باب (1): رفع يدين در تكبير اولي هنگام شروع نماز


419- «عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عُمَرَ (رض): أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ (ص) كَانَ يَرْفَعُ يَدَيْهِ حَذْوَ مَنْكِبَيْهِ، إِذَا افْتَتَحَ الصَّلاةَ، وَإِذَا كَبَّرَ لِلرُّكُوعِ، وَإِذَا رَفَعَ رَأْسَهُ مِنَ الرُّكُوعِ، رَفَعَهُمَا كَذَلِكَ أَيْضًا، وَقَالَ: «سَمِعَ اللَّهُ لِمَنْ حَمِدَهُ رَبَّنَا وَلَكَ الْحَمْدُ» وَكَانَ لا يَفْعَلُ ذَلِكَ فِي السُّجُودِ». (بخارى: 735)


ترجمه: «عبد الله بن عمر (رض) روایت می‌كند كه: رسول خدا (ص) در آغاز نماز و هنگام تكبیر ركوع، رفع یدین می‌كرد یعنی دست‌هایش را تا برابر شانه‌ها بالا می‌برد. همچنین هنگام برخاستن از ركوع، نیز رفع یدین می‌كرد و «سَمِعَ اللَّهُ لِمَنْ حَمِدَهُ» می‌گفت. ولی در سجده، چنین نمی‌كرد».
ارسال از طریق برنامه موبایل صحیح مسلم به زبان فارسی
@THEHADIIS

باب (2): گذاشتن دست راست بر دست چپ (در نماز)


420- «عَنْ سَهْلِ بْنِ سَعْدٍ (رض) قَالَ:«كَانَ النَّاسُ يُؤْمَرُونَ أَنْ يَضَعَ الرَّجُلُ الْيَدَ الْيُمْنَى عَلَى ذِرَاعِهِ الْيُسْرَى فِي الصَّلاةِ»». (بخارى: 740)


ترجمه: «سهل بن سعد (رض) می‌گوید: «مردم دستور داده می‌شدند كه در نماز، دست راست خود را روی ساعد چپشان بگذارند»».
ارسال از طریق برنامه موبایل صحیح مسلم به زبان فارسی
@THEHADIIS

رسول الله ﷺفرموده
@THEHADIIS

باب (10): گناه كسي كه نماز عصرش فوت گردد


335- «عَنْ ابْنِ عُمَرَ (رض): أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ (ص) قَالَ: «الَّذِي تَفُوتُهُ صَلاةُ الْعَصْرِ كَأَنَّمَا وُتِرَ أَهْلُهُ وَمَالُهُ»». (بخارى:552)


ترجمه: «عبد الله بن عمر (رض) می‌گوید: رسول اكرم (ص) فرمود: «كسی كه نماز عصرش فوت گردد، مانند این است كه اهل ومالش را از دست داده باشد»».
ارسال از طریق برنامه موبایل صحیح مسلم به زبان فارسی
@THEHADIIS

باب (12): فضيلت نماز عصر


337- «عَنْ جَرِيرٍ (رض) قَالَ: كُنَّا عِنْدَ النَّبِيِّ (ص)، فَنَظَرَ إِلَى الْقَمَرِ لَيْلَةً، فَقَالَ: «إِنَّكُمْ سَتَرَوْنَ رَبَّكُمْ كَمَا تَرَوْنَ هَذَا الْقَمَرَ، لا تُضَامُّونَ فِي رُؤْيَتِهِ، فَإِنِ اسْتَطَعْتُمْ أَنْ لا تُغْلَبُوا عَلَى صَلاةٍ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَقَبْلَ غُرُوبِهَا فَافْعَلُوا». ثمَّ قَرَأَ: ﴿وَسَبِّحۡ بِحَمۡدِ رَبِّكَ قَبۡلَ طُلُوعِ ٱلشَّمۡسِ وَقَبۡلَ ٱلۡغُرُوبِ﴾ [ق: 39]». (بخارى: 554)


ترجمه: «جریر بن عبد الله (رض) می‌گوید: شبی، خدمت نبی اكرم (ص) بودیم. ایشان به سوی ماه، نظر كرد و فرمود: «همینطور كه این ماه را می‌بینید، پروردگارتان را خواهید دید. در این مورد، هیچ مزاحمتی برای شما، وجود نخواهد داشت. (اگر می‌خواهید دیدار خداوند نصیب شما شود) سعی كنید بر نمازهای صبح و عصر، مواظبت نمایید. و حتماً این كار را انجام دهید». سپس، آنحضرت (ص) این آیه را تلاوت فرمود: (خداوند را قبل از طلوع و قبل از غروب آفتاب، به پاكی یاد كنید)».


338- «عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ (رض): أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ (ص) قَالَ: «يَتَعَاقَبُونَ فِيكُمْ مَلائِكَةٌ بِاللَّيْلِ وَمَلائِكَةٌ بِالنَّهَارِ، وَيَجْتَمِعُونَ فِي صَلاةِ الْفَجْرِ وَصَلاةِ الْعَصْرِ، ثمَّ يَعْرُجُ الَّذِينَ بَاتُوا فِيكُمْ، فَيَسْأَلُهُمْ وَهُوَ أَعْلَمُ بِهِمْ: كَيْفَ تَرَكْتُمْ عِبَادِي؟ فَيَقُولُونَ: تَرَكْنَاهُمْ وَهُمْ يُصَلُّونَ، وَأَتَيْنَاهُمْ وَهُمْ يُصَلُّونَ»». (بخارى:555)


ترجمه: «ابوهریره (رض) می‌گوید: رسول الله (ص) فرمود: «فرشتگانی شب و فرشتگانی دیگر، روز را به نوبت، با شما بسر می‌برند. و هنگام نماز صبح و عصر، با هم جمع می‏شوند. سپس، فرشتگانی كه شب را نزد شما سپری كرده‌اند، بسوی عرش الهی می‏روند. خداوند متعال با وجودی كه حال بندگانش را بهتر می‏داند، از آنان می‌پرسد: وقتی آ‌مدید؛ بندگان مرا در چه حالی دیدید؟ فرشتگان در جواب، می‏گویند: پروردگارا! هنگامی كه نزد آنان رفتیم و زمانی كه از آنها جدا شدیم، مشغول نماز خواندن و عبادت بودند»».
ارسال از طریق برنامه موبایل صحیح مسلم به زبان فارسی
@THEHADIIS

رسول الله ﷺفرموده
@THEHADIIS

باب (28): شب نشيني با مهمان و خانواده خود


363- «عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ أَبِي بَكْرٍ (رض): أَنَّ أَصْحَابَ الصُّفَّةِ كَانُوا أُنَاسًا فُقَرَاءَ، وَأَنَّ النَّبِيَّ (ص) قَالَ: «مَنْ كَانَ عِنْدَهُ طَعَامُ اثنَيْنِ فَلْيَذْهَبْ بِثالِث، وَإِنْ أَرْبَعٌ فَخَامِسٌ أَوْ سَادِسٌ». وَأَنَّ أَبَا بَكْرٍ جَاءَ بِثلاثةٍ، فَانْطَلَقَ النَّبِيُّ (ص) بِعَشَرَةٍ، قَالَ: فَهُوَ أَنَا وَأَبِي وَأُمِّي، ـ فَلا أَدْرِي قَالَ: وَامْرَأَتِي ـ وَخَادِمٌ بَيْنَنَا وَبَيْنَ بَيْتِ أَبِي بَكْرٍ، وَإِنَّ أَبَا بَكْرٍ تَعَشَّى عِنْدَ النَّبِيِّ (ص)، ثمَّ لَبِث حَيْث صُلِّيَتِ الْعِشَاءُ، ثمَّ رَجَعَ، فَلَبِث حَتَّى تَعَشَّى النَّبِيُّ (ص)، فَجَاءَ بَعْدَ مَا مَضَى مِنَ اللَّيْلِ مَا شَاءَ اللَّهُ، قَالَتْ لَهُ امْرَأَتُهُ: وَمَا حَبَسَكَ عَنْ أَضْيَافِكَ؟ أَوْ قَالَتْ: ضَيْفِكَ، قَالَ: أَوَمَا عَشَّيْتِيهِمْ؟ قَالَتْ: أَبَوْا حَتَّى تَجِيءَ، قَدْ عُرِضُوا فَأَبَوْا، قَالَ: فَذَهَبْتُ أَنَا فَاخْتَبَأْتُ، فَقَالَ: يَا غُنْثرُ، فَجَدَّعَ وَسَبَّ، وَقَالَ: كُلُوا لا هَنِيئًا، فَقَالَ: وَاللَّهِ لا أَطْعَمُهُ أَبَدًا، وَايْمُ اللَّهِ، مَا كُنَّا نَأْخُذُ مِنْ لُقْمَةٍ إِلا رَبَا مِنْ أَسْفَلِهَا أَكْثرُ مِنْهَا، قَالَ: يَعْنِي حَتَّى شَبِعُوا، وَصَارَتْ أَكْثرَ مِمَّا كَانَتْ قَبْلَ ذَلِكَ، فَنَظَرَ إِلَيْهَا أَبُو بَكْرٍ، فَإِذَا هِيَ كَمَا هِيَ أَوْ أَكْثرُ مِنْهَا، فَقَالَ لامْرَأَتِهِ: يَا أُخْتَ بَنِي فِرَاسٍ، مَا هَذَا؟ قَالَتْ: لا وَقُرَّةِ عَيْنِي، لَهِيَ الآنَ أَكْثرُ مِنْهَا قَبْلَ ذَلِكَ بِثلاث مَرَّاتٍ، فَأَكَلَ مِنْهَا أَبُو بَكْرٍ وَقَالَ: إِنَّمَا كَانَ ذَلِكَ مِنَ الشَّيْطَانِ، يَعْنِي يَمِينَهُ، ثمَّ أَكَلَ مِنْهَا لُقْمَةً، ثمَّ حَمَلَهَا إِلَى النَّبِيِّ (ص) فَأَصْبَحَتْ عِنْدَهُ، وَكَانَ بَيْنَنَا وَبَيْنَ قَوْمٍ عَقْدٌ، فَمَضَى الأَجَلُ، فَفَرَّقَنَا اثنَي عَشَرَ رَجُلا، مَعَ كُلِّ رَجُلٍ مِنْهُمْ أُنَاسٌ، اللَّهُ أَعْلَمُ كَمْ مَعَ كُلِّ رَجُلٍ، فَأَكَلُوا مِنْهَا أَجْمَعُونَ». (بخارى:602)


ترجمه: «عبدالرحمن بن ابی بكر (رض) می‌گوید: اصحاب صفه، تنگدست و فقیر بودند. رسول ‏الله (ص) گفته بود: «هركس، باندازه دو نفر غذا دارد، یک نفر از اصحاب صفه، همراه خود ببرد. و اگر باندازه چهار نفر، غذا دارد، پنجمی یا ششمی را با خود ببرد». در نتیجه، ابوبكر (رض) همراه سه نفر از آنها به خانه آمد و رسول ‏الله (ص) نیز ده نفر را با خود به برد. عبدالرحمن می‌گوید: من و پدرم و مادرم و خدمتكارمان در خانه بودیم. راوی می‌گوید: نمی‏دانم كه عبدالرحمن از همسرش نام برد یا خیر. ابوبكر به خانه پیامبر اكرم (ص) رفته، شام خورد وهمراه آنحضرت (ص) (در مسجد) نماز خواند و دوباره به خانه رسول الله (ص) برگشت و پاسی از شب را آنجا ماند. وقتی به خانه برگشت، همسرش به وی گفت: چرا مهمانان خود را در انتظار گذاشتی؟ ابوبكر (رض) گفت: مگر هنوز آنان را شام نداده اید؟ همسرش گفت: شام بردیم ولی چون شما نبودید،آنها شام نخوردند. عبدالرحمن می‌گوید: من از ترس، پنهان شدم. پدرم مرا صدا زد: ای نادان! و ناسزا گفت و در پایان فرمود: بخورید، هر چند كه این شام بعلت تأخیر گوارا نیست. بخدا سوگند، من هرگز از این غذا نمی‏خورم. عبدالرحمن (رض) می‌گوید: هر لقمه‌ای كه از غذا برمی‏داشتیم، به خدا سوگند، بجای آن، بیش از یک لقمه، اضافه می‏شد تا جائیكه همه مهمانان سیر خوردند و غذا بیشتر از آنچه كه آوردند، باقی ماند. پدرم وقتی دید كه غذا نه تنها باقی مانده، بلكه بیشتر شده است، خطاب به همسرش گفت: ای خواهر بنی فراس، ماجرا چیست؟. همسرش گفت: به خدا سوگند كه این غذا، سه برابر غذای قبلی است. آنگاه ابوبكر (رض) نیز شروع بخوردن كرد و فرمود: سوگندی كه یاد كردم، از طرف شیطان بود. آنگاه، یک لقمه از آن را خورد و بقیه طعام را خدمت رسول ‏الله (ص) برد. و آن غذا تا صبح نزد رسول‏الله (ص) ماند. میان ما و طایفه‏ای دیگر عهد و پیمانی بود كه از قضا موعدش فرا رسیده بود. آنها دوازده نفر بودند ولی با هركدام، تعدادی همراه بود كه همه از آن غذا خوردند و سیر شدند».
ارسال از طریق برنامه موبایل صحیح مسلم به زبان فارسی
@THEHADIIS

رسول الله ﷺفرموده
@THEHADIIS

باب (4): اذان گفتن با آواز بلند


367- «عَنْ أبي سَعِيدٍ الْخُدْرِيَّ (رض) قَالَ: سَمِعْتُ رَسُوْلَ الله (ص) يَقُوْلُ: «إِنَّهُ لا يَسْمَعُ مَدَى صَوْتِ الْمُؤَذِّنِ جِنٌّ وَلا إِنْسٌ وَلا شَيْءٌ إِلا شَهِدَ لَهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ»». (بخارى:609)


ترجمه: «ابوسعید خدری (رض) می‌گوید: از رسول اكرم (ص) شنیدم كه می‏فرمود: «جن و انس و هر مخلوق دیگری كه صدای مؤذن را بشنوند، روز قیامت برای او گواهی خواهند داد»».
ارسال از طریق برنامه موبایل صحیح مسلم به زبان فارسی

باب (6): هنگام شنيدن اذان، چه بايد گفت؟


369- «عَنْ أَبِي سَعِيدٍ الْخُدْرِيِّ (رض): أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ (ص) قَالَ: «إِذَا سَمِعْتُمُ النِّدَاءَ، فَقُولُوا مِثلَ مَا يَقُولُ الْمُؤَذِّنُ»». (بخارى:611)


ترجمه: «ابوسعید خدری (رض) می‌گوید: رسول اكرم (ص) فرمود: «هنگامی كه صدای اذان به گوش شما رسید، كلمات اذان را با مؤذن تكرار كنید»».


370- «عَنْ مُعَاوِيَةَ (رض) مِثلَهُ إِلَى قَوْلِهِ: وَأَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّدًا رَسُولُ اللَّهِ. ولَمَّا قَالَ: حَيَّ عَلَى الصَّلاةِ قَالَ: «لا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ إِلاَّ بِاللَّهِ». وَقَالَ: هَكَذَا سَمِعْنَا نَبِيَّكُمْ (ص) يَقُولُ». (بخارى: 612-613).


ترجمه: «از معاویه (رض) روایت است كه ایشان، كلمات اذان را تا كلمه «أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّدًا رَسُولُ اللَّهِ»، با موذن، تكرار كرد و همینكه مؤذن به «حَيَّ عَلَى الصَّلاةِ» رسید، در جواب، گفت: «لا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ إِلاَّ بِاللَّهِ». و فرمود: شنیدم كه پیامبر (ص) چنین می‌گفت».
ارسال از طریق برنامه موبایل صحیح مسلم به زبان فارسی

رسول اللهﷺفرموده
@THEHADIIS

باب (1): آنچه درباره نماز وتر آمده است


532- «عَنِ ابْنِ عُمَرَ (رض): أَنَّ رَجُلا سَأَلَ رَسُولَ اللَّهِ (ص) عَنْ صَلاةِ اللَّيْلِ، فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص): «صَلاةُ اللَّيْلِ مَثْنَى مَثْنَى، فَإِذَا خَشِيَ أَحَدُكُمُ الصُّبْحَ صَلَّى رَكْعَةً وَاحِدَةً، تُوتِرُ لَهُ مَا قَدْ صَلَّى»». (بخارى:990)


ترجمه: «ابن عمر (رض) می‌گوید: شخصی از رسول الله (ص) درباره نماز شب، سؤال كرد. آنحضرت (ص) فرمود: «نماز شب، دو ركعت، دو ركعت خوانده شود. اگر كسی احتمال داد كه طلوع فجر نزدیک است، یک ركعت بخواند تا نمازهایی را كه خوانده است، وتر شوند»».


533- «عَنْ عَائِشَةَ ل: أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ (ص) كَانَ يُصَلِّي إِحْدَى عَشْرَةَ رَكْعَةً، كَانَتْ تِلْكَ صَلاتَهُ-تَعْنِي بِاللَّيْلِ- فَيَسْجُدُ السَّجْدَةَ مِنْ ذَلِكَ قَدْرَ مَا يَقْرَأُ أَحَدُكُمْ خَمْسِينَ آيَةً، قَبْلَ أَنْ يَرْفَعَ رَأْسَهُ، وَيَرْكَعُ رَكْعَتَيْنِ قَبْلَ صَلاةِ الْفَجْرِ، ثُمَّ يَضْطَجِعُ عَلَى شِقِّهِ الايْمَنِ حَتَّى يَأْتِيَهُ الْمُؤَذِّنُ لِلصَّلاةِ». (بخارى:994)


ترجمه: «ام المومنین ؛عایشه (رض)؛ می‏فرماید: رسول الله (ص) یازده ركعت، نماز شب می‏خواند و سجده را در آنها به اندازه‌ای كه یک نفر از شما پنجاه آیه بخواند، طولانی می‌كرد. و قبل از نماز فجر، دو ركعت می‌خواند. سپس، به پهلوی راست، دراز می‌كشید. تا اینكه مؤذن می‌آمد و او را برای نماز صبح، فرا می‌خواند».
ارسال از طریق برنامه موبایل صحیح مسلم به زبان فارسی
@THEHADIIS

باب(14): برکت باران


448- عَنْ أَنَسٍ (رضي الله عنه) قَالَ: أَصَابَنَا وَنَحْنُ مَعَ رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه وآله وسلم) مَطَرٌ، قَالَ: فَحَسَرَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه وآله وسلم) ثَوْبَهُ حَتَّى أَصَابَهُ مِنْ الْمَطَرِ، فَقُلْنَا يَا رَسُولَ اللَّهِ لِمَ صَنَعْتَ هَذَا؟ قَالَ: «لأَِنَّهُ حَدِيثُ عَهْدٍ بِرَبِّهِ». (م/898)


ترجمه: انس (رضي الله عنه) می‌گوید: ما همراه رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) بودیم که باران بارید. پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله وسلم) قسمتی از بدنش را لخت نمود تا باران بر آن بریزد. عرض کردیم: یا رسول الله! چرا چنین کردی؟ فرمود: «زیرا آن، تازه از جانب پروردگارش آمده است». (یعنی الله آنرا تازه آفریده است به همین خاطر، تبرک است).
ارسال از طریق برنامه موبایل صحیح مسلم به زبان فارسی
@THEHADIIS

باب(15): درباره‌ی پناه خواستن، هنگام دیدن ابر و باد، و خوشحال شدن از دیدن باران


449- عَنْ عَائِشَةَ ل أَنَّهَا قَالَتْ: كَانَ النَّبِيُّ (صلی الله علیه وآله وسلم) إِذَا عَصَفَت الرِّيحُ قَالَ: «اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ خَيْرَهَا وَخَيْرَ مَا فِيهَا، وَخَيْرَ مَا أُرْسِلَتْ بِهِ وَأَعُوذُ بِكَ مِنْ شَرِّهَا وَشَرِّ مَا فِيهَا، وَشَرِّ مَا أُرْسِلَتْ بِهِ». قَالَتْ: وَإِذَا تَخَيَّلَتْ السَّمَاءُ تَغَيَّرَ لَوْنُهُ، وَخَرَجَ وَدَخَلَ، وَأَقْبَلَ وَأَدْبَرَ، فَإِذَا مَطَرَتْ سُرِّيَ عَنْهُ فَعَرَفْتُ ذَلِكَ فِي وَجْهِهِ، قَالَتْ عَائِشَةُ ل: فَسَأَلْتُهُ، فَقَالَ: «لَعَلَّهُ يَا عَائِشَةُ كَمَا قَالَ قَوْمُ عَادٍ: ﴿فَلَمَّا رَأَوۡهُ عَارِضٗا مُّسۡتَقۡبِلَ أَوۡدِيَتِهِمۡ قَالُواْ هَٰذَا عَارِضٞ مُّمۡطِرُنَاۚ﴾ [الأحقاف: 24].


ترجمه: ام المونین عایشه (رضی الله عنها) می‌گوید: هرگاه، هوا طوفانی می‌شد، نبی اکرم (صلی الله علیه وآله وسلم) می‌فرمود: «اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ خَيْرَهَا وَخَيْرَ مَا فِيهَا، وَخَيْرَ مَا أُرْسِلَتْ بِهِ وَأَعُوذُ بِكَ مِنْ شَرِّهَا وَشَرِّ مَا فِيهَا، وَشَرِّ مَا أُرْسِلَتْ بِهِ». «بار الها! من خیر آن و خیر چیزی را که در آن، وجود دارد و خیر آنچه را که بخاطر آن، فرستاده شده است از تو مسئلت می‌نمایم. و از بدی آن و بدی آنچه که در آن، وجود دارد و بدی آنچه که بخاطر آن فرستاده شده است، به تو پناه می‌برم». ع ا یشه ل می‌گوید: همچنین هنگامی‌که هوا خوب ابری و آماده‌ی بارندگی می‌شد، چهره‌ی مبارک رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) دگرگون می‌شد، از خانه، بیرون می‌رفت و دوباره برمی‌گشت و به جلو و عقب می‌رفت. و همین که باران می‌بارید، این حالتش برطرف می‌گردید. من این چیز را از چهره‌اش متوجه می‌شدم. ع ا یشه ل می‌گوید: من علتش را جویا شدم. فرمود: «ای عایشه! شاید این، مانند همان ابری باشد که قوم عاد هنگام دیدنش گفتند: ﴿فَلَمَّا رَأَوۡهُ عَارِضٗا مُّسۡتَقۡبِلَ أَوۡدِيَتِهِمۡ قَالُواْ هَٰذَا عَارِضٞ مُّمۡطِرُنَاۚ﴾ [الأحقاف: 24]. «این، ابری است که اکنون بر ما می‌بارد. ) (ولی در واقع، عذاب بود به همین خاطر، من می‌ترسم».
ارسال از طریق برنامه موبایل صحیح مسلم به زبان فارسی
@THEHADIIS

باب (25): نمازهاي سنت قبل و بعد از نماز جمعه


516- «عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عُمَرَ (رض): أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ (ص) كَانَ يُصَلِّي قَبْلَ الظُّهْرِ رَكْعَتَيْنِ وَبَعْدَهَا رَكْعَتَيْنِ وَبَعْدَ الْمَغْرِبِ رَكْعَتَيْنِ فِي بَيْتِهِ، وَبَعْدَ الْعِشَاءِ رَكْعَتَيْنِ، وَكَانَ لا يُصَلِّي بَعْدَ الْجُمُعَةِ حَتَّى يَنْصَرِفَ، فَيُصَلِّي رَكْعَتَيْنِ». (بخارى:937)


ترجمه: «عبدالله بن عمر (رض) می‌گوید: رسول ‏الله (ص) دو ركعت قبل از نماز ظهر، دو ركعت بعد از آن و دو ركعت بعد از مغرب در خانه‏اش می‌خواند. و دو ركعت بعد از نماز عشاء می‏خواند. و بعد از نماز جمعه، نمازی نمی‌خواند مگر زمانی كه به خانه‌اش برمی گشت. آنگاه، در منزل دو ركعت نماز می‌گزارد».
ارسال از طریق برنامه موبایل صحیح مسلم به زبان فارسی
@THEHADIIS

باب (21): فضيلت حضور در نماز ظهر، در شدت گرما


387- «عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ (رض): أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ (ص) قَالَ: «بَيْنَمَا رَجُلٌ يَمْشِي بِطَرِيقٍ، وَجَدَ غُصْنَ شَوْكٍ عَلَى الطَّرِيقِ، فَأَخَّرَهُ، فَشَكَرَ اللَّهُ لَهُ فَغَفَرَ لَهُ». ثمَّ قَالَ: «الشُّهَدَاءُ خَمْسَةٌ: الْمَطْعُونُ، وَالْمَبْطُونُ، وَالْغَرِيقُ، وَصَاحِبُ الْهَدْمِ، وَالشَّهِيدُ فِي سَبِيلِ اللهِ»». (بخارى: 652)


ترجمه: «از ابوهریره (رض) روایت است كه رسول الله (ص) فرمود: «شخصی، شاخه خارداری را در مسیر راه دید، آن را برداشته و به كناری نهاد. خداوند از او خشنود شد و او را مورد مغفرت قرار داد». و بعد افزود: «شهدا پنج گروه‌اند: 1 ـ كسی كه در اثر طاعون و وبا، بمیرد. 2 ـ كسی كه در اثر اسهال، بمیرد. 3 ـ كسی كه در اثر غرق شدن در آب، بمیرد. 4 ـ كسی كه زیر آوار، فوت نماید. 5ـ كسی كه در راه الله، كشته شود»».
ارسال از طریق برنامه موبایل صحیح مسلم به زبان فارسی
@THEHADIIS

باب (20): فضيلت نماز صبح با جماعت


385- «عَنْ أبي هُرَيْرَةَ (رض) قَالَ: سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ (ص) يَقُولُ: «تَفْضُلُ صَلاةُ الْجَمِيعِ صَلاةَ أَحَدِكُمْ وَحْدَهُ بِخَمْسٍ وَعِشْرِينَ جُزْءًا، وَتَجْتَمِعُ مَلائِكَةُ اللَّيْلِ وَمَلائِكَةُ النَّهَارِ فِي صَلاةِ الْفَجْرِ». ثمَّ يَقُولُ أَبُو هُرَيْرَةَ: فَاقْرَءُوا إِنْ شِئْتُمْ: ﴿إِنَّ قُرۡءَانَ ٱلۡفَجۡرِ كَانَ مَشۡهُودٗا﴾ [الإسراء: 78]. (بخارى:648).


ترجمه: «ابوهریره (رض) می‌گوید: از رسول اكرم (ص) شنیدم كه می‏فرمود: «نماز با جماعت بر نمازی كه به تنهایی خوانده می‌شود، بیست و پنج برابر، برتری دارد. و هنگام نماز صبح، فرشتگان شب و روز، جمع می‏شوند». ابوهریره (رض) می‌گوید: برای اثبات این مطلب، این آیه را بخوانید: ﴿إِنَّ قُرۡءَانَ ٱلۡفَجۡرِ كَانَ مَشۡهُودٗا﴾ [الإسراء: 78]. یعنی همانا نماز فجر، زمان حضور فرشتگان است».


386- «عَنْ أَبِي مُوسَى (رض) قَالَ: قَالَ النَّبِيُّ (ص): «أَعْظَمُ النَّاسِ أَجْرًا فِي الصَّلاةِ أَبْعَدُهُمْ فَأَبْعَدُهُمْ مَمْشًى، وَالَّذِي يَنْتَظِرُ الصَّلاةَ حَتَّى يُصَلِّيَهَا مَعَ الإِمَامِ أَعْظَمُ أَجْرًا مِنِ الَّذِي يُصَلِّي، ثمَّ يَنَامُ». )بخارى:651)


ترجمه: «ابو موسی اشعری (رض) می‌گوید: رسول ‏الله (ص) فرمود: «بیشترین ثواب را در نماز، كسانی می‏برند كه مسیر طولانی‌تری را طی نمایند. (یعنی هر اندازه از مسجد دورتر باشند، ثواب بیشتری خواهند برد). و كسی كه منتظر می‌ماند تا نماز را با جماعت بخواند از كسی كه نمازش را می‌خواند و می‏خوابد، ثواب بیشتری می‌برد»».
ارسال از طریق برنامه موبایل صحیح مسلم به زبان فارسی
@THEHADIIS

ام المؤمنين عایشه رضى الله عنها مى گوید:
پیامبر ﷺ هیچ ماهی را به‌اندازه‌ی ماه شعبان روزه نمی‌گرفت؛ چون همه - یا بیش‌ترِ- ماه شعبان را روزه می‌گرفت.
و در روایتی دیگر آمده است: جز اندکی از ماه شعبان، همه‌ی آن‌را روزه می‌گرفت.
[متفق عليه]
#روزه
#شعبان
@THEHADIIS

باب (10): نبايد (بخاطر احتياط) يك يا دو روز قبل از رمضان، روزه گرفت


925- «عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ (رض) عَنِ النَّبِيِّ (ص) قَالَ: «لا يَتَقَدَّمَنَّ أَحَدُكُمْ رَمَضَانَ بِصَوْمِ يَوْمٍ أَوْ يَوْمَيْنِ إِلاَّ أَنْ يَكُونَ رَجُلٌ كَانَ يَصُومُ صَوْمَهُ فَلْيَصُمْ ذَلِكَ الْيَوْمَ»». (بخارى: 1914)


ترجمه: «ابوهریره (رض) روایت می‌كند كه: رسول الله (ص) فرمود: «هیچكس از شما نباید یک یا دو روز قبل از رمضان، روزه بگیرد، مگر كسی كه مقید به روزه گرفتن(بعنوان مثال، روزهای دوشنبه و پنجشنبه)، بوده است. چنین شخصی، روزه بگیرد»».
ارسال از طریق برنامه موبایل صحیح مسلم به زبان فارسی
@THEHADIIS

باب (34): روزه گرفتن در ماه شعبان


951- «عَنْ عَائِشَةَ (رض) قَالَتْ: كَانَ رَسُولُ اللَّهِ (ص) يَصُومُ حَتَّى نَقُولَ لا يُفْطِرُ، وَيُفْطِرُ حَتَّى نَقُولَ لا يَصُومُ فَمَا رَأَيْتُ رَسُولَ اللَّهِ (ص) اسْتَكْمَلَ صِيَامَ شَهْرٍ إِلاَّ رَمَضَانَ وَمَا رَأَيْتُهُ أَكْثَرَ صِيَامًا مِنْهُ فِي شَعْبَانَ». (بخارى: 1969)


ترجمه: «عایشه (رض) می‌گوید: گاهی، رسول ‏الله (ص) (پشت سرهم) روزه می‌گرفت كه ما خیال می‌كردیم هیچگاه، روزه را ترک نخواهد كرد. و گاهی، طوری (پشت سر هم) روزه نمی‌گرفت كه ما فكر می‌كردیم هیچوقت، روزه نخواهد شد. عایشه (رض) افزود: ندیدم كه آنحضرت (ص) غیر از ماه رمضان، ماه دیگری را كاملاً روزه بگیرد. همچنین، ندیدم كه در ماه‌های دیگر (غیر از رمضان) به اندازه شعبان، روزه بگیرد».


952- «وعَنْها (رض) وفي رواية زيادة وَكَانَ يَقُولُ: «خُذُوا مِنَ الْعَمَلِ مَا تُطِيقُونَ فَإِنَّ اللَّهَ لا يَمَلُّ حَتَّى تَمَلُّوا» وَأَحَبُّ الصَّلاةِ إِلَى النَّبِيِّ (ص) مَا دُووِمَ عَلَيْهِ وَإِنْ قَلَّتْ، وَكَانَ إِذَا صَلَّى صَلاةً دَاوَمَ عَلَيْهَا». (بخارى:1970)


ترجمه: «از عایشه (رض) در روایتی دیگر، چنین آمده است كه رسول ‏الله (ص) فرمود: «به اندازه توانایی خود، عمل (عبادت) كنید. زیرا خداوند (از دادن پاداش) خسته نمی‌شود، مگر اینكه شما خسته شوید». و پسندیده‌ترین نماز نزد رسول خدا (ص) نمازی است كه بر آن، مداومت شود اگر چه اندک باشد. و هر وقت، رسول خدا (ص) نمازی می‌خواند، بر آن، مداومت می‌كرد».
ارسال از طریق برنامه موبایل صحیح مسلم به زبان فارسی
@THEHADIIS