خدایی در قفس افتاد
هیولایی ز شیطان زاد
پدر فرزند برد از یاد
که اسلام ات نگونسر  باد

فغان سرشد زهر سویی
روان شد خون به هرجویی
خزانه داده شد بر باد
که اسلام ات نگونسر  باد

سرای ما دگرگون شد
وطن دریایی از خون شد
نه شیرین ماند و نه فرهاد
که اسلام ات نگونسر  باد

ز سفره نانِ گندُم رفت
رَمَق از جانِ مردُم رفت
به کشور فقر شد آزاد
که اسلام ات نگونسر باد

به نامِ نامی ِ یزدان
خراب آباد شد ایران
گلستان شد عرب آباد
که اسلام ات نگونسر باد

هزاران گر به زنجیرند
هزاران ها زمین گیرند
هزاران مفسد و معتاد
که اسلام ات نگونسر باد

چه تن ها بر سر ِ دار اند
بدنها زیر ِ آوار اند
همه در سوگ ِ این بیداد
که اسلام ات نگونسر باد

یکی هذیان بسی گوید
یکی بیراهه میجوید
یکی گمگشته در فریاد
که اسلام ات نگونسر باد

بگو آن بی کفایت را
همان دزد ِ ولایت را
چنین گفت آذر ای شیّاد
که اسلام ات نگونسر باد

مسعود آذر
@azar_massoud