علیرضا پناهیان
78.8K subscribers
3.59K photos
2.37K videos
148 files
3.79K links
کانال رسمی نشر آثار علیرضا پناهیان

کانال صوتی (آرشیو سخنرانی‌ها)
@Panahian_mp3
سایت
panahian.ir
پیامگیر
@Panahian_admin
Download Telegram
🔸با خودخواهی حالت خوب نمی‌شود!

🔸
حال خوب در اثر دیگرخواهی و محبت به دیگران است

📌 #حال_خوب-ج۶

دوست‌نداشتنِ دیگران، یکی از مصادیق «حال بد» است. انسان با مهربانی ‌کردن بلکه با محبت داشتن به دیگران، حالش خوب می‌‌شود.

یک غریزه‌ یا احساس در وجود انسان هست به نام «دیگردوستی، ازخودگذشتگی و مهربانی‌کردن» این احساس ممکن است نسبت به یک نفر باشد، مثل مهربانی مادر به فرزندش، یا نسبت به نوع انسان‌ها باشد. درجۀ این حال خوب هم متفاوت است.

کسی که جز خودش، کسی را دوست ندارد، حالش بد است، ناراحت است و از نظر روانی سالم نیست.

وقتی آدم برای کسی کاری انجام بدهد یا بدون چشم‌داشت به کسی محبت کند، حالش خوب می‌‌شود. هربار که مادر به فرزندش شیر می‌‌دهد، خدا گناهانش را پاک می‌‌کند. این فداکاری و دیگردوستی با اینکه برای فرزند خودش بوده، اما پیش خدا بسیار ارزشمند است.

چرا این‌قدر توصیه کرده‌اند صدقه بدهید؟ برای اینکه آدم وقتی صدقه می‌‌دهد حالش خوب می‌‌شود. کسی که چیزی داشته باشد اما به کسی ندهد و دَهش نداشته باشد، حالش خوب نیست.

خیلی‌ها گمان می‌‌کنند اگر بیشتر جمع کنند و بیشتر بخورند و از اموال‌شان بهره ببرند، حال‌شان بهتر می‌‌شود. اما واقعاً این‌طور نیست. کسی که20هزار تومان در جیبش دارد و نصف آن را برای یک نیازمند خرج می‌کند حالش بهتر است از آن فرد عیّاشی که میلیون‌ها تومان برای تفریح خودش خرج می‌کند و به کسی کمک نمی‌کند.

👤علیرضا پناهیان
👈🏻 متن و صوت کامل

@Panahian_ir
🔸«حرص» چگونه حالِ آدم را بد می‌کند؟

🔸راه مقابله با حرص این است که حرصت را در ارتباط با «خدا» قرار بدهی نه «دنیا»


📌 #حال_خوب-ج۷

یکی از انواع حال بد «حرص» است. حرص ظاهراً به آدم انگیزه می‌دهد، فکر آدم را درگیر می‌کند و آدم را فعال می‌کند، اما واقعاً آدم را ناآرام و بی‌تاب می‌کند. اگر انسان به قناعت برسد و حرص و ولعش از بین برود به آرامش می‌رسد.

کسی نمی‌تواند بگوید من حریص نیستم. قرآن می‌فرماید: انسان به‌شدت حریص آفریده شده «إنَّ الإنسانَ خُلِقَ هَلوعاً» این حرص باعث می‌شود انسان در بلا و سختی، جزع و بی‌تابی کند و اگر خیری به او رسید آن را از دیگران منع کند «إِذا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعاً وَ إِذا مَسَّهُ الْخَيْرُ مَنُوعاً»

بعضی‌ها تا وقتی به جزع نیفتند، این حال بدِ خود را درک نمی‌کنند، ولی آدم با مراقبت و محاسبۀ نفس، می‌تواند بفهمد که حالش خوب نیست و متوجه می‌شود ناآرامی‌اش به‌خاطر حرصی است که در او هست.

حرص، ناآرامیِ‌ عجیبی در دل انسان ایجاد می‌کند، این ناآرامی، خودش را کجا نشان می‌دهد؟ اینکه نمی‌توانی در نماز، تمرکز پیدا کنی. قرآن بعد از اشاره به حرصِ انسان می‌فرماید: «إِلاَّ الْمُصَلِّين‏» فقط نمازخوان‌ها این‌طور نیستند؛ یعنی آنهایی که بتوانند سرِ نماز از این حال بد، بیرون بیایند.

راه‌حل حرص این است که شما حرصت را یک‌جای دیگری مصرف کنی، اگر حرص را رها کنی، خودبه‌خود به دنیا می‌چسبد، باید حرص و ولعِ خودت را در ارتباط با خدا قرار بدهی؛ آن‌وقت حالت خوب می‌شود.

دربارۀ ترس هم همین‌طور است؛ هر خطری تو را بترساند حالت بد می‌شود، راهش این است که فقط از خدا بترسی و از چیز دیگری نترسی. ترس از خدا استرس ندارد که تو را نابود کند بلکه به تو نشاط هم می‌دهد.

👤علیرضا پناهیان
👈🏻 متن و صوت کامل

@Panahian_ir
🔸«احساس حقارت» یک حال بد و «احساس ارزشمندی» یک حال خوب است

🔸 چه‌کار کنیم که خودمان را حقیر ندانیم اما دچار تکبر و عُجب هم نشویم؟

📌 #حال_خوب-ج۸

یکی از عوامل حال خوب، این است که انسان احساس «ارزشمند بودن» داشته باشد، کسی که دائماً توسط دیگران تحقیر و سرزنش بشود؛ چه مستقیم چه غیرمستقیم، یک نوع احساس حقارت در او پدید می‌آید که حال بدی به او می‌دهد.

در مقابل احساس حقارت، یک احساس خودبرتربینیِ کاذب هم داریم که همان تکبر است؛ یعنی انسان از راه غیرمعقول و ناصحیح، بخواهد خودش را بزرگ کند و به رخ دیگران بکشد. عُجب و خودپسندی هم یعنی انسان خودش را بیش از حد و نابجا بپسندد؛ همۀ اینها به انسان حال بد می‌دهند.

چه‌کار کنیم که دچار تکبر و عُجب نشویم اما خودمان را حقیر هم ندانیم؟ یک راهش «محبوب بودن» است، کسی که مادر، پدر، همسر و فرزندانش او را دوست داشته باشند احساس خوبی از خودش پیدا می‌کند.

فرموده‌اند کسی را جلوی خودش تعریف نکنید ولی اگر به کسی محبت داشتید به او ابراز کنید «إِذَا أَحَبَّ أَحَدُكُمْ‏ صَاحِبَهُ‏ أَوْ أَخَاهُ فَلْيُعْلِمْهُ» آدم به این دلگرمی نیاز دارد واین‌گونه احساس ارزشمند بودن پیدا می‌کند.

خانواده و دوستان، دو منبع برای احساس ارزشمندی هستند ولی آنچه احساس ارزشمندیِ اصیل به انسان می‌دهد رابطۀ با خداست و اینکه باور کند خدا دوستش دارد.

غیر از منشأ اصلی احساس ارزشمندیِ ما که خداوند است، «اولیاء خدا» هم عامل مهمی برای احساس ارزشمندی هستند. کاش بدانی امام‌زمان(ع) چقدر دوستت دارد!

👤علیرضا پناهیان
👈🏻 متن و صوت کامل

@Panahian_ir
🔸 ریشۀ حال خوب این است که آدم باور کند «خدا دوستش دارد»

🔸 مرحوم دولابی: مدام بگو «خدا دوستم دارد؛ اگر دوستم نداشت خلقم نمی‌کرد»

📌 #حال_خوب-ج۹

حال خوب، عوامل مختلفی دارد؛ مثلاً وقتی انسان کار خوبی انجام می‌دهد حالش خوب می‌شود. با اجرای انواع خوبی‌ها، می‌توان انواع حال خوب را درک کرد.

اما ریشۀ حال خوب این است که آدم اطمینان داشته باشد خدا دوستش دارد. اساساً محبوب‌بودن حال آدم را خوب می‌کند اما وجه مهم محبوبیت این است که «خدا ما را دوست دارد»

اگر انسان باور کند که خدا دوستش دارد، دیگر به هیچ‌کسی نیاز ندارد. اصلاً یک معنای توحید همین است: خدایا! من با محبوبیتی که پیش تو دارم دیگر محبوبیت پیش دیگران را نمی‌خواهم.

آقای دولابی می‌فرمود: «به خودت تلقین کن و محکم بگو که خدا دوستم دارد، اگر دوستم نداشت خلقم نمی‌کرد» هیچ ذکری مثل این، آرامش‌بخش نیست و حال آدم را خوب نمی‌کند. ابلیس هر لحظه می‌خواهد ما را از محتوای این ذکر جدا کند.

مگر می‌شود خدا مرا دوست نداشته باشد درحالی‌که مرا خلق کرده و به من روزی می‌دهد؟! خدا مثل ما آدم‌ها نیست که یک کسی را دوست نداریم ولی به او صدقه می‌دهیم؛ او هر عنایتی می‌کند از سر محبت است.

ذکر «بسم الله الرحمن الرحیم» که تأکید شده در آغاز هر کاری بگوییم، یعنی خدا ما را دوست دارد. اگر مهربانی و رحمت خدا برای این نیست که من را دوست دارد، پس به چه درد می‌خورد؟!

👤علیرضا پناهیان
👈🏻 متن و صوت کامل

@Panahian_ir
🔸 «احساس ناامنی» یکی از عوامل مهم حال بد است

🔸 کسی که عوامل ناامنی‌اش را برطرف نکند و فقط فراموش کند، به
حال خوب نمی‌رسد

🔸 احساس امنیت واقعی، فقط با خدا ممکن است

📌 #حال_خوب-ج۱۰

یکی از عوامل مهم حال بد «احساس ناامنی» است. کسی که در معرض بدترین خطرها مثل حملۀ دشمن قرار می‌گیرد، حالش خیلی بد می‌شود و اضطراب همۀ وجودش را می‌گیرد.

احساس عدم امنیت، فقط ناشی از حملۀ دشمن یا خطراتی مثل آن نیست، بلکه یک ناامنیِ طبیعی و همیشگی برای انسان وجود دارد که ناشی از وجود مرگ در زندگی دنیاست.

همۀ ما زیرپوستی، اضطرابِ عدم امنیت از مرگ را داریم و می‌دانیم که «هر لحظه ممکن است بمیریم» پس حال‌مان خوب نیست؛ مگر اینکه این مشکل را حل کرده باشیم و مرگ دیگر برای‌مان عامل ناامنی نباشد.

احساس عدم امنیت از مرگ و بلاهای دیگر، حال آدم را بد می‌کند، اما چون این اتفاق، آرام و بی سروصدا می‌افتد، به آن عادت کرده‌ایم. مثل قورباغه‌ای که آن را در آب سرد بگذارند و کم‌کم آب را داغ کنند، چون به‌تدریج گرم می‌شود و تفاوت دما را حس نمی‌کند، آن‌قدر می‌ماند تا بمیرد.

کسی که عوامل ناامنیِ خود را حل نکرده و صرفاً فراموش کرده و به آن نگاه نمی‌کند، حالش عمیقاً بد است. باید این حال بد و بیماری مزمن اضطراب و احساس ناامنی را با کمک «خدا» حل کنیم.

اگر توجه کنی به اینکه دائماً در حمایت خدا هستی به احساس امنیت می‌رسی. تا این مسئله را حل نکنی که «خدایا! مرگ و بیماری‌ام به‌دست توست» به امنیت نمی‌رسی؛ احساس امنیت واقعی، فقط با خدا ممکن است.

👤علیرضا پناهیان
👈🏻 متن و صوت کامل

@Panahian_ir
🔸 خیلی‌ها با وجود ایمان به خدا، عمیقاً احساس امنیت ندارند

🔸 کسی که پای ایمانش دین‌داری نکند به اوج آرامش نمی‌رسد

🔸 اگر حالت خوب نبود از خودت بپرس: آیا به خدا سوءظنّ داری؟

📌 #حال_خوب-ج۱۱

احساس امنیت، یکی از ارکان حال خوب است و این حس امنیت با «ایمان به خدا» حاصل می‌شود «الَّذینَ آمَنُوا وَ لَمْ یَلْبِسُوا إیمانَهُمْ بِظُلْمٍ أُولئِکَ لَهُمُ الْأَمْن» (انعام،۸۲)

کسی که اصلاً به خدا ایمان ندارد همیشه یک احساس ناامنی در دلش هست، البته گاهی می‌تواند این ناامنی را فراموش کند و با عوامل دیگرِ حال خوب، یک‌مقدار خودش را سر پا نگه دارد اما به حال خوب عمیق و ماندگار نمی‌رسد.

خیلی از مؤمنین هم عمیقاً احساس امنیت ندارند چون با ایمانِ صرف به مبدأ و معاد نمی‌شود به حس امنیت عمیق رسید، باید این ایمان را تقویت کرد؛ چگونه؟ با عمل صالح و دین‌داری.

ایمان یک نهال است که باید رشد کند تا میوه بدهد. اگر کسی پای ایمانش دین‌داری و فداکاری نکند و ایمانش را پرورش ندهد به اوج آرامش نمی‌رسد.

حسن‌ظنّ به خدا از ثمرات ایمان قوی است. کسی که حسن‌ظنّ به خدا دارد حال خوش پیدا می‌کند و همیشه بانشاط است. اگر دیدی حالت خوب نیست، از خودت بپرس: آیا به خدا سوءظنّ داری؟ مگر خدا نمی‌تواند از تو حمایت کند؟ مگر نفرمود مقدرات شما دست من است...

👤علیرضا پناهیان
👈🏻 متن و صوت کامل

@Panahian_ir
🔸 اگر دنبال حال خوب هستی اول بیا با طرح دین، حال خودت را خراب کن!

🔸 اول با ترس از خدا،
حال خودت را بد کن تا خدا حالت را خوب کند

🔸
حالِ بد ناشی از خوف خدا، با حالِ بد دنیایی ما خیلی فرق دارد

📌 #حال_خوب-ج۱۲

دین برای اینکه احساس امنیت عمیق و حال خوب به انسان بدهد ابتدا یک احساس ناامنیِ بزرگ به او می‌دهد، چگونه؟ با یادآوری مرگ، شب اول قبر، جهنم، حساب و کتاب قیامت و...

وقتی با این ناامنی‌های مهم، حالت بد شد، دیگر ناامنی‌ها و احساس امنیت‌های کاذب و بیهوده‌ای که پیداکرده‌ای‌ فراموش می‌کنی!

دین اول این خانۀ به‌ظاهر امنی که با مبنای غلط برای خودت ساخته‌ای را کلاً خراب می‌کند و یک خانۀ نو با پایۀ مستحکم جای آن می‌سازد.

آن احساس ناامنی و حال بد ناشی از خوف خدا و عذاب الهی با حالِ بدِ دنیایی ما خیلی فرق می‌کند و واقعاً حال بد نیست! امام سجاد(ع) در دعای ابوحمزه، بخشی از این خوف را توصیف می‌کند: «أَبْکِی لِظُلْمَةِ قَبْرِی أَبْکِی لِضِیقِ لَحْدِی‏» کسی که این‌طور گریه کند، درواقع حالش خوب است.

اگر دنبال حال خوب هستی بیا اول با طرح دین، حال خودت را خراب کن. رحمت خدا و حسن‌ظن به او را اینجا خرج کن تا حال خوب را به‌دست بیاوری. کسی با این خوف، حالش بد شود و از خدای رحمان مدد بگیرد حالش خوب می‌شود.

👤علیرضا پناهیان
👈🏻 متن و صوت کامل

@Panahian_ir
🔸 چگونه غم معنوی را جایگزین غم دنیایی کنیم؟

🔸 ریشۀ بدحال ‌شدنِ انسان، حبّ‌الدنیا است

🔸 روضۀ امام‌حسین(ع) دل انسان را از دنیا می‌بُرد

📌 #حال_خوب-ج۱۳

روان‌شناس‌ها می‌گویند: برای بیرون‌آوردن انسان از حال بد، گاهی لازم است او را در اندوه یا ترس بزرگ‌تری بیندازید تا کمی به تعادل روحی برسد.

اگر از خدا بخواهی کلاً ترس و اندوه را از دلت بردارد، این شدنی نیست؛ چون دنیا دار مشکلات است. پیشنهاد خدا این است که ترس و اندوه معنوی‌ را به‌جای ترس و اندوه دنیایی‌ات قرار بدهی.

ترس و اندوه دنیایی ناشی از علاقه به‌دنیا است؛ ریشۀ بدحال‌شدن انسان حبّ‌الدنیا است. پیامبر(ص) می‌فرماید: «الرَّغْبَةُ فِی الدُّنْیَا تُکْثِرُ الْهَمَّ وَ الْحُزْنَ وَ الزُّهْدُ فِی الدُّنْیَا یُرِیحُ الْقَلْبَ وَ الْبَدَنَ» میل به دنیا، اندوه را زیاد و دل بریدن از دنیا، قلب و بدن را در راحتی قرار می‌دهد.

چرا انسان خودش را خرجِ غصه‌های بیهودۀ دنیا کند؟ چرا ترس و اندوهش را برای مسائل باعظمت قرار ندهد؟ ترس از خدا و غم معنوی، نه‌تنها موجب حال بد نمی‌شود بلکه به انسان شجاعت، آرامش و قوّت روحی می‌دهد.

دو راه برای اینکه خوف از خدا و غم معنوی را جایگزین ترس و اندوه دنیایی کنی:
1️⃣
مستقیماً این را از خدا بخواهی، با ذکر، خواندن قرآن، مطالعۀ زندگی اولیاء خدا و...
2️⃣هر نوع علاقۀ نابجا به دنیا را از دلت بکَنی؛ هم با تفکر و هم با عمل؛ یعنی خلاف حبّ‌الدنیا عمل کنی. یک روش عالی برای حذف حبّ‌الدنیا از دل، روضه است؛ روضۀ امام‌حسین(ع) دل انسان را از دنیا می‌بُرد.

👤علیرضا پناهیان
👈🏻 متن و صوت کامل

@Panahian_ir
🔸 همۀ مشکلات و بدحالی‌های انسان یک راه‌حل واحد دارد!

🔸 انسان طوری آفریده نشده که بتواند بدون ارتباط با خدا به خوشبختی برسد

📌 #حال_خوب-ج۱۴

آیا ما هزاران مسئله با هزاران راه‌حل مختلف داریم یا اینکه می‌شود برای همۀ مسائل و مشکلات انسان یک راه‌حل واحد پیدا کرد؟

قرآن می‌فرماید: به هرطرف نگاه کنید خدا همان‌طرف است «فَأَيْنَما تُوَلُّوا فَثَمَّ وَجْهُ اللَّه‏» انسان از هر جهتی به هر مسئله‌ای در زندگی‌اش نگاه کند، به خدا می‌رسد و می‌فهمد راه‌حلش دست خداست، این مشکلات می‌خواهند او را به سمت خدا ببرند یا به او هشدار دهند که از خدا دور شده است.

خداوند انسان و جامعۀ بشری را طوری نیافریده که بتوانند بدون ‌خدا به سعادت برسند. خدا انسان را برای خودش آفریده؛ یعنی بزرگترین منفعت انسان رسیدن به خدا است.

همۀ مسائل و بدحالی‌های انسان، یک راه‌حل واحد دارد و آن ارتباط با خداست؛ مثلاً انسان به‌جای اینکه از چیزهای مختلف بترسد، فقط از خدا بترسد، آن‌وقت دیگر از چیزی نمی‌ترسد و در اثر ترس، حالش بد نمی‌شود.

کسی که از خدا نترسد، از همه‌چیز می‌ترسد و این ترس‌ها مثل خوره او را ضعیف می‌کند، همیشه حالش بد است و تعادل روانی ندارد. «مَنْ خَافَ اللَّهَ، أَخَافَ اللَّهُ مِنْهُ كُلَّ شَيْ‏ءٍ؛ وَ مَنْ لَمْ يَخَفِ اللَّهَ، أَخَافَهُ اللَّهُ مِنْ كُلِّ شَيْ‏ءٍ» (کافی،2،68)

👤علیرضا پناهیان
👈🏻 متن و صوت کامل

@Panahian_ir
🔸 وقتی حالت خوب شد می‌خواهی با این حال خوب چه‌کار کنی؟

📌 #حال_خوب-ج۱۵

انسان‌ها یک مشکلی دارند؛ اینکه تا حال‌شان خوب شد، کارهایی می‌کنند که در نتیجه‌اش دوباره حال‌شان بد می‌شود؛ یعنی از این حال خوب، سوءاستفاده کرده و حال خود را خراب می‌کنند، مثلاً دچار عُجب، غرور و تکبر می‌شوند.

خداوند می‌فرماید: «إِنَّ الْانسَانَ لَيَطْغَى‏ أَن رَّءَاهُ اسْتَغْنى‏» کسی که حالش خوب است، جلوه‌ای از استغنا دارد و انسان وقتی به استغنا می‌رسد معمولاً طغیان می‌کند و در اثر طغیان، دوباره حالش بد می‌شود.

وقتی خدا به انسان نعمتی داد یا گرفتاری او را برطرف کرد، او که قبلاً ناله می‌زد و از خدا کمک می‌خواست، حالا می‌گوید «این هنر خودم بود!» و باز خدا را فراموش می‌کند «فَإِذا مَسَّ الْإِنْسانَ ضُرٌّ دَعانا ثُمَّ إِذا خَوَّلْناهُ نِعْمَةً مِنَّا قالَ إِنَّما أُوتيتُهُ عَلى‏ عِلْمٍ» (زمر،۴۹)

دین به انسان کمک می‌کند که حالش خوب بشود، بعد می‌گوید: حالا این حال خوبت را خراب نکن، از آن به عنوان سرمایه استفاده کن برای بهتر شدن، به مقدارِ کم از حال خوب قانع نباش، بیا به تو برنامه بدهم تا از این حال خوبت درست و بجا استفاده کنی تا حالت بهتر بشود.

👤علیرضا پناهیان
👈🏻 متن و صوت کامل

@Panahian_ir
🔸 با خیال‌پردازی و ندیدن واقعیت‌ها نمی‌شود به حال خوب رسید

🔸 چهار عملیات مهم ابلیس برای اینکه
حال انسان را بد کند

📌 #حال_خوب-ج۱۶

کسی که واقعیت‌ها را نبیند و نپذیرد، حالش بد می‌شود. بعضی‌ها با خیال‌پردازی و ندیدن واقعیت‌ها می‌خواهند حال خود را خوب کنند؛ شاید این روش، حال خوبِ موقتی به آدم بدهد اما زمینۀ بدتر شدنِ حال او را فراهم می‌کند.

حال خوب، با واقع‌بینی به‌دست می‌آید؛ اگر واقع‌بین بشوی توقعات تو نسبت به دیگران و خودت تنظیم می‌شود، غم، ترس و خطر را بزرگ‌تر از آنچه هست نمی‌بینی و امکانات و امتیازات خودت را در مواجهۀ با مشکلات در نظر می‌گیری.

دین اولاً از ما می‌خواهد واقع‌بین باشیم، ثانیاً دایرۀ واقعیت‌ها را در ذهن ما توسعه می‌دهد و می‌گوید علاوه بر واقعیات حسی، واقعیت‌های دیگری هم هست؛ مثل قدرت خدا، محبت خدا، نصرت خدا و...

مؤمن یعنی کسی که واقعیت را درست درک می‌کند و کافر یعنی منقطع از واقعیت؛ همان‌که قرآن می‌فرماید «صُمٌّ بُكْمٌ عُمْي‏» نه واقعیت را می‌شنود، نه می‌بیند و نه آن را بیان می‌کند.

شیطان برای اینکه حال ما بد شود، به چهار شیوه ما را از واقع‌بینی دور می‌‌کند:
1️⃣دنیا را طوری نشان می‌دهد که واقعیت‌ها را درست نبینیم «لَأُزَيِّنَنَّ لَهُمْ فِي الْأَرْضِ»
2️⃣انسان را در توهمِ فقر می‌‌اندازد «يَعِدُكُمُ الْفَقْرَ»
3️⃣انسان را در توهم لذتمند بودن زندگیِ پر از فحشا می‌اندازد «وَ يَأْمُرُكُمْ بِالْفَحْشاء»
4️⃣کاری می‌کند که انسان‌ها شاکر نباشند و قدر نعمت را ندانند «وَ لا تَجِدُ أَكْثَرَهُمْ شاكِرين‏»

👤علیرضا پناهیان
👈🏻 متن و صوت کامل

@Panahian_ir
🔸 کسی که متوهمانه دنبال حال خوب برود، با یک واقعیت تلخ از این توهم درمی‌آید

🔸 نه مادی‌گرایی توأم با خیال‌پردازی، نه معنویت‌گرایی منهای واقع‌بینی!

📌 #حال_خوب-ج۱۷

انسان‌ معمولاً برای رسیدن به حال خوب، عجله می‌کند و این موجب می‌شود دچار واقعیت‌گریزی و توهم شود؛ در ذهنش یک راهی را برای رسیدن به حال خوب تصور می‌کند بدون بررسی اینکه «آیا این راه من را به حال خوب می‌رساند یا نه؟»

امام باقر(ع) فرمود: «إِيَّاكَ وَ الرَّجَاءَ الْكَاذِبَ فَإِنَّهُ يُوقِعُكَ فِي الْخَوْفِ الصَّادِق‏» خودت را با امید کاذب سرگرم نکن، چراکه تو را در خوف صادق یا ترس واقعی می‌اندازد.

بسیاری از ترس‌های ما بیهوده است، یعنی واقعاً چیز ترسناکی وجود ندارد و نباید بترسیم، اما خوف صادق، زمانی است که از چیزی بترسیم و آن بلا واقعاً بر سرمان بیاید.

وقتی انسان به واقعیت‌ها توجه نکند و متوهمانه سراغ حال خوش برود، با یک واقعیت بسیار تلخ از این توهم بیرون می‌آید.

بعضی‌ها در اثر دوری از خدا، دچار توهم و خیال‌پردازی می‌شوند؛ مثل کافران که قرآن فرمود «صُمٌّ بُكْمٌ عُمْيٌ فَهُمْ لا يَعْقِلُون‏» بعضی‌ها هم یک معنویت بریده از واقعیت‌های دنیا دارند و دل‌شان خوش است که اسم خدا را وسط می‌آورند؛ هر دوی اینها غلط است.

معنویت اصیل، معنویتی است که نیازهای واقعی و طبیعی انسان را جواب می‌دهد و مطابق فطرت انسان است. اگر دین را این‌گونه معرفی‌ کنیم-که واقعیت دین همین است- برای مردم بسیار جذاب خواهد بود.

👤علیرضا پناهیان
👈🏻 متن و صوت کامل

@Panahian_ir
🔸 از واقعیت نباید ترسید؛ واقعیت‌هایی که خدا در عالم مقرر کرده نهایتاً به نفع ما است

🔸 عقل با پردازش واقعیت‌ها انسان را به واقع‌بینی و
حال خوب می‌رساند

📌 #حال_خوب-ج۱۸

کسی که دچار آلزایمر یا جنون شده یا بینایی یا شنوایی خود را از دست داده، وضعیت سختی دارد، با اینکه ارتباطش فقط با بخشی از واقعیت‌ها قطع شده نه همۀ واقعیت‌ها.

حالا تصور کنید اگر کسی ارتباطش کاملاً با واقعیت‌ها قطع بشود، چه وضعی پیدا می‌کند! مدام از واقعیت‌ها اشتباه برداشت می‌کند، خوشی‌های بیخود و ناخوشی‌های غیرقابل درمان پیدا می‌کند و انسان عجیبی می‌شود که همه از او فاصله می‌گیرند.

کفر یعنی پوشاندن واقعیت و ندیده‌گرفتن آن. «کافر» کسی است که عمداً نمی‌خواهد واقعیت‌ را ببیند، یعنی ارتباطش را با واقعیت‌ها قطع می‌کند. لذا قرآن می‌فرماید: کافران، کر و لال و کور هستند «صُمٌّ بُكْمٌ عُمْيٌ‏»

بعضی‌ها واقعیت را می‌بینند اما قدرت تحلیل و پردازش واقعیت‌ها را ندارند لذا دچار برداشت غلط می‌شوند، این هم نوعی قطع ارتباط با واقعیت است.

کار عقل این است که واقعیت‌ها را پردازش می‌کند و شما را به برداشت درست می‌رساند؛ آن‌وقت اطمینان و آرامش پیدا می‌کنید و حال‌تان خوب می‌شود چون واقعیت‌هایی که خدا بر مقدرات و زندگی ما حاکم کرده، در نهایت به نفع ما هستند.

👤علیرضا پناهیان

@Panahian_ir