AVATODAY - علی جوانمردی Ali Javanmardi77

🔻

🔺

مهدی محمودیان از زندان تهران بزرگ: سکوت ما، ظلم را مشروع‌تر کرد

مهدی محمودیان، روزنامه‌نگار و فعال سیاسی زندانی، در نامه‌ای از زندان تهران بزرگ (فشافویه) به نقد عملکرد فعالان مدنی و سیاسی نسبت به وضعیت زندانیان عادی پرداخته و تأکید کرده که بی‌تفاوتی ما نسبت به ظلم‌هایی که سال‌ها بر «بی‌صداها و فراموش‌شده‌ها» روا رفته، زمینه‌ساز ظلم امروز بر خود ما شده است.

او در این نامه که به دنبال انتقالش از زندان اوین به فشافویه پس از حمله موشکی اسرائیل منتشر شده، نوشته است: «ما را به زندانی تازه‌تأسیس نیاورده‌اند؛ اینجا سال‌هاست که انسان‌ها، بی‌نام و صدا، له می‌شوند.»

محمودیان با انتقاد از بازدید نمایشی مدیران سازمان زندان‌ها از این محل، توضیح داده است که مقامات، شرایط فشافویه را نامساعد توصیف کرده‌اند، در حالی که این زندان سال‌هاست با همین شرایط غیرانسانی فعال بوده و تنها تفاوت اکنون در آن است که «ما» – زندانیان سیاسی – نیز طعم آن را چشیده‌ایم.

او با اشاره به سکوت جامعه مدنی و فعالان سیاسی در برابر تحقیر زندانیان غیرسیاسی در این سال‌ها، تأکید کرده است:
«ما، که خود را دلسوز مردم می‌دانستیم، اغلب در برابر این سطح از تحقیر زندانیان عادی ساکت بودیم… حقوق بشر را طبقاتی دیدیم، آدم‌ها را بر اساس نوع اتهام‌شان درجه‌بندی کردیم.»

مهدی محمودیان با تأکید بر اینکه فشافویه از ابتدا «آماده ظلم‌کردن» بوده، نه صرفاً مکانی ناکامل برای زندانیان، نوشته:
«اینجا قتلگاه خاموش هزاران انسان بوده، که صدایشان شنیده نشد. اگر امروز ما هستیم که فریاد می‌زنیم، باید بپذیریم که دیر آمده‌ایم.»

او در ادامه از «سیستم» جمهوری اسلامی به‌عنوان سازوکاری برای «له‌کردن انسان» یاد کرده و با اشاره به شکنجه، سلول انفرادی، بی‌خوابی، و محرومیت از درمان به‌عنوان قواعد ساختاری زندان‌های جمهوری اسلامی، نوشته:
«این سیستم نه تنها توسط قاضی یا زندان‌بان، بلکه از رأس قدرت طراحی شده است.»

محمودیان در پایان تاکید کرده که نامه‌اش نه از سر رنج شخصی، بلکه برای ثبت رنج عمومی است:
«می‌نویسیم تا ثبت شود که اینجا زندان تازه‌ای نیست. ما اگر تا امروز صدای‌شان نبودیم، از این پس وظیفه‌ای دوچندان داریم که باشیم.»

🆔 @javanmardi77

Please open Telegram to view this post