیغاتی درست شده بود برای سازندگی کشور!
گویی حکومت شاه کارش تخریب و نابودی بوده و حالا انقلابیون می خواستند کشور را توی همه زمینه ها خودکفا کنند!
خمینی چون بیسواد بود تصورش از خودکفایی، فقط خودکفایی در گندم و جو بود!
خلاصه همه جوانان و نوجوانان برای کمک به برداشت و درو کشتزارهای گندم به روستاها رفتند.
تصور کنید یک اتوبوس نوجوان، دختر و پسر، کنار جاده پیاده می شدند و وارد گندمزارها می شدند.
نه داس داشتیم، نه ابزار، نه اصلا تجربه و دانش چیدن گندم.
بیچاره روستایی ها از ترس اینکه مبادا ما گندمزارشان را پایمال و تخریب نکنیم از اون دور با بیل دوان دوان می آمد و فحش میداد که فلان فلان شده ها گندم ها را پایمال نکنید، بروید بیرون!

همین باعث میشد که در بین روستا پخش بشویم و جستجو کنیم که چه کمکی از دستمان برمیاد.

یکبار  توی یک روستایی رفتم که یک مغازه‌ای بود که تراکتور و اینجور چیزها را تعمیر می کرد.
یک مغازه کوچک و ساده ای بود.
پرسیدم کاری هست که ما کمک کنیم؟!
گفت شما درس خواندید شاید بتوانید کمکم کنید.
من دارم یک دستگاهی اختراع می کنم که از هوا، آب تولید کند و شر و شر بریزد توی این زمینهای خشک و تشنه تا تولید گندم چند برابر بشه.

گفتیم خیلی فکر خوبیه اما چه کمکی از ما برمیاد؟!
گفت شما که درس علوم خواندید بگویید چطوری و چگونه اکسیجن هوا را هیدروجن ترکیب کنم تا آب تولید بشه!!
بیچاره اختراعش فقط لنگ این یک نکته بود!

Robert

مجوز حفر هزاران چاه رو صادر کردن تا توی بیابونها کشاورزی بکنن و نتیجه‌اش شده وضعیت امروز.

@gurd_shah