‍‍ ای مفتخواران وطن من نان خود بُبریده ام
صدها هزاران سفره را از توشه خالی دیده ام

ای کاسه لیسانِ زمان من با دگر آزادگان
در آرزوی مرگتان پیمانه ها نوشیده ام

هم زین خورید و زان خورید انگوروخون پنهان خورید
من آخر کار شما را سر به داران دیده ام

کِی از قبای نقره گون پروانه می آید برون
من این حقیقت را ز کِرم ابرشم پرسیده ام

این ره شما را میبرد آخِربه کام مرگ و من
با بعدِ تان می رقصم و با قبلِ تان رقصیده ام

تا عشق میهن را شما با تیغ مذهب میزنید
من داغ میهن بر دل و هم میزنم بر دیده ام

من از سکوت آوا شدم با دیگران بر پا شدم
جهل از تنم برکندم و رخت خِرَد پوشیده ام

از راستی گفتی سخن آذر بگردم مهر تو
کاین واژه های ناب را جای دگر نشنیده ام

مسعود آذر
🔹@azar_massoud