حالا وقتشه! انقلاب نارنجی و مبارزات اوکراین برای نیل به دموکراسی

در نوامبر ۲۰۰۴ میلادی مردم اوکراین بی‌صبرانه در انتظار اعلام نتایج رسمی دور نهایی انتخابات بودند. هنگامی که کمسیون مرکزی انتخابات اعلام کرد که ویکتور یانوکوویچ، نامزد دولت و گزینه مطلوب روسیه، با اختلاف کمی در تعداد آرا بر رقیب خود، ویکتور یوشچنکو - نامزد اپوزیسیون - پیروز شده است، برای هیچ کس دور از انتظار نبود. با وجود  این‌که نظرسنجی‌های مستقل همه حاکی از شانس بیش‌تر یوشچنکو برای پیروزی در این انتخابات بود، هیچ کس تردید نداشت که یانوکوویچ، نامزد دولت، برنده رسمی اعلام خواهد شد. در سیزده سالی که از استقلال اوکراین از اتحاد جماهیر شوروی می‌گذشت، فساد در نهادهای دموکراتیک این کشور شدیدا گسترش یافته بود و تقلب در انتخابات پدیده‌ای کم‌وبیش عادی تلقی می‌شد. علی‌رغم این سابقه، اغلب صاحب‌نظران بر این عقیده‌اند که انتخابات ریاست جمهوری در سال ۲۰۰۴ «کثیف‌ترین انتخاباتی بود که از سال ۱۹۹۱، زمانی که اوکراین به استقلال دست یافت، در این کشور برگزار شده بود». تحریف با «وقاحتی آشکار» متداول شده بود و شخصیت‌های مخالف حکومت با تهدید و زندان مواجه بودند و یا پی‌درپی مورد حمله قرار می‌گرفتند. خود یوشچنکو طی مبارزات انتخاباتی به‌شدت مسموم شد. اما چه چیزی باعث شد که این انتخابات بدتر از انتخابات قبلی تلقی شود؟ به نوشته یک خبرنامه اجتماعی، انتخاب میان یوشچنکو و یانوکوویچ ـ که اولی طرفدار نزدیکی با اروپا بود و دومی از نزدیکی با روسیه هواداری می‌کرد ـ در واقع انتخاب میان دو گزینه بود: «چرخش اوکراین به سوی دموکراسی و توسعه فعال سیاسی و اقتصادی که در نهایت کشور را به پیوستن به جمع ملت‌های اروپایی رهنمون می‌شد، یا بازگشت به یک حکومت استبدادی و همکاری با کشورهای اوراسیا». به عبارت دیگر آنچه در خطر بود همانا آینده سیاسی اوکراین بود.

صبح روز بعد از اعلام نتایج انتخابات، یوشچنکو در حرکتی معترضانه اعلام کرد که اپوزیسیون نتیجه اعلام‌شده توسط کمیسیون مرکزی انتخابات را نمی‌پذیرد و از هواداران خود خواست در میدان مرکزی شهر کیف، پایتخت اوکراین، که نام آن «میدان» است تجمع کنند. فعالان سیاسی مخالف حکومت در جنبش مدنی «پورا» که متوجه شده بودند رژیم دست به یک تقلب گسترده زده است، از ساعت دو و نیم بعد از نیمه‌شب آغاز به بر‌پا‌کردن چادر در میدان کرده بودند. رژیم که از قبل چنین واکنشی را از سوی اپوزیسیون پیش‌بینی کرده بود، در یک اقدام پیشگیرانه برای محافظت از مقر کمیسیون مرکزی انتخابات پیشاپیش دور تا دور ساختمان را حصاری آهنین و دولایه کشیده بود و یک گروه ضربت ۳۰۰ نفری مجهز به تجهیزات ضد‌شورش و خودروهای نظامی همراه با دو خودرو آب‌پاش برای مقابله با شورشیان در محل مستقر کرده بود. در ظاهر از تمامی قرائن چنین برمی‌آمد که همه خود را برای جنگ آماده می‌کنند. در عوض هزاران شهروند اوکراینی اقدام به یک حرکت اعتراضی بدون خشونت کردند که کم‌کم تمامی میدان و شاه‌راه اصلی پایتخت را در خود گرفت. برخلاف آنچه که رژیم بیم آن را داشت، معترضان یک جمعیت مهاجم خواهان خون‌ریزی نبودند؛ بلکه «مردم عادی و صلح‌جویی از لایه‌های مختلف اجتماعی بودند که برای دفاع از آرمان‌های ساده، صداقت و عدالت - که همه دنیا آن‌ها را قبول داشتند - امنیت خود را به خطر انداخته بودند». اتحاد، عزم راسخ و بینش استراتژیک معترضان به «انقلاب نارنجی» و لغو انتخابات تلقبی انجامید.

ادامه‌ی این مطالعه موردی را در سایت آموزشکده توانا بخوانید:
http://bit.ly/2Nr28kM

#مطالعه_موردی #اوکراین #انقلاب_نارنجی

@Tavaana_TavaanaTech

حالا وقتشه! انقلاب نارنجی و مبارزات اوکراین برای نیل به دموکراسی (فایل فارسی)

http://bit.ly/2Nr28kM

#مطالعه_موردی #اوکراین #انقلاب_نارنجی

@Tavaana_TavaanaTech

حالا وقتشه! انقلاب نارنجی و مبارزات اوکراین برای نیل به دموکراسی (فایل انگلیسی)

http://bit.ly/2Nr28kM

#مطالعه_موردی #اوکراین #انقلاب_نارنجی

@Tavaana_TavaanaTech

حالا وقتشه!

«کثیف‌ترین انتخابات»؛ توصیفی که بسیاری برای انتخابات سال ۲۰۰۴ اوکراین به کار بردند. دولت نامزد خود را پیروز اعلام کرد. شهروندان هم با مقاومتی گسترده و خشونت‌پرهیز، خواسته خود را پیاده و دولت را برکنار کردند.
مبارزه آن‌ها محدود به همین انتخابات نبود. سال ۱۹۹۴، سه سال پس از استقلال اوکراین از شوروی، فساد و خفقان گسترش یافت.
یکی از شهروندان می‌گوید: «من نوجوان بودم که اوکراین مستقل شد. همه به آینده‌ای خوب و روشن امید داشتیم، اما امیدمان نقش بر آب شد؛ دولت‌هایی که بر سر کار آمدند همه ما را گول زدند و دست انداختند. ما سکوت کردیم و این‌ها تصور کردند که همیشه ساکت خواهیم ماند؛ تصورشان اشتباه بود. ما نمی‌خواهیم یک مشت راهزن کشورمان را اداره کنند. ما یک کشور عادی می‌خواهیم؛ جایی که بتوانیم کار کنیم، آزاد باشیم و دولتی داشته باشیم که برای مردم کار کند.»

http://bit.ly/2OMZ1m7

در ساندکلاد:
http://bit.ly/2OLrCs4

#پادکست #اوکراین
#انقلاب_نارنجی
#مقاومت_مدنی #جنبش_ها_و_خیزش_ها

@tavaana

@Tavaana_TavaanaTech

حالا وقتشه!

«کثیف‌ترین انتخابات»؛ توصیفی که بسیاری برای انتخابات سال ۲۰۰۴ اوکراین به کار بردند. دولت نامزد خود را پیروز اعلام کرد. شهروندان هم با مقاومتی گسترده و خشونت‌پرهیز، خواسته خود را پیاده و دولت را برکنار کردند.
مبارزه آن‌ها محدود به همین انتخابات نبود. سال ۱۹۹۴، سه سال پس از استقلال اوکراین از شوروی، فساد و خفقان گسترش یافت.
یکی از شهروندان می‌گوید: «من نوجوان بودم که اوکراین مستقل شد. همه به آینده‌ای خوب و روشن امید داشتیم، اما امیدمان نقش بر آب شد؛ دولت‌هایی که بر سر کار آمدند همه ما را گول زدند و دست انداختند. ما سکوت کردیم و این‌ها تصور کردند که همیشه ساکت خواهیم ماند؛ تصورشان اشتباه بود. ما نمی‌خواهیم یک مشت راهزن کشورمان را اداره کنند. ما یک کشور عادی می‌خواهیم؛ جایی که بتوانیم کار کنیم، آزاد باشیم و دولتی داشته باشیم که برای مردم کار کند.»

http://bit.ly/2OMZ1m7
در ساندکلاد:
http://bit.ly/2OLrCs4
فایل mp4 در کانال کلاس و کتاب توانا:
https://t.me/Tavaana/1883

#پادکست #اوکراین
#انقلاب_نارنجی
#مقاومت_مدنی

@tavaana

@Tavaana_TavaanaTech