اتحاد ملی ایران

‏خمینی مُرد،به قلم ‎#پسرعاقل_نوح
در سالروز مرگ این ابلیس مست پیروز که از سال ۵۷، مُهرِ عزای ما را بر پیشانی نشاند،مینویسم:

از خمینی هرچه بگوییم، تکرار مکررات است، از رساله‌ای که همچو کتاب سکس مصور است تا آفتابه و احکامش که گویی آمده‌اند تا پارینه‌سنگی و بربریت را روسفید کنند، از آتشی که بر خرمن ایران فتاد تا جام زهری که زهر جانمان شد.
اما نشان نگارشم نه خمینی است و نه نوه و نتیجه و میراث شومش،بلکه میخواهم از جماعت ۵۷ بنویسم، همان‌هایی که از سر عقده و کینه و تفکرات چپ‌گرایانه، چشم بر تفخیذ و افضاء بستند و لای پای نوزاد سه ماهه را از بهر لاپایی به امید ساختن بحری از تستسترون هیجان انقلاب جهیده از «یئست» های لنین و مائو و مارکس و اسلام همچو ملغمه ای عفونی هدف قرار دادن!
همان چریک فدایی و بانیان سیاهکل و داریوش فروهر و مشتی الوات و لوطی سبیلوی قرامساق دائم النشئه مثل گلسرخی و شاملو و نجف و...
امروز مینویسم از
همان هما سرشار روشنفکری که لچک سر کردن را افتخار میدانست اگر منجر به رفتن شاه و آمدن اولاد پیغمبر شود همانی که بعدها گفت:در حال خوردن قاشق به قاشق گوهی هستیم که خود زدم(عین جمله)!
و همان دگوری سیاسی که در ذهن هرشب خود، خیس منی می‌شد در خیال صیغه‌ی خمینی! بی هیچ یادی از آل احمد!!
همان رجوی که آمدن خمینی را در خیال خود هرشب با همخوابی همسر رفیقش می‌گذراند و آلت راست‌شده‌اش را در انقلاب ایدئولوژیک مریم فرو کرد تا ابریشمچی برای خیسی شلوارش دست بزند و هورا بکشد! اما مریم فقط دست گرمی کمپ اشرف بود،مسعود به تمامی مردان مجاهد خلق وعده داده بود که همسر یَک به یَکتون!!!

همان‌هایی که امروز از بابت گذشته ی چرکین و متعفن کشتار و قتل و دزدی و هزاران لاشی بازی باید سرشان به زیر افکنده، باشد،اما همچنان سعی در امتیازگیری واهی دارند با واژه‌ی «بی‌سواد، بی‌سواد» که این جماعت باسواد کتابخوان، نطفه و فرزندان همان شلخته‌های سیاسی بهمن ۵۷ هستند و همان شاغلام ساعدی که هیچ رحمی به رفقا و همسرانشان نکرد و تخت مطلبش فقط زنان شوهر دار را دید،
همان ساعدی را میگویم که انقلاب و خمینی در لباس زیرش همیشه با همسران اعضای کنفدراسیون دانشجویی متبلور بود!

و چه بگوییم از آن بنی‌صدر، اولین رئیس‌جمهور این مملکت سوخته، که با ژست روشنفکری و قلم به دست، خود را منجی ملت خواند، اما در بزنگاه، فقط توانست جانش را از دست مشتی روانی تشنه به جان،نجات داده و با شتاب به دامن فرانسه بگریزد، تا در پاریس و میان کافه‌های روشنفکری، فقط بتواند از توحش خمینی بگوید،همان خمینی که خود روزی بت‌اش ساخته بود!
و آن طالقانی، که با عمامه و ریش، وعده‌ی آزادی داد، اما در سایه‌ی خمینی، یا خاموش ماند یا خاموشش کردند، تا مبادا صدای ناسازش گوش فلک را کر کند! و چه گویم از آن چپ‌های توده‌ای، که با شعارهای سرخ و رویاهای مارکسیستی، دست در دست خمینی گذاشتند و بر پیکر ایران چکش و داس کشیدند، همان‌ها که شب‌ها در خلوت خود، از خیال قدرت چنان ارضا میشدند که ناخواسته سیانورشان را قورت میدادند و ریق رحمت را سر میکشیدند تا خمینی شهیدشان بنامد!
و دانشجویان کنفدراسیون که شبها مست لایعقل در دل دلبرکان اروپایی پول های قذافی را لای چاک سینه و سوتین عرق کرده ی بدبوی دخترکان رقاص فرو میکردند و روزها فریاد «مر*گ بر شاه» سر می‌دادند، بی‌آنکه بدانند مرگ ایران را امضا می‌کنند!
و این آخوندک خلخالی، که با نقاب عدالت و دیانت، قانون شرع را بر گرده‌ی ملت نشاند و قلمش هر روز حکمی تازه برای کشتار و خفقان نوشت، تا خون جوانان این خاک، فرش راهش شود! و آنچنان کشتار کرد که مجاهدین خلق او را نماینده و نامزد خود در مجلس معرفی کردند! و آن بازرگان، مهندس آزادی‌خواه، که دولت موقتش را با هزار امید برپا کرد، اما در برابر طوفان خمینی، چون کاهی به باد رفت و جز ناله و شکوه، چه از او به یادگار ماند بجز تشکر مسعو رجوی ازبرای حمایت های فراوان اعضای تروریست مجاهد در زندان با همراهی عبدالعلی فرزند بازرگان!

اینان خود ۵۷ هستند که امروز برخی هایشان زنده بهمراه تفاله هایشان هر شب در این سال ،همگام با بسیجی ذوب در ولایت رخت عزای خمینی بر تن میکند و مویه کنان در خلوتشان اشک حسرت میریزند گویی پدر الدنگشان همین حالا پس از کشتار فراوان با دستان خونی،عمر ننگینش به پایان رسیده!

پ ن:
جماعت ۵۷، این لشکر خودفروخته، این روشنفکران خودباخته، این چریک‌های خیالباف، همه و همه، دست در دست هم، این خاک را به مسلخ بردند و امروز، فرزندانشان، با همان ژست‌های پدران و مادران شلخته‌شان، ما را بی‌سواد خوانند، غافل از آنکه سوادشان، جز تکرار حماقت ۵۷ نیست!

باشد که در برابر این اندیشه ی اهریمنانه محکمتر بایستیم.

👍251❤32🔥9👌5💯3🤝2👎1

8.22K views09:41