تنیدگی آب و مسائل اجتماعی

در دهه های اخیر با توسعه فناوری های جدید برداشت آب مانند پمپ‌های قوی بر چاه‌های عمیق و نیمه عمیق و توسعه وسعت کشاورزی از یک سو وعدم درک تقلیل پذیری منابع آب زیرزمینی از سوی دیگر ؛ دامنه مصرف حریصانه آب‌های زیرزمینی رو به فزونی نهاد.

با توجه به این چالش به نظر می‌رسد یکی از مهمترین عوامل زوال آب‌های زیرزمینی شکاف بین درک فناوری- تقلیل پذیری منابع آب - مصرف حریصانه است. این شکافِ درک که در اغلب موارد ناشی از ناآگاهی و فقدان شناخت منابع آبی توسط کشاورزان؛ بعنوان بزرگترین مصرف کنندگان آب‌های زیرزمینی؛ است یکی از مهمترین عواملی است که موجب زوال آب‌های زیرزمینی شده است.


این درحالی است که پیش از آن
قنات بعنوان یک فناوری پایداری اجتماعی و محیط زیستی ، رایج ترین شیوه برداشت آب بود. مکانیسم پیچیده و در عین حال کاربردی قنات علاوه بر این که از تبخیر و آلودگی آبها جلوگیری می کرد و برخلاف آب کشیدن از چاه، نیاز به صرف نیروی انسانی مازاد برای رساندن آب به مزارع نداشت؛ جریان آب آن متناسب با آب قابل عرضه از سفره زیرزمینی تنطیم شده بود. در این فناوری برخلاف فناوری چاه‌های نیمه عمیق مدرن، کاملا و هوشمندانه به مسأله «تقليل پذیری منابع آب» توجه شده و از این رو سطح زیر کشت را منطبق بر آن تنظیم می کردند.

اینکه آیا بهره برداران آب قنات از این ویژگی آگاهی داشته و بخشی از دانش بومی انتقال آب بوده یا خیر محل پرسش است، اما پژوهش در دست اقدام نگارنده نشان می‌دهد که بدون تردید در روزگار کنونی که قناتها به زوال رفته و از چاه‌های نیمه عمیق برای آبیاری استفاده می شود شکاف عمیقی میان درک کاربرد فناوری - تقلیل پذیری منابع آب و مصرف حریصانه وجود دارد که خود در زمره یک آسیب اجتماعی در حوزه آب است. / مهتا بذرافکن مقاله در دست نگارش

#نجات_آب‌های_زیرزمینی

🆔 @RuralWomenIssues 👩‍🌾

✅ گزارش جهانی آب سازمان ملل با عنوان " روند تغييرات برداشت از منابع آب زيرزمينی در كشورهای مختلف ۲٠۲٠-۱۹۵ نشان می دهد که ايران پنجمين كشور دنيا از لحاظ برداشت از منابع آب زيرزمينی است

آب زيرزمينی؛ ناديدنی را ديدنی كنيم"

#نجات_آبهای_زیرزمینی


©@RuralWomenIssues