✅ آیا جهان به‌سوی احیای پادشاهی حرکت می‌کند؟


◀️ در روزهای اخیر، دو رویداد مهم در فضای رسانه‌ای آمریکا بازتاب گسترده‌ای داشته است:

1⃣ اکانت رسمی کاخ سفید، ترامپ را با عنوان #جاوید_شاه خطاب کرده است.

2⃣ نشریه اکونومیست تصویر جلد خود را به ترامپ اختصاص داده و از او با تیتر #او_پادشاه_خواهد_شد یاد کرده است.

این دو اتفاق می‌توانند نشانه‌ای از درک فزاینده‌ای باشند که #مدل_پادشاهی در بسیاری از زمینه‌ها نسبت به #مدل_جمهوری برتری دارد. در واقع، این تغییر نگرش فقط به آمریکا محدود نمی‌شود و در اروپا نیز شاهد افزایش گرایش به احیای نظام‌های پادشاهی هستیم که برجسته‌ترین نمونه آن فرانسه است.

در این فرسته کوتاه تلگرامی، به بررسی این روند می‌پردازیم و نشان می‌دهیم که چرا بسیاری از سیاستمداران و اندیشمندان به این نتیجه رسیده‌اند که پادشاهی نسبت به جمهوری از مزایای بیشتری برخوردار است.


1⃣ ثبات سیاسی و پرهیز از آشفتگی‌های انتخاباتی

یکی از انتقادات همیشگی به نظام‌های جمهوری، بی‌ثباتی ناشی از تغییرات پی‌درپی قدرت است. در جمهوری‌ها، با هر انتخابات، دولت‌ها تغییر می‌کنند و سیاست‌های کلان ممکن است دچار دگرگونی شدید شوند. این وضعیت می‌تواند جامعه را دچار تنش کند و برنامه‌های درازمدت را دچار اختلال نماید.
پادشاهی اما به دلیل انتقال موروثی قدرت، ثبات بیشتری را فراهم می‌آورد. ترامپ با مدل رهبری شخصی و کاریزماتیک خود، تلاش کرده است خود را به‌عنوان چهره‌ای ماندگار و تثبیت‌شده معرفی کند، چیزی که به نوعی با مدل پادشاهی همخوانی دارد.
این مسئله در اروپا نیز مشهود است. در فرانسه، بی‌ثباتی سیاسی، اعتراضات گسترده و نارضایتی عمومی باعث شده است که برخی از جریان‌های سیاسی بحث بازگرداندن پادشاهی را مطرح کنند.

2⃣ رهبری واحد و نمادین به‌جای سیاست‌بازی‌های کوتاه‌مدت

در جمهوری‌ها، رهبران برای کسب رأی مجبورند وعده‌هایی بدهند که گاه در تقابل با منافع بلندمدت کشور است. از سوی دیگر، رئیس‌جمهور باید همواره درگیر رقابت‌های حزبی باشد که می‌تواند انسجام و کارآمدی حکمرانی را تضعیف کند. اما در مدل پادشاهی، پادشاه نماد وحدت ملی و فراتر از جناح‌بندی‌های سیاسی است.
این همان تصویری است که ترامپ سعی در ساختن آن برای خود دارد: او می‌خواهد به‌عنوان فردی خارج از سیاست‌های حزبی و نماینده #روح_ملی_آمریکا جلوه کند.

3⃣ حفظ سنت‌ها و میراث فرهنگی

یکی از ویژگی‌های حکومت‌های پادشاهی، تداوم سنت‌ها و هویت تاریخی ملت‌ها است. بسیاری از پادشاهان، تجسم تاریخ و فرهنگ ملی کشور خود هستند. در حالی که جمهوری‌خواهان معمولاً به این ارزش‌ها پایبند نیستند و تلاش آنها صرف برتری‌جویی های حزب می‌شود، حکومت‌های پادشاهی می‌توانند سنت‌ها را بهتر حفظ کنند.
در اروپا، به‌ویژه فرانسه، جنبش‌های بازگشت به پادشاهی از این جنبه اهمیت زیادی یافته‌اند. فرانسه، که یکی از نخستین کشورهای جهان بود که نظام پادشاهی خود را کنار گذاشت، اکنون با بحران‌های سیاسی مکرر روبه‌رو است و برخی از گروه‌های سیاسی و اجتماعی معتقدند که بازگشت به نظام پادشاهی می‌تواند ثبات بیشتری برای کشور به همراه داشته باشد.

4⃣ الگوی اروپایی بازگشت به پادشاهی

فرانسه تنها کشوری نیست که شاهد افزایش علاقه به بازگشت پادشاهی است. در اسپانیا، بلژیک، هلند و حتی برخی کشورهای اسکاندیناوی، نقش نمادین پادشاهان همچنان به‌عنوان عامل وحدت ملی و ثبات کشور شناخته می‌شود.
در فرانسه، طرفداران سامانه پادشاهی استدلال می‌کنند که نظام پادشاهی می‌تواند به کاهش درگیری‌های سیاسی، افزایش اعتماد عمومی به دولت و حفظ یکپارچگی فرهنگی کمک کند. با افزایش نارضایتی از جمهوری پنجم فرانسه و چالش‌هایی که رئیس‌جمهورهای اخیر با آن روبه‌رو بوده‌اند، این دیدگاه طرفداران بیشتری پیدا کرده است.


در مجموع، روندهای اخیر در آمریکا و اروپا نشان می‌دهند که بسیاری از مردم و سیاستمداران در حال بازنگری در مدل جمهوری هستند. ترامپ در آمریکا، و جنبش‌های پادشاهی‌خواهانه در فرانسه و دیگر کشورهای اروپایی، بیانگر این واقعیت است که نظام پادشاهی همچنان یک گزینه جذاب برای حکمرانی پایدار، هویت ملی و انسجام اجتماعی محسوب می‌شود.
در حالی که جمهوری‌خواهان به تغییرات سریع و رقابت‌های حزبی متکی هستند، پادشاهی می‌تواند ثبات، وحدت و سنت‌های ملی را حفظ کند، ویژگی‌هایی که در دنیای پرآشوب امروز بیش از همیشه اهمیت دارند.


✍️ جهان ایرانی