نشانی گورها
گورهای جمعی مورد اشاره وی عبارتند از: گور موجود در پادگان امام حسين فعلی (پادگان مسگر سابق) و ميدان چوگان روبروی اين پادگان، مناطقی از دارالرحمه شيراز به نشانی جاده کمر بندی و خيابان اصلی شهرک شيخ علی چوپان، محله يا روستای مخروبه ای به نام محله "چنار سوخته " به طرف دشت ارژنگ، گورستان قديمی دارالسلام در جوار دروازه شاه داعی الله، اطراف تيمارستان سلامی در جاده اکبر آباد يا جاده فسا، آب انبار قوزی از شيراز به طرف مرو دشت و قصر صاحب الزمان (يا پادگان صاحب الزمان در جنوبی ترين منطقه شيراز)، ۷ گور دسته جمعی در مناطق پرتی در جاده سيمان شيراز، اطراف پل حسين آباد جاده فسا و چاههای خشكی در مناطق مختلف از جمله در زندان سپاه (پلاك 100).
كارمند مطلع و ذی نفوذ سابق قوه قضاييه رژیم ايران اسامی بعضی از قربانيانی را كه می شناسد و می داند كه در "دارالرحمه" دفن شده اند را به اين ترتيب نام می برد: وحيد ( يا سعيد) کريمی، مسعود ده بزرگی، مهرداد نجاتی ،مينا طالب پور، شهلا فرهی ، مينا وحيدی و مصطفی ميبدی. او می افزايد: می گفتند ۵ نفر آخری به دار آويخته شدند و بقيه تيرباران شدند.
وی همچنين يك ليست 80 نفری از شكنجه گران و اعدامگران را با نام و شهرت و بعضی از ويژگی ها ذكر می كند، ولی اضافه می نمايد كه ممكن است بعضی از اين نامها "مستعار" باشند.
او در مورد بعضی از اينها می گويد كه در جريان اعدام های سال ۶۷ بسيار فعال بوده و سابقه تجاوز به دختران و زنان محکوم به اعدام داشته اند. بعضی از آنها را هم بسيار وحشی، منحرف، ساديست، عصبی و شديداً بی رحم توصيف كرده است.
اين كارمند سابق قوه قضاييه رژیم ايران راز بعضی از قتل ها را فاش می كند كه در زمان خود "خودسوزی" يا "خودكشی" قلمداد شده اند.
او نه تنها گزارشهای وجود تجاوزات جنسی به دختران و پسران جوان و زنان در شكنجه گاههای ايران را تاييد می كند، بلكه می افزايد: عمل خون گيری و در آوردن عضو بدن زندانی اعدامی در بيمارستان حافظ، طبقه آخر، که بخش سپاه پاسداران بود، توسط پزشکان سپاه انجام می شد.
#جنایت #خاوران #جوانان #گورهای_جمعی
گورهای جمعی مورد اشاره وی عبارتند از: گور موجود در پادگان امام حسين فعلی (پادگان مسگر سابق) و ميدان چوگان روبروی اين پادگان، مناطقی از دارالرحمه شيراز به نشانی جاده کمر بندی و خيابان اصلی شهرک شيخ علی چوپان، محله يا روستای مخروبه ای به نام محله "چنار سوخته " به طرف دشت ارژنگ، گورستان قديمی دارالسلام در جوار دروازه شاه داعی الله، اطراف تيمارستان سلامی در جاده اکبر آباد يا جاده فسا، آب انبار قوزی از شيراز به طرف مرو دشت و قصر صاحب الزمان (يا پادگان صاحب الزمان در جنوبی ترين منطقه شيراز)، ۷ گور دسته جمعی در مناطق پرتی در جاده سيمان شيراز، اطراف پل حسين آباد جاده فسا و چاههای خشكی در مناطق مختلف از جمله در زندان سپاه (پلاك 100).
كارمند مطلع و ذی نفوذ سابق قوه قضاييه رژیم ايران اسامی بعضی از قربانيانی را كه می شناسد و می داند كه در "دارالرحمه" دفن شده اند را به اين ترتيب نام می برد: وحيد ( يا سعيد) کريمی، مسعود ده بزرگی، مهرداد نجاتی ،مينا طالب پور، شهلا فرهی ، مينا وحيدی و مصطفی ميبدی. او می افزايد: می گفتند ۵ نفر آخری به دار آويخته شدند و بقيه تيرباران شدند.
وی همچنين يك ليست 80 نفری از شكنجه گران و اعدامگران را با نام و شهرت و بعضی از ويژگی ها ذكر می كند، ولی اضافه می نمايد كه ممكن است بعضی از اين نامها "مستعار" باشند.
او در مورد بعضی از اينها می گويد كه در جريان اعدام های سال ۶۷ بسيار فعال بوده و سابقه تجاوز به دختران و زنان محکوم به اعدام داشته اند. بعضی از آنها را هم بسيار وحشی، منحرف، ساديست، عصبی و شديداً بی رحم توصيف كرده است.
اين كارمند سابق قوه قضاييه رژیم ايران راز بعضی از قتل ها را فاش می كند كه در زمان خود "خودسوزی" يا "خودكشی" قلمداد شده اند.
او نه تنها گزارشهای وجود تجاوزات جنسی به دختران و پسران جوان و زنان در شكنجه گاههای ايران را تاييد می كند، بلكه می افزايد: عمل خون گيری و در آوردن عضو بدن زندانی اعدامی در بيمارستان حافظ، طبقه آخر، که بخش سپاه پاسداران بود، توسط پزشکان سپاه انجام می شد.
#جنایت #خاوران #جوانان #گورهای_جمعی