AVATODAY - علی جوانمردی Ali Javanmardi77

🔺

🔻

نامه پرشنگ عزیزی، خواهر پخشان عزیزی: روایتی احساسی از انگیزه‌های انسانی پخشان در آستانه اعدام

پرشنگ عزیزی، خواهر پخشان عزیزی، زندانی سیاسی محکوم به اعدام که روز یکشنبه هفدهم فروردین ۱۴۰۴ برای دومین بار دراخواست اعاده دادرسی‌اش رد شد، با انتشار نامه‌ای تکان‌دهنده از آخرین دیدارهای خانوادگی و دغدغه‌های عمیق خواهرش پرده برداشت.

این نامه که ترکیبی از احساس و تلخی است، پخشان را دختری معرفی می‌کند که با شنیدن فریاد رنج مردم جنگ‌زده، نتوانست ساکت بماند و اکنون در انتظار اجرای حکمی ناعادلانه است.

پرشنگ در این نامه به گفت‌وگوهای پیش از سفر پخشان به مناطق جنگ‌زده اشاره کرده و می‌نویسد: «پخشان با اشاره به مصیبت‌هایی که بر زنان ایزدی و آوارگان سوری رفته بود، به ما گفت: «اگر ما جای آن‌ها بودیم و دیگران سکوت می‌کردند، چه فکری درباره‌شان می‌کردیم؟»

این کلمات، انگیزه انسانی او را برای کمک به قربانیان جنگ نشان می‌دهد؛ انگیزه‌ای که او را به سوی فعالیت‌هایی مدنی کشاند که حالا بهای آن را با زندگی‌اش می‌پردازد.

متن کامل نامه پرشنگ، خواهر پخشان عزیزی را در ادامه بخوانید:

«به همه بگو پخشان دلش گرم است»

- می‌خواهی بروی آنجا چه‌کار کنی پشی (پخشان) گیان؟
بروبر نگاهمان کرد و گفت: «واقعا می‌پرسید یا شوخی می‌کنید؟» سکوت کردیم. فهمید سوال جدی است. بابا و مامان دوست داشتند پشی (پخشان) بماند مهاباد پیش خودشان. گفت:
«نمی‌بینید اوضاع را؟ نشنیدید پنج هزار دختر ایزدی را دریده‌اند؟ این همه آدم را که آواره کوه و بیابان شدند ندیدید توی اخبار؟»
توی این سرزمین همیشه جنگ بوده دخترم، همیشه یک جای خاورمیانه جنگ بوده و آدم‌ها از خانه‌هاشان آواره شده‌اند… .

می‌دانستم این حرف‌ها پشی را از تصمیمش منصرف نمی‌کند. گفت: «اگر ما جای آن‌ها بودیم و اگر آواره کوه و بیابان شده بودیم و آن‌ها سکوت می‌کردند و بی‌خیال ما می‌شدند، درباره‌شان چه فکری می‌کردیم؟»

- آخر یکی دو جا که نیست پشی گیان، امروز آنجا جنگ است. دو روز دیگر یک جای دیگر… .

«جایش مهم نیست پدر جان، آدم‌ها مهم‌اند. عراق، سوریه، فلسطین، شنگال، حلب، غزه، لبنان...؛ هرجا که جان آدم‌ها در خطر است، باید رفت و بی‌خیال نبود. لااقل می‌شود زخم‌ها را تیمار کرد. وسط جنگ، آواره‌ها بدون مدد، جان سالم به در نمی‌برند. اسم مکان‌ها را بردار پدر، به جایشان اسم آدم‌ها را بگذار: هانیه، احمد، هیوا، ماجد، لیلا، سارا. جان آدم‌هاست که بازیچه شده. سرزمین‌ها بدون آدم‌ها برهوت‌اند پدر.»

نگاهم می‌کند. انگار چیزی ازم پرسیده باشد و من غرق در افکارم بوده‌ باشم و نشنیده‌ باشم. از نگاهم خوانده که حواسم نیست. می‌گوید: «نگفتی هوگر چطور است؟»

🆔 @javanmardi77

Please open Telegram to view this post