ته صفی ها!! بخش اول:

این رشتو هرگز تخریب نیست،بلکه یک پرسشگری ساده با مثالی واضح است.
در این روزهای مهم جامعه ی برانداز با چالشی مهم روبرو شده، و حضور افرادي از رژيم در سالهاي گذشته باعث گرديده كه نگاه ما به تمامي افراط محتاطانه تر و با وسواس بيشتری پیگیرانه ادامه یابد 👇

برخی از افراد حاضر در سیستم فعلی حکومت و یا دخیل در وضعیت اسفناک امروز، پس از سالها مدیریت اجرایی مهمترین ارکان جمهوری اسلامی،به بهانه ی تغییر سعی در مدیریت بخشی از حرکات براندازانه را دارند که باتوجه به گذشته ی شان،ما حق خود میدانیم به انها مشکوک و در مسیر شفافیت،پرسشگر باشیم 👇

افرادی که به زعم خیلی هایمان،همچنان در حال ریا و تظاهر هستند چراکه امروز با ریختن موها بر روی پیشانی،سعی در پنهان کردن جای مُهر خود دارند که می‌تواند نشان‌دهنده تلاشی برای تغییر ظاهر و فاصله‌گیری مصنوعی از نمادهای مذهبی باشد که او را به جامعه‌ای خاص و رادیکال پیوند می‌زند👇

‏اگر چنین فردی به تازگی تغییر موضع داده و از دیدگاه‌های افراطی خود فاصله گرفته باشد، این اقدام ممکن است به عنوان تلاشی برای سازگار شدن با فضای جدید و جلب اعتماد مردم تلقی شود.
با این حال، چنین تغییری در ظاهر می‌تواند صرفاً یک فریب یا حرکت تاکتیکی برای کسب حمایت عمومی و باقی‌ماندن در قدرت نیز باشد.👇

جای مهر روی پیشانی برای بسیاری نمادی است که نمایانگر همسویی با ایدئولوژی خاص و نشانه‌ای از وفاداری به جریان افراطی است. پوشاندن آن شاید تلاشی برای حذف این نشانه‌ها و تطبیق با موج جدید افکار عمومی باشد.
اگر هدف او از این تغییر، پنهان کردن گذشته باشد👇

‏جامعه حق دارد به آن مشکوک باشد و به جای اعتماد کامل، از وی انتظار پاسخگویی و شفاف‌سازی کامل داشته باشد. اقدامات ظاهری نمی‌توانند جایگزین مسئولیت‌پذیری در برابر گذشته شوند؛ بنابراین، تا زمانی که در دادگاه و برابر عدالت پاسخگوی اعمال خود نباشد، اعتماد به چنین شخصی همچنان دشوار است 👇

افرادی که نماینده ی مجلس بوده اند،در عالی ترین مقامات همچو «شورای سیاست گذاری ائمه ی جمعه» عضو بوده اند و عزیز دردانه ی بیت نشین پاستور به مدت متمادی حضور داشته اند،حتی نامشان میتواند یک برانداز را دچار استیصال کند،چراکه در یک حکومت توتالیتر، مقامات ارشد👇

‏اغلب نقش مستقیمی در اجرای سیاست‌های سرکوب‌گرانه و تضییع حقوق مردم دارند، به ویژه اگر در مقام‌های بالای حکومتی باشند و به خانواده‌ای روحانی وابسته باشند که بخشی از ساختار قدرت را تشکیل می‌دهد. چنین شخصی که سال‌ها در سیستم مشارکت داشته و به جنایات احتمالی و 👇

‏سرکوب‌ها یا سکوت کرده یا حتی نقش مستقیم در آنها داشته، به طور طبیعی می‌تواند مورد شک و تردید قرار گیرد؛ چرا که تغییر عقیده‌اش می‌تواند هم نمایشی باشد و هم هدفمند.

اعتماد به چنین افرادی دشوار است، زیرا از منظر بسیاری، ممکن است این تغییر موضع یک نوع تلاشی برای بازسازی 👇

‏حق داشته باشد در این مورد تصمیم بگیرد و از طریق شواهد و بررسی‌های لازم، اطمینان یابد که این تغییر نظر واقعاً حقیقی است یا صرفاً یک حرکت تاکتیکی به ویژه که تغییر موضع ناگهانی پس از سال‌ها همراهی با جریان سرکوبگرانه، بیشتر شبیه یک اقدام استراتژیک است تا تغییری از روی باور واقعی.👇

‏از این رو، اگرچه تغییر موضع افراد نباید به طور مطلق رد شود، ولی با توجه به گذشته‌ی او، چنین تغییری باید در قالب یک فرآیند شفاف و حسابرسی دقیق بررسی شود. به نظر می‌رسد در این مورد، عدالت و شفافیت تنها راه برای پاسخ‌گویی به تردیدهای منطقی جامعه است، و 👇

‏هرگونه اعتمادی بدون پاسخگویی کامل به گذشته، ممکن است مجالی برای فریب دوباره‌ی مردم باشد.

بگذارید تا مثالی شفاف تر بزنم که به تازگی خواندم:
«در ۱۸ تیر هر سال یاد مسعود ده‌نمکی می‌افتم و این‌که دستگاه پروپاگاندای جمهوری اسلامی با هم‌دستی آشکار و بی‌خیالانه‌ی بخشی از مردم،👇

‏و با اتکا به واژه هایی همچو تغییر و توبه و بیداری و البته حساب بر حافظه ی ضعیف من و تو، ‎#ما چطور یکی از سرکردگان انصار حزب‌الله و از صحنه‌گردانان اصلی حمله‌ی خونین به کوی دانشگاه را در جانی‌شوری‌یی مثال‌زدنی، بعد از یک‌دهه به‌عنوان کارگردان یکی از پرفروش‌ترین
فیلم‌های سینمای 👇

ایران قالب کردند و آب از آب هم تکان نخورد؟ بله، حکومت در طول یک‌دهه توانست با تکیه بر کم‌دانی یا بی‌تفاوتی جمعی، لباس عربده‌کش و چماق‌داری که با دارودسته‌اش دانشجویان را از طبقه‌ی دوم خوابگاه به پایین پرت می‌کرد و به دفاتر روزنامه‌ها یورش می‌برد را از تن ده‌نمکی 👇

درآورده و فراک کارگردانی سینما برتنش بپوشاند و راهی سینما و جشنواره‌هایش کند، و از یک سرکوبگر تمام‌عیار یک چهره‌ی مثلا فرهنگی برای ملت بتراشد. و چه سلبریتی‌ها و دوزاری‌هایی که برای حضور در فیلم‌های حقیرانه و زرد و تبلیغاتی این نوکارگردان و کهنه‌سرکوبگر سر و دست می‌شکستند! 👇

‏سرنوشت ده‌نمکی برای من نمادی از توانمندی این حکومت و بخشی از مردم در خون‌شویی و سفیدشویی جانیان و سرکوب‌گرانی ست که یک‌شبه و با تعویض یک ‌دست لباس، و جعل یک عنوان می‌توانند از جنایات تطهیر شده و در نقش تازه‌شان فرو بروند و ککشان هم نگزد و هواداران میلیونی هم داشته باشند. 👇

سرنوشت ده‌نمکی برای من تصویرگر توانمندی بی‌چون و چرای دستگاه‌های تبلیغاتی و رسانه‌ای و پروپاگاندایی ست که حتا می‌توانند از شمایل یک عضو انصار حزب‌الله، یا بازجو، یا عضو جانی س.پ.ا.ه، یک مجسمه‌ی متفاوت و تر و تمیز بتراشند و به خورد مردم بدهند. و در نهایت موضوع فقط ده‌نمکی نیست، 👇

‏او نمونه‌ای از خروار، و اتفاقا از گل‌درشت‌ترین سوژه‌های این خون‌شویی‌های دامنه‌دار و بازیگری در نقش‌های تازه است.»
شما چه جنایتکارانی را سراغ دارید که بدون پاسخگویی در خصوص عملکردشان، نقش عوض کردند؟
برای آنکه چنین اتفاقی نیفتد و افرادی چون ده‌نمکی سفیدشویی 👇