#اندکی_تامل
#کارگران_ژاپنی در تهران مشغول به کار هستند ... این زیرنویس عکسی‌ست که در سال ١٣۵۴ در یکی از روزنامه های ایران چاپ شده اما خوب چرخ روزگار چرخید و کار به جایی رسید که ژاپنی‌ها حتی برای پذیرش کارگران ایرانی هزار شرط و شروط میگذارند
ژاپن اما تنها کشوری نیست که در طول ۴٠ سال اخیر به اندازۀ چهل هزار سال نوری از ما پیشی گرفته است ، زمانی که ایرانی‌ها در کارخانه ایران ناسیونال در کار تولید و مونتاژ پیکان بودند مردم #کره_جنوبی در کارخانه #کیا دلشان به تولید دوچرخه خوش بود اما امروز همان کره و همان کیا ، خودروهایی میسازد که در بازارهای آمریکا به فروش میرسد ، میگویند که سود خالص دو شرکت #ال‌جی و #سامسونگ کره از کل فروش نفت ایران بالاتر است !!
تا همین 40 سال پیش #چین هم حرفی برای گفتن نداشت و کشوری بود فقیر ، پرجمعیت ، هر لحظه در آستانۀ مصیبتی تازه اما #چین بدبخت دیروز ، امروز به جایی رسیده که از سوزن خیاطی تا ماهواره را میسازد و ما هم دلمان خوش است که از درون لپ‌لپ‌هایی که برای بچه‌ها میخریم کدام یک از اسباب بازی های چینی درمی آید ... چینی‌ها تا همین سه چهار دهه پیش حتی یک کیلومتر اتوبان نداشتند و اینک یکی از بزرگترین شبکه های بزرگراهی دنیا متعلق به چین است
#مالزی هم ماجرایی مشابه دارد ، ٢۵ سال پیش که دکتر ماهاتیر محمد مطب خود در آمریکا را به مقصد دفتر نخست وزیری مالزی ترک کرد روی تابلوی کوچکی بر در مطبش نوشت : دکتر برای معالجه به کشورش رفته و به زودی بازمیگردد ... و به زودی هم برگشت زیرا برای رساندن کشوری که اکثر از مردمانش بالای درخت زندگی میکردند به آنجایی که هم اکنون هست تنها ٢۵ سال تلاش و برنامه‌ریزی کافی بود که مالزیایی‌ها و معمار کشور نوین شان توانستند به آن دست یابند
#امارات_متحده هم نمونه‌ای دیگر است ، امارات هر چند کشوری صنعتی که دارای فناوری‌های خاص خود باشد نیست اما شیوخ عرب توانستند در کوتاه زمانی یک صحرای لم یزرع را به یکی از مراکز بزرگ تجاری - توریستی جهان تبدیل کنند ، یکی از ایرانیانی که از ده‌ها سال پیش در دوبی قهوه‌خانه داشت و هنوز هم دارد تعریف میکرد که تا ٣۵ سال پیش اهالی دوبی کنار ساحل می‌رفتند و به دریا نگاه میکردند تا ببینند لنج‌های ایرانی کی از راه میرسند تا برایشان آب شیرین بیاورند ... ولی امروز !!
ادامه دادن این فهرست کار چندان مشکلی نیست و افزودن نام کشورهای دیگری مثل هند، ترکیه، سنگاپور و آذربایجان و ارمنستان و ... چیزی جز حسرت بیشتر به دنبال نخواهد داشت ... ما هم در این میان یا واقعا نمی‌فهمیم یا خود را به نفهمی زده‌ایم و هنوز در بحث‌های کلان هم به اجماع نرسیده‌ایم ، هنوز بر سر این دعواست که اقتصادمان چه الگویی داشته باشد ، هنوز بعد از ۴٠ سال حکومتداری مانند الاغ در تعریف جمهوریت و اسلامیت بحث و جدل میکنیم ک درباره نقش و میزان مداخله حکومت در زندگی فردی افراد اختلاف نظر داریم ، هنوز در پیچ سنت و مدرنیته گیر کرده‌ایم و همایش برگزار میکنیم ..ـ شاید در شرایط فعلی گفتن چنین حرفی البته بیشتر به جک شباهت داشته باشد ولی باور کنید ما هم می‌توانیم اگر بخواهیم.
@Library_Telegram
#کارگران_ژاپنی در تهران مشغول به کار هستند ... این زیرنویس عکسی‌ست که در سال ١٣۵۴ در یکی از روزنامه های ایران چاپ شده اما خوب چرخ روزگار چرخید و کار به جایی رسید که ژاپنی‌ها حتی برای پذیرش کارگران ایرانی هزار شرط و شروط میگذارند
ژاپن اما تنها کشوری نیست که در طول ۴٠ سال اخیر به اندازۀ چهل هزار سال نوری از ما پیشی گرفته است ، زمانی که ایرانی‌ها در کارخانه ایران ناسیونال در کار تولید و مونتاژ پیکان بودند مردم #کره_جنوبی در کارخانه #کیا دلشان به تولید دوچرخه خوش بود اما امروز همان کره و همان کیا ، خودروهایی میسازد که در بازارهای آمریکا به فروش میرسد ، میگویند که سود خالص دو شرکت #ال‌جی و #سامسونگ کره از کل فروش نفت ایران بالاتر است !!
تا همین 40 سال پیش #چین هم حرفی برای گفتن نداشت و کشوری بود فقیر ، پرجمعیت ، هر لحظه در آستانۀ مصیبتی تازه اما #چین بدبخت دیروز ، امروز به جایی رسیده که از سوزن خیاطی تا ماهواره را میسازد و ما هم دلمان خوش است که از درون لپ‌لپ‌هایی که برای بچه‌ها میخریم کدام یک از اسباب بازی های چینی درمی آید ... چینی‌ها تا همین سه چهار دهه پیش حتی یک کیلومتر اتوبان نداشتند و اینک یکی از بزرگترین شبکه های بزرگراهی دنیا متعلق به چین است
#مالزی هم ماجرایی مشابه دارد ، ٢۵ سال پیش که دکتر ماهاتیر محمد مطب خود در آمریکا را به مقصد دفتر نخست وزیری مالزی ترک کرد روی تابلوی کوچکی بر در مطبش نوشت : دکتر برای معالجه به کشورش رفته و به زودی بازمیگردد ... و به زودی هم برگشت زیرا برای رساندن کشوری که اکثر از مردمانش بالای درخت زندگی میکردند به آنجایی که هم اکنون هست تنها ٢۵ سال تلاش و برنامه‌ریزی کافی بود که مالزیایی‌ها و معمار کشور نوین شان توانستند به آن دست یابند
#امارات_متحده هم نمونه‌ای دیگر است ، امارات هر چند کشوری صنعتی که دارای فناوری‌های خاص خود باشد نیست اما شیوخ عرب توانستند در کوتاه زمانی یک صحرای لم یزرع را به یکی از مراکز بزرگ تجاری - توریستی جهان تبدیل کنند ، یکی از ایرانیانی که از ده‌ها سال پیش در دوبی قهوه‌خانه داشت و هنوز هم دارد تعریف میکرد که تا ٣۵ سال پیش اهالی دوبی کنار ساحل می‌رفتند و به دریا نگاه میکردند تا ببینند لنج‌های ایرانی کی از راه میرسند تا برایشان آب شیرین بیاورند ... ولی امروز !!
ادامه دادن این فهرست کار چندان مشکلی نیست و افزودن نام کشورهای دیگری مثل هند، ترکیه، سنگاپور و آذربایجان و ارمنستان و ... چیزی جز حسرت بیشتر به دنبال نخواهد داشت ... ما هم در این میان یا واقعا نمی‌فهمیم یا خود را به نفهمی زده‌ایم و هنوز در بحث‌های کلان هم به اجماع نرسیده‌ایم ، هنوز بر سر این دعواست که اقتصادمان چه الگویی داشته باشد ، هنوز بعد از ۴٠ سال حکومتداری مانند الاغ در تعریف جمهوریت و اسلامیت بحث و جدل میکنیم ک درباره نقش و میزان مداخله حکومت در زندگی فردی افراد اختلاف نظر داریم ، هنوز در پیچ سنت و مدرنیته گیر کرده‌ایم و همایش برگزار میکنیم ..ـ شاید در شرایط فعلی گفتن چنین حرفی البته بیشتر به جک شباهت داشته باشد ولی باور کنید ما هم می‌توانیم اگر بخواهیم.
@Library_Telegram
‼️ بگذارید حالا که برخی مسئولان قیمت #بنزین و برخی کالاهای اساسی را مدام به #دلار اعلام می‌کنند؛
ببینیم حداقل #دستمزد در ایران با ۵۰ کشور جهان چقدر تفاوت دارد!؟
🔹#کارگران ایرانی در سال ۲۰۱۸ از فقیرترین کارگران جهان هستند!!
@Library_Telegram
ببینیم حداقل #دستمزد در ایران با ۵۰ کشور جهان چقدر تفاوت دارد!؟
🔹#کارگران ایرانی در سال ۲۰۱۸ از فقیرترین کارگران جهان هستند!!
@Library_Telegram
#اندکی_تفکر
#کارگران_ژاپنی در تهران مشغول به کار هستند ... این زیرنویس عکسی‌ست که در سال ١٣۵۴ در یکی از روزنامه های ایران چاپ شده اما خوب چرخ روزگار چرخید و کار به جایی رسید که ژاپنی‌ها حتی برای پذیرش کارگران ایرانی هزار شرط و شروط میگذارند
ژاپن اما تنها کشوری نیست که در طول ۴٠ سال اخیر به اندازۀ چهل هزار سال نوری از ما پیشی گرفته است ، زمانی که ایرانی‌ها در کارخانه ایران ناسیونال در کار تولید و مونتاژ پیکان بودند مردم #کره_جنوبی در کارخانه #کیا دلشان به تولید دوچرخه خوش بود اما امروز همان کره و همان کیا ، خودروهایی میسازد که در بازارهای آمریکا به فروش میرسد ، میگویند که سود خالص دو شرکت #ال‌جی و #سامسونگ کره از کل فروش نفت ایران بالاتر است !!
تا همین 40 سال پیش #چین هم حرفی برای گفتن نداشت و کشوری بود فقیر ، پرجمعیت ، هر لحظه در آستانۀ مصیبتی تازه اما #چین بدبخت دیروز ، امروز به جایی رسیده که از سوزن خیاطی تا ماهواره را میسازد و ما هم دلمان خوش است که از درون لپ‌لپ‌هایی که برای بچه‌ها میخریم کدام یک از اسباب بازی های چینی درمی آید ... چینی‌ها تا همین سه چهار دهه پیش حتی یک کیلومتر اتوبان نداشتند و اینک یکی از بزرگترین شبکه های بزرگراهی دنیا متعلق به چین است
#مالزی هم ماجرایی مشابه دارد ، ٢۵ سال پیش که دکتر ماهاتیر محمد مطب خود در آمریکا را به مقصد دفتر نخست وزیری مالزی ترک کرد روی تابلوی کوچکی بر در مطبش نوشت : دکتر برای معالجه به کشورش رفته و به زودی بازمیگردد ... و به زودی هم برگشت زیرا برای رساندن کشوری که اکثر از مردمانش بالای درخت زندگی میکردند به آنجایی که هم اکنون هست تنها ٢۵ سال تلاش و برنامه‌ریزی کافی بود که مالزیایی‌ها و معمار کشور نوین شان توانستند به آن دست یابند
#امارات_متحده هم نمونه‌ای دیگر است ، امارات هر چند کشوری صنعتی که دارای فناوری‌های خاص خود باشد نیست اما شیوخ عرب توانستند در کوتاه زمانی یک صحرای لم یزرع را به یکی از مراکز بزرگ تجاری - توریستی جهان تبدیل کنند ، یکی از ایرانیانی که از ده‌ها سال پیش در دوبی قهوه‌خانه داشت و هنوز هم دارد تعریف میکرد که تا ٣۵ سال پیش اهالی دوبی کنار ساحل می‌رفتند و به دریا نگاه میکردند تا ببینند لنج‌های ایرانی کی از راه میرسند تا برایشان آب شیرین بیاورند ... ولی امروز !!
ادامه دادن این فهرست کار چندان مشکلی نیست و افزودن نام کشورهای دیگری مثل هند، ترکیه، سنگاپور و آذربایجان و ارمنستان و ... چیزی جز حسرت بیشتر به دنبال نخواهد داشت ... ما هم در این میان یا واقعا نمی‌فهمیم و یا خودمان را به نفهمی زده‌ایم و هنوز در بحث‌های کلان به اجماع هم نرسیده‌ایم ، هنوز بر سر این دعواست که اقتصادمان چه الگویی داشته باشد ، هنوز بعد از ۴٠ سال حکومتداری مانند الاغ در تعریف جمهوریت و اسلامیت بحث و جدل میکنیم یا دربارۀ نقش و میزان مداخله حکومت در زندگی فردی افراد اختلاف داریم ، هنوز در پیچ سنت و مدرنیته گیر کرده‌ایم و همایش برگزار میکنیم ... البته شاید در شرایط فعلی گفتن چنین حرفی بیشتر به جک شباهت داشته باشد ولی باور کنید ما هم می‌توانیم اگر بخواهیم.
@Library_Telegram
#کارگران_ژاپنی در تهران مشغول به کار هستند ... این زیرنویس عکسی‌ست که در سال ١٣۵۴ در یکی از روزنامه های ایران چاپ شده اما خوب چرخ روزگار چرخید و کار به جایی رسید که ژاپنی‌ها حتی برای پذیرش کارگران ایرانی هزار شرط و شروط میگذارند
ژاپن اما تنها کشوری نیست که در طول ۴٠ سال اخیر به اندازۀ چهل هزار سال نوری از ما پیشی گرفته است ، زمانی که ایرانی‌ها در کارخانه ایران ناسیونال در کار تولید و مونتاژ پیکان بودند مردم #کره_جنوبی در کارخانه #کیا دلشان به تولید دوچرخه خوش بود اما امروز همان کره و همان کیا ، خودروهایی میسازد که در بازارهای آمریکا به فروش میرسد ، میگویند که سود خالص دو شرکت #ال‌جی و #سامسونگ کره از کل فروش نفت ایران بالاتر است !!
تا همین 40 سال پیش #چین هم حرفی برای گفتن نداشت و کشوری بود فقیر ، پرجمعیت ، هر لحظه در آستانۀ مصیبتی تازه اما #چین بدبخت دیروز ، امروز به جایی رسیده که از سوزن خیاطی تا ماهواره را میسازد و ما هم دلمان خوش است که از درون لپ‌لپ‌هایی که برای بچه‌ها میخریم کدام یک از اسباب بازی های چینی درمی آید ... چینی‌ها تا همین سه چهار دهه پیش حتی یک کیلومتر اتوبان نداشتند و اینک یکی از بزرگترین شبکه های بزرگراهی دنیا متعلق به چین است
#مالزی هم ماجرایی مشابه دارد ، ٢۵ سال پیش که دکتر ماهاتیر محمد مطب خود در آمریکا را به مقصد دفتر نخست وزیری مالزی ترک کرد روی تابلوی کوچکی بر در مطبش نوشت : دکتر برای معالجه به کشورش رفته و به زودی بازمیگردد ... و به زودی هم برگشت زیرا برای رساندن کشوری که اکثر از مردمانش بالای درخت زندگی میکردند به آنجایی که هم اکنون هست تنها ٢۵ سال تلاش و برنامه‌ریزی کافی بود که مالزیایی‌ها و معمار کشور نوین شان توانستند به آن دست یابند
#امارات_متحده هم نمونه‌ای دیگر است ، امارات هر چند کشوری صنعتی که دارای فناوری‌های خاص خود باشد نیست اما شیوخ عرب توانستند در کوتاه زمانی یک صحرای لم یزرع را به یکی از مراکز بزرگ تجاری - توریستی جهان تبدیل کنند ، یکی از ایرانیانی که از ده‌ها سال پیش در دوبی قهوه‌خانه داشت و هنوز هم دارد تعریف میکرد که تا ٣۵ سال پیش اهالی دوبی کنار ساحل می‌رفتند و به دریا نگاه میکردند تا ببینند لنج‌های ایرانی کی از راه میرسند تا برایشان آب شیرین بیاورند ... ولی امروز !!
ادامه دادن این فهرست کار چندان مشکلی نیست و افزودن نام کشورهای دیگری مثل هند، ترکیه، سنگاپور و آذربایجان و ارمنستان و ... چیزی جز حسرت بیشتر به دنبال نخواهد داشت ... ما هم در این میان یا واقعا نمی‌فهمیم و یا خودمان را به نفهمی زده‌ایم و هنوز در بحث‌های کلان به اجماع هم نرسیده‌ایم ، هنوز بر سر این دعواست که اقتصادمان چه الگویی داشته باشد ، هنوز بعد از ۴٠ سال حکومتداری مانند الاغ در تعریف جمهوریت و اسلامیت بحث و جدل میکنیم یا دربارۀ نقش و میزان مداخله حکومت در زندگی فردی افراد اختلاف داریم ، هنوز در پیچ سنت و مدرنیته گیر کرده‌ایم و همایش برگزار میکنیم ... البته شاید در شرایط فعلی گفتن چنین حرفی بیشتر به جک شباهت داشته باشد ولی باور کنید ما هم می‌توانیم اگر بخواهیم.
@Library_Telegram
Forwarded from همه چی، هیچی
عفو بین‌الملل: امروز تولد اسماعیل بخشی مدافع حقوق کارگران است.
او ماه‌ها است که به خاطر فعالیت‌های صلح‌آمیزش در دفاع از حقوق کارگران و شجاعانه سخن گفتن از شکنجه زندانی است. تولدش مبارک است و کنارش می‌ایستیم تا زمانی که آزاد شود.
امضای دادخواست آزادی اسماعیل بخشی
https://bit.ly/2GzUAbX
#اسماعیل_بخشی #نیشکر_هفت_تپه #کارگران #زندانی_سیاسی #هفت_تپه
@hychy
او ماه‌ها است که به خاطر فعالیت‌های صلح‌آمیزش در دفاع از حقوق کارگران و شجاعانه سخن گفتن از شکنجه زندانی است. تولدش مبارک است و کنارش می‌ایستیم تا زمانی که آزاد شود.
امضای دادخواست آزادی اسماعیل بخشی
https://bit.ly/2GzUAbX
#اسماعیل_بخشی #نیشکر_هفت_تپه #کارگران #زندانی_سیاسی #هفت_تپه
@hychy
#اندکی_تفکر
دراوایل دهۀ 70 میلادی جنگ دو کُره تمام شد و (جنوبی‌ها و شمالی‌ها) مرزهایشان را مشخص کردند اردوگاه‌های فکریشان را هم همینطور و در همان دوران بود که ایرانی‌ها برای نخستین بار کره‌ای‌ها را از نزدیک ملاقات کردند اما این ملاقات از سر استیصال بود و کشوری که بار فقر بر دوشش سنگینی میکرد با ایران قرارداد تبادل کارگر امضا کرده بود تا بخشی از کارگرانش را برای یافتن کار راهی ایران کند و اینچنین بود که #کارگران کره‌ای سر از بازار کار ایران درآوردند و بخش حمل و نقل در ایران پذیرای شمار زیادی از کارگرانی بود که از کره در جست‌وجوی آینده‌ای بهتر آمده بودند ، رانندگان کره‌ای کامیون‌ها را در جاده‌های ایرانی می‌راندند و نیروهای خدماتی کره‌ای و فیلیپینی در هتل‌های به روز ایرانی به توریست‌های اروپایی و آمریکایی سرویس میدادند
روزگار گذشت و تحولات اجتماعی و سیاسی در ایران آنقدر سریع اتفاق افتاد که ایرانی‌ها سال‌ها بعد معجزه‌های اقتصادی رخ‌داده در دهه هفتاد کشورشان را درک کردند تا اینکه جامعۀ ایران در دهۀ ٧٠ شمسی با ورژن جدیدی از اهالی این سرزمین آشنا شد و داستان ربطی به جاده و کامیون نداشت ... اینبار اول یخچال‌ها ، تلویزیون‌ها , کشتی‌ها و خودروهای کره‌ای به ایران آمدند و بعد از آنها مهندسان کره‌ای عازم ایران شدند تا در میادین گازی و نفتی ایران کار کنند ... ورق برگشته بود و نیروهای خدماتی ایرانی باید در میادین نفتی ایرانی به مهندسان کره‌ای سرویس میدادند تا از تکنولوژی آشنای قدیمی در حوزۀ پتروشیمی استفاده کنند !!
پنجاه سال پیش کره‌جنوبی فقیرتر از بولیوی و موزامبیک بود و امروز ثروتمندتر از نیوزلند و اسپانیاست و به جای فقر ، واژه صنعتی همنشین نام این کشور شده ... طبق آمارهای جهانی در سال 2019 ، از بین 142 کشوری که تولید ناخالص دنیا را در اختیار دارند ایران در رده 83 قرار گرفته و کره در رتبه 17 , در بحث اشتغال و کارآفرینی کره جایگاه 20 جهان است و ایران رتبه 93 , در بخش بهداشت و درمان آنها در رتبه 9 هستند و ما در رتبه 62 ، در شاخص‌های توسعه کره‌ای‌ها جایگاه 11 را در جهان دارند و ایران 120 و جالبتر از همه ایران در تمام 50 سال گذشته صادرکنندۀ نفت بوده و درآمد میلیاردی حاصل از فروش آن را در اختیار داشته ولی کره جنوبی واردکننده نفت بوده است ...
آنها از منابع محدود خود با استفاده بردن از مدیران لایق و با تکیه بر تخصص و دانش به کجا رسیدند و کشورما با ده برابر منابع آنها و حضور یک مشت مدیر بی‌سواد و نالایق به کجا رسید ... در سال 1952 وقتی یک خبرنگار از چرچیل دلیل دخالت بریتانیا در کودتای ایران را پرسید او پاسخ داد : گمان نمیکنم نقطه‌ای مهمتر از ایران روی نقشۀ جغرافیائی جهان وجود داشته باشد چون ایران هم در چهارراه جهان واقع شده و از شمال و جنوب به دریا راه دارد و هم ٢۶ درصد از منابع سوختی و انرژی جهان در اختیار این کشور است پس ما نباید آنرا از دست میدادیم ..... و ما همچنان در همان نقطۀ جغرافیایی جهان درجا میزنیم درحالی که هنوز ١٧ درصد از منابع سوختی جهان در اختیار ماست !!!!
@Library_Telegram
دراوایل دهۀ 70 میلادی جنگ دو کُره تمام شد و (جنوبی‌ها و شمالی‌ها) مرزهایشان را مشخص کردند اردوگاه‌های فکریشان را هم همینطور و در همان دوران بود که ایرانی‌ها برای نخستین بار کره‌ای‌ها را از نزدیک ملاقات کردند اما این ملاقات از سر استیصال بود و کشوری که بار فقر بر دوشش سنگینی میکرد با ایران قرارداد تبادل کارگر امضا کرده بود تا بخشی از کارگرانش را برای یافتن کار راهی ایران کند و اینچنین بود که #کارگران کره‌ای سر از بازار کار ایران درآوردند و بخش حمل و نقل در ایران پذیرای شمار زیادی از کارگرانی بود که از کره در جست‌وجوی آینده‌ای بهتر آمده بودند ، رانندگان کره‌ای کامیون‌ها را در جاده‌های ایرانی می‌راندند و نیروهای خدماتی کره‌ای و فیلیپینی در هتل‌های به روز ایرانی به توریست‌های اروپایی و آمریکایی سرویس میدادند
روزگار گذشت و تحولات اجتماعی و سیاسی در ایران آنقدر سریع اتفاق افتاد که ایرانی‌ها سال‌ها بعد معجزه‌های اقتصادی رخ‌داده در دهه هفتاد کشورشان را درک کردند تا اینکه جامعۀ ایران در دهۀ ٧٠ شمسی با ورژن جدیدی از اهالی این سرزمین آشنا شد و داستان ربطی به جاده و کامیون نداشت ... اینبار اول یخچال‌ها ، تلویزیون‌ها , کشتی‌ها و خودروهای کره‌ای به ایران آمدند و بعد از آنها مهندسان کره‌ای عازم ایران شدند تا در میادین گازی و نفتی ایران کار کنند ... ورق برگشته بود و نیروهای خدماتی ایرانی باید در میادین نفتی ایرانی به مهندسان کره‌ای سرویس میدادند تا از تکنولوژی آشنای قدیمی در حوزۀ پتروشیمی استفاده کنند !!
پنجاه سال پیش کره‌جنوبی فقیرتر از بولیوی و موزامبیک بود و امروز ثروتمندتر از نیوزلند و اسپانیاست و به جای فقر ، واژه صنعتی همنشین نام این کشور شده ... طبق آمارهای جهانی در سال 2019 ، از بین 142 کشوری که تولید ناخالص دنیا را در اختیار دارند ایران در رده 83 قرار گرفته و کره در رتبه 17 , در بحث اشتغال و کارآفرینی کره جایگاه 20 جهان است و ایران رتبه 93 , در بخش بهداشت و درمان آنها در رتبه 9 هستند و ما در رتبه 62 ، در شاخص‌های توسعه کره‌ای‌ها جایگاه 11 را در جهان دارند و ایران 120 و جالبتر از همه ایران در تمام 50 سال گذشته صادرکنندۀ نفت بوده و درآمد میلیاردی حاصل از فروش آن را در اختیار داشته ولی کره جنوبی واردکننده نفت بوده است ...
آنها از منابع محدود خود با استفاده بردن از مدیران لایق و با تکیه بر تخصص و دانش به کجا رسیدند و کشورما با ده برابر منابع آنها و حضور یک مشت مدیر بی‌سواد و نالایق به کجا رسید ... در سال 1952 وقتی یک خبرنگار از چرچیل دلیل دخالت بریتانیا در کودتای ایران را پرسید او پاسخ داد : گمان نمیکنم نقطه‌ای مهمتر از ایران روی نقشۀ جغرافیائی جهان وجود داشته باشد چون ایران هم در چهارراه جهان واقع شده و از شمال و جنوب به دریا راه دارد و هم ٢۶ درصد از منابع سوختی و انرژی جهان در اختیار این کشور است پس ما نباید آنرا از دست میدادیم ..... و ما همچنان در همان نقطۀ جغرافیایی جهان درجا میزنیم درحالی که هنوز ١٧ درصد از منابع سوختی جهان در اختیار ماست !!!!
@Library_Telegram
Telegram
attach 📎
#اندکی_تفکر
دراوایل دهۀ 70 میلادی جنگ دو کُره تمام شد و (جنوبی‌ها و شمالی‌ها) مرزهایشان را مشخص کردند اردوگاه‌های فکریشان را هم همینطور و در همان دوران بود که ایرانی‌ها برای نخستین بار کره‌ای‌ها را از نزدیک ملاقات کردند اما این ملاقات از سر استیصال بود و کشوری که بار فقر بر دوشش سنگینی میکرد با ایران قرارداد تبادل کارگر امضا کرده بود تا بخشی از کارگرانش را برای یافتن کار راهی ایران کند و اینچنین بود که #کارگران کره‌ای سر از بازار کار ایران درآوردند و بخش حمل و نقل در ایران پذیرای شمار زیادی از کارگرانی بود که از کره در جست‌وجوی آینده‌ای بهتر آمده بودند ، رانندگان کره‌ای کامیون‌ها را در جاده‌های ایرانی می‌راندند و نیروهای خدماتی کره‌ای و فیلیپینی در هتل‌های به روز ایرانی به توریست‌های اروپایی و آمریکایی سرویس میدادند
روزگار گذشت و تحولات اجتماعی و سیاسی در ایران آنقدر سریع اتفاق افتاد که ایرانی‌ها سال‌ها بعد معجزه‌های اقتصادی رخ‌داده در دهه هفتاد کشورشان را درک کردند تا اینکه جامعۀ ایران در دهۀ ٧٠ شمسی با ورژن جدیدی از اهالی این سرزمین آشنا شد و داستان ربطی به جاده و کامیون نداشت ... اینبار اول یخچال‌ها ، تلویزیون‌ها , کشتی‌ها و خودروهای کره‌ای به ایران آمدند و بعد از آنها مهندسان کره‌ای عازم ایران شدند تا در میادین گازی و نفتی ایران کار کنند ... ورق برگشته بود و نیروهای خدماتی ایرانی باید در میادین نفتی ایرانی به مهندسان کره‌ای سرویس میدادند تا از تکنولوژی آشنای قدیمی در حوزۀ پتروشیمی استفاده کنند !!
پنجاه سال پیش کره‌جنوبی فقیرتر از بولیوی و موزامبیک بود و امروز ثروتمندتر از نیوزلند و اسپانیاست و به جای فقر ، واژه صنعتی همنشین نام این کشور شده ... طبق آمارهای جهانی در سال 2019 ، از بین 142 کشوری که تولید ناخالص دنیا را در اختیار دارند ایران در رده 83 قرار گرفته و کره در رتبه 17 , در بحث اشتغال و کارآفرینی کره جایگاه 20 جهان است و ایران رتبه 93 , در بخش بهداشت و درمان آنها در رتبه 9 هستند و ما در رتبه 62 ، در شاخص‌های توسعه کره‌ای‌ها جایگاه 11 را در جهان دارند و ایران 120 و جالبتر از همه ایران در تمام 50 سال گذشته صادرکنندۀ نفت بوده و درآمد میلیاردی حاصل از فروش آن را در اختیار داشته ولی کره جنوبی واردکننده نفت بوده است ...
آنها از منابع محدود خود با استفاده بردن از مدیران لایق و با تکیه بر تخصص و دانش به کجا رسیدند و کشورما با ده برابر منابع آنها و حضور یک مشت مدیر بی‌سواد و نالایق به کجا رسید ... در سال 1952 وقتی یک خبرنگار از چرچیل دلیل دخالت بریتانیا در کودتای ایران را پرسید او پاسخ داد : گمان نمیکنم نقطه‌ای مهمتر از ایران روی نقشۀ جغرافیائی جهان وجود داشته باشد چون ایران هم در چهارراه جهان واقع شده و از شمال و جنوب به دریا راه دارد و هم ٢۶ درصد از منابع سوختی و انرژی جهان در اختیار این کشور است پس ما نباید آنرا از دست میدادیم ..... و ما همچنان در همان نقطۀ جغرافیایی جهان درجا میزنیم درحالی که هنوز ١٧ درصد از منابع سوختی جهان در اختیار ماست !!!!
@Library_Telegram
دراوایل دهۀ 70 میلادی جنگ دو کُره تمام شد و (جنوبی‌ها و شمالی‌ها) مرزهایشان را مشخص کردند اردوگاه‌های فکریشان را هم همینطور و در همان دوران بود که ایرانی‌ها برای نخستین بار کره‌ای‌ها را از نزدیک ملاقات کردند اما این ملاقات از سر استیصال بود و کشوری که بار فقر بر دوشش سنگینی میکرد با ایران قرارداد تبادل کارگر امضا کرده بود تا بخشی از کارگرانش را برای یافتن کار راهی ایران کند و اینچنین بود که #کارگران کره‌ای سر از بازار کار ایران درآوردند و بخش حمل و نقل در ایران پذیرای شمار زیادی از کارگرانی بود که از کره در جست‌وجوی آینده‌ای بهتر آمده بودند ، رانندگان کره‌ای کامیون‌ها را در جاده‌های ایرانی می‌راندند و نیروهای خدماتی کره‌ای و فیلیپینی در هتل‌های به روز ایرانی به توریست‌های اروپایی و آمریکایی سرویس میدادند
روزگار گذشت و تحولات اجتماعی و سیاسی در ایران آنقدر سریع اتفاق افتاد که ایرانی‌ها سال‌ها بعد معجزه‌های اقتصادی رخ‌داده در دهه هفتاد کشورشان را درک کردند تا اینکه جامعۀ ایران در دهۀ ٧٠ شمسی با ورژن جدیدی از اهالی این سرزمین آشنا شد و داستان ربطی به جاده و کامیون نداشت ... اینبار اول یخچال‌ها ، تلویزیون‌ها , کشتی‌ها و خودروهای کره‌ای به ایران آمدند و بعد از آنها مهندسان کره‌ای عازم ایران شدند تا در میادین گازی و نفتی ایران کار کنند ... ورق برگشته بود و نیروهای خدماتی ایرانی باید در میادین نفتی ایرانی به مهندسان کره‌ای سرویس میدادند تا از تکنولوژی آشنای قدیمی در حوزۀ پتروشیمی استفاده کنند !!
پنجاه سال پیش کره‌جنوبی فقیرتر از بولیوی و موزامبیک بود و امروز ثروتمندتر از نیوزلند و اسپانیاست و به جای فقر ، واژه صنعتی همنشین نام این کشور شده ... طبق آمارهای جهانی در سال 2019 ، از بین 142 کشوری که تولید ناخالص دنیا را در اختیار دارند ایران در رده 83 قرار گرفته و کره در رتبه 17 , در بحث اشتغال و کارآفرینی کره جایگاه 20 جهان است و ایران رتبه 93 , در بخش بهداشت و درمان آنها در رتبه 9 هستند و ما در رتبه 62 ، در شاخص‌های توسعه کره‌ای‌ها جایگاه 11 را در جهان دارند و ایران 120 و جالبتر از همه ایران در تمام 50 سال گذشته صادرکنندۀ نفت بوده و درآمد میلیاردی حاصل از فروش آن را در اختیار داشته ولی کره جنوبی واردکننده نفت بوده است ...
آنها از منابع محدود خود با استفاده بردن از مدیران لایق و با تکیه بر تخصص و دانش به کجا رسیدند و کشورما با ده برابر منابع آنها و حضور یک مشت مدیر بی‌سواد و نالایق به کجا رسید ... در سال 1952 وقتی یک خبرنگار از چرچیل دلیل دخالت بریتانیا در کودتای ایران را پرسید او پاسخ داد : گمان نمیکنم نقطه‌ای مهمتر از ایران روی نقشۀ جغرافیائی جهان وجود داشته باشد چون ایران هم در چهارراه جهان واقع شده و از شمال و جنوب به دریا راه دارد و هم ٢۶ درصد از منابع سوختی و انرژی جهان در اختیار این کشور است پس ما نباید آنرا از دست میدادیم ..... و ما همچنان در همان نقطۀ جغرافیایی جهان درجا میزنیم درحالی که هنوز ١٧ درصد از منابع سوختی جهان در اختیار ماست !!!!
@Library_Telegram
Telegram
attach 📎