اتحاد ملی ایران

Forwarded from اَشو

‍ 🔹بده دمت رو تکون: وصیت نهایی بندباز مست بر لبه طناب

در میان همه شرورها، او با نفسی که از همیشه سمی‌تر بود نفس می‌کشید. او می‌دید که روزهای پیش رو سمی‌تر خواهند شد و زمان رقصیدن فرا رسیده است. این حقیقت را در سینه نگه دارد، بی هیچ صفحه‌ای؛ هر تهدید جعلی باید خفه شود.

او جرم خود را قلم میکند تا همه بفهمند چگونه می‌توان گله‌ای مطیع را به شورشیان سرکش بدل کرد. مردی با دکور کِرم، اما در درونش، انفجاری اتمی در جریان بود؛ با متر و قلم که حقیقت را نشان می‌دادند. لمس قلم، حس ترور و خیانت را در قلبش کاشته بود. او زخمی عمیق در جان خود داشت، اما نمی‌توانست با طعم سیانور مبارزه کند. آنچه در کف خیابان ریخته شد، سرفه‌ای تلخ بود؛ او زوزه کشید و خورده شد.

این عمیق‌ترین تنهایی معنوی اوست؛ قانونی که راهش را تا مرز بی امانی کشانده است. او در میان مردمی بی‌زبان، به دنبال راهی است که فایده بدهد و بگذرد. او شاعرانه رقصید؛ نه به صورت دوگانه‌ای که دیگران می‌پسندند. تفنگ کلام او نشانه شقیقه دشمن است.

او کولی ملکوت قبیله‌اش است؛ قبیله‌ای پر از اضطراب و ترس و تنهایی. برای بازسازی خود در این بیابان حقیقت، او به غیر از حسی که در وجودش دارد، چیز دیگری برای نام‌گذاری ندارد. آیا مقصد مهم است یا بوسه داغ مسیر؟ او لباس و جیبی ندارد تا آدرسی در آن بگذارد. ببین دستتو بده تا طوفان را یاد بگیری؛ این دنیا جای پرندگانی نیست که هدفشان تیر است.

ما ساختمان‌هایمان را به باخت می‌رویم، سپس با شتاب به سوی حیات وحش می‌تازیم تا بمیریم.

آیا مرا تهدید می‌کنید؟ شما یادتان نیست صحنه کجاست؟ هنوز درگیر این هستید که قلعه کجاست؟ ما خدای همه شما هستیم؛ ما از آن دسته آدم‌هایی هستیم که دکور ندارند، زندگی‌شان را به خطر می‌اندازند تا فرم را درآورند. پس به لاشی ها بگویید که گل نیاورند، تا زمانی که تخم ندارن، کُلت درارن!

او زندگی‌اش را مثل یک شیر گذراند؛ او از هر جنگی نترسید و نعره کشید. لاشخورها در حال فرار بودند؛ اگر او درنده نبود، هرگز به حق خود نمی‌رسید. این تکرار می‌شد، او مانند یک شیر زندگی کرد، نترسید، نعره کشید، و اگر درنده نبود، حق او تلف می‌شد.

در مرحله بعد، گروهی از کفتارها که به اندازه ترسشان بزرگ شده‌اند، برنامه نهایی‌شان را بر پایه‌های فردا قرار داده‌اند. آن‌ها منتظر سقوط بندباز مست هستند. این جماعت نمی‌جنگند، بلکه فقط خمیازه می‌کشند. پایشان بر زمین اجدادشان سفت شده، اما راهشان خطای قطع شدن است.

از بالا، دستورت رو بخون؛ همینه تخم میخواد تا بدی خودت رو نشون. زندگی آدم‌هایی مثل ما جنگه. راجع به ما گه نخور؛ بده دمت رو تکون.

مستی به نقطه جوش می‌رسد. بندباز در مقابل او قرار می‌گیرد؛ انگار که هوش از سرش رفته، پایش را اشتباها کنار طناب می‌گذارد. اما برمی‌گردیم به طناب! زندگی در لحظه ناب سقوط جریان دارد، دور از چرخه‌ی خواب. نقابی که دیگر همراهم نماند.

من هنوز زنده‌ام، از همان جایی که هیجان مستی‌ام شرورانه با من است. بر طناب سقوط می‌رقصد. ما زنده‌ایم، حروم‌زاده ها! ما با طعم خطر و اسانس سقوط زندگی می‌کنیم، دور از جعل و شانس اصولتان.

ما محصول کشتار عظیم هستیم، با صدای فرکانس گلوله؛ و هنوز چنگ می‌زند، این زنده می‌تپد. بنویس جریان ما زنده است؛ ماییم دکمه کنده پیرهن شهر...

✍ #الف

همینه تخم میخواد تا بدی خودت رو نشون
زندگی آدمایی مثل ما جنگه
راجع به ما گه نخور
بده دمت رو تکون...

جوین شو کانال خودت هموطن👇❤️:

https://t.me/ASHOOZA

👍111❤23🖕2

6.5K views11:23