🔴 عکس دیده نشده از امیر عباس هویدا ( نخست وزیر دوران باشکوه و طلایی پهلوی )

امیر عباس #هویدا در مصاحبه‌ای با روزنامه لوموند گفته بود:

در سال ۱۹۸۵ میلادی یا ۱۳۶۴ خورشیدی درآمد سرانه ایران بیش از ۴۵۰۰ دلار خواهد بود . ایران سالیانه ۲۰ میلیون تن فولاد تولید خواهد کرد .

یک میلیون تن آلومینیوم، یک میلیون خودرو (پیکان، آریا، شاهین، شورولت ایران، کادیلاک ایران، هیلمن و کامیونها و اتوبوسها) تولید و صادر می کند و یک میلیون تن کاغذ تولید و صنایع شیمی و پتروشیمی سود سالانه‌ای برابر با 7 میلیارد دلار خواهد داشت ...

یادش گرامی 🌹

#جــــــاوید_شـــــاه
#نه_به_هر_جمهوری
#آری_به_پادشاهی

@Pahlavii 💫

حرفهای #هویدا در جمع جوانان؛ سال پنجاه و چهار."هر کمکی که به ما کردن زیر اون یک تبصره نوشتن...علم فرنگ رو به دست بیارین، همونطور که غرب علم ما رو هزاران سال پیش به دست آورد و به اونجا رسید...که ما نه هزار سال بعد، ده سال بعد به اون مقام برسیم" #حافظه_تاریخی #ده_سال_بعد #تونل_زمان #منوتوزمان

🔴روحش شاد که هرچه کرد جز خدمت به ملت ایران نبود ،دیدگاه راستین #هویدا خدمت خالصانه بود که پس از سیزده سال نخست وزیری این کشور سرشار از ثروت زمانیکه پس از قتل ناجوانمردانه اش برای مصادرهٔ اموالش رفتند بجز چند کتاب واتومبیل پیکانش چیزی نیافتند
زندگی این بزرگمرد پس از نابودی حکومت آدمکشان مذهبی باید الگوی مسؤلان آینده شود

@gurd_Shah

#اقتصاد

رقم بودجه کشور در آخرین سال دولت زنده‌یاد #هویدا، مبلغ ۳۵۰ میلیارد تومان بود، معادل ۵۰ میلیارد دلار (دلار ۷ تومان). تعداد کارمندان دولت هم در همان زمان حدود ۵۰۰ هزار نفر بود، اگر فرض کنیم متوسط حقوق کارمندان دولت حدود ۷۰۰۰ تومان بوده است، این رقم معادل ۱۰۰۰ دلار آن‌زمان، یا ۵۰۰۰ دلار فعلی است (با احتساب تورم آمریکا در طول این چند دهه) که معادل ۲۵۰ میلیون تومان در ماه می‌باشد (به تاریخ امروز با دلار ۵۰‌هزارتومانی) که رقمی است قابل توجه.

اما نکته‌ای که می‌خواستم به آن اشاره کنم، مقایسه رقم کل حقوق دستمزد در دوره نخست‌وزیری هویدا با دولت برآمده از جمهوری اسلامی است. کل مبلغ حقوق و دستمزد برای ۵۰۰ هزارنفر، با حقوق متوسط ۷۰۰۰ تومان در ماه، ۳۵ میلیارد تومان در سال است، معادل ۱۰ درصد از کل بودجه. مابقی ۹۰ درصد، بودجه توسعه‌ای بوده که صرف سرمایه‌گذاری در بخش‌های مختلف کشور، ایجاد اشتغال پایدار، توسعه زیر ساخت‌‌های کشور، خرید تجهیزات و تکنولوژی از شرق و غرب و البته نیرومند سازی ارتش ایران و نیرومند‌سازی صندوق‌های سلامت و رفاه اجتماعی می‌شد. به عبارت ساده‌تر ۹۰ درصد بودجه کشور خرج توسعه کشور می‌شد و فقط ۱۰ درصد آن بودجه جاری بود. با این حال بخشی از مردم ایران و روشنفکران سال ۵۷، چشم تحمل همین ۱۰ درصد را هم نداشتند، و برای به پائین کشیدن دولت که که تنها ۱۰ درصد اقتصاد بود، به خیابان‌ها آمدند.

اما برگردیم به بودجه سال ۱۴۰۲ در دولت رئیسی. بودجه سال ۱۴۰۲ (بودجه عمومی) به مبلغ ۲۰۰۰ هزار میلیارد تومان (دو بار هزار است و اشتباه نوشته نشده است) معادل ۴۰ میلیارد دلار است. از این میزان سهم کل مخارج جاری در بودجه ۱۴۰۲، حدود ۱۴۰۰ هزار میلیارد تومان است (شامل ۴۰۰ هزار میلیارد تومان حقوق و دستمزد کارکنان دولت)، یعنی ۷۰ درصد از کل بودجه و تنها ۳۰ درصد بودجه عمرانی و سرمایه‌ای است که معمولا این بخش در طی سالیان گذشته با کسری بودجه مواجه شده و مصارف توسعه‌ای در عمل رخ نداده است. حال اگر مصیبت صندوق‌های بازنشستگی و مازاد برداشت بانکها از بانک مرکزی را هم به آن اضافه کنید، به ورشکستگی بنیادی کشور بیشتر پی خواهید برد.

بنظر من، هیچ راه‌کاری برای برون‌رفت از این اقتصاد خود تورم‌زا در حاکمیت جمهوری اسلامی وجود ندارد مگر کوچک‌ کردن قابل توجه اندازه دولت و کم کردن مخارج جاری، که آن هم طبعات امنیتی و اجتماعی برای حاکمیت دارد. این یک کلاف سر درگم است که گره آن تنها بدست مردم باز می‌شود، چون حاکمیت نه تنها خواستی مبنی بر حل مشکلات ندارد، بلکه توان آن را هم ندارد.

پی‌نوشت: پست قبلی در خصوص مقایسه دو بودجه قبل و بعد از سال ۵۷ حذف شد و این پست جایگزین آن شده است‌. اگر آن را برای دوستانتان ارسال کرده‌اید، این پست را نیز برای آنها ارسال کنید.

https://t.me/HamedTabasi