در دوران حکومت شاه، برنامه‌ریزی‌های بلندمدتی برای آینده کشور انجام می‌شد و حکومت‌داران به مشکلاتی که ممکن بود در ۵۰ سال بعد پیش بیاید، توجه ویژه‌ای داشتند. یکی از مهم‌ترین دغدغه‌ها، تأمین آب و انرژی برای نسل‌های آینده بود. در همین راستا، در دهه هفتاد میلادی ، دولت شاه تصمیم گرفت که نیروگاه‌های هسته‌ای را توسعه دهد تا علاوه بر تولید برق، هم‌زمان آب شیرین نیز تولید کنند. طبق این برنامه که در این نیروگاه‌ها قرار بود تا سال ۱۹۸۱ یعنی دوسال بعد از انقلاب به بهره برداری برسند و ایران را از وابستگی به منابع آب زیرزمینی و روش‌های پرهزینه شیرین‌سازی رها کنند.

اما پس از سقوط حکومت شاهنشاهی و روی کار آمدن جمهوری اسلامی، که حکومتی وابسته و دست‌نشانده استعمار بود، تمام این برنامه‌ریزی‌ها به‌کلی نابود شد. پروژه‌های کلان ملی که می‌توانستند آینده کشور را تضمین کنند، کنار گذاشته شدند و مدیریت ناکارآمد جمهوری اسلامی جای آن‌ها را گرفت. نتیجه این خیانت را امروز می‌بینیم؛ سد کرج تقریباً خالی است، کشور با خشکسالی شدید مواجه شده و زمین‌های ایران به دلیل برداشت بی‌رویه آب‌های زیرزمینی دچار فرونشست شده‌اند. در حالی که اگر حکومت شاهنشاهی باقی می‌ماند، ایران نه‌تنها از انرژی هسته‌ای برای تولید برق برخوردار بود، بلکه با شیرین‌سازی آب دریا، مشکل کم‌آبی را نیز برای همیشه حل کرده بود.
(از فناوری هسته‌ای می‌توان برای شیرین‌سازی آب دریا استفاده کرد. این فرآیند که شیرین‌سازی هسته‌ای نام دارد، از گرمای تولید شده توسط راکتورهای هسته‌ای برای تأمین انرژی روش‌هایی مانند تقطیر چندمرحله‌ای (MSF) یا اسمز معکوس (RO) استفاده می‌کند. این روش به‌ویژه در مناطقی که با کمبود آب و نیاز بالای انرژی مواجه هستند، مفید است)

ایران ما از سال ۱۳۵۷ که به اشغال آمریکا و انگلیس و روس درآمد، جمهوری اسلامی را مامور به نابودی منابع آب ایران کردند، توجه بفرمایید در این ویدئو نشان داده میشود که ما در دهه ۵۰ دچار مشکل کمبود آب بوده ایم. آنچه تا امروز مصرف کرده ایم منابع آب های زیرزمینی استراتژیک هستند که در هیچ سرزمینی مورد استفاده قرار نمی گیرد و به عنوان یک سرمایه استراتژیک نگهداری میشود

#نه_به_جمهوری_اسلامی #پهلوی_ایرانساز #جاوید_شاه #ایران #رضاشاه_دوم

https://t.me/OmidIranAzad/161528