‌‎#رشتو
میان تنهایی امروز شهروند ایرانی وبقای جمهوری اسلامی پیوندی عمیقی وجود دارد. درغیاب ‎#دولت_ملی، قلمرویی برای نمود فکرایرانی‌ دغدغه مند وجود ندارد؛رشته ارتباط و تعامل افراد با یکدیگر از هم گسسته و امکان ایجاد «شبکه هوشیاری ملی» درجامعه وجود ندارد.جلوه جامعه استوار برتنهایی سازمان دهی شده و ‏حکومت در های قلمروعمومی را به روی ارتباط معنادار و مشارکت درعمل جمعی شهروندان بسته است. جمهوری اسلامی به مدد تئوری های پیچیده امنیتی، بطور سیستماتیک، شهروند ایرانی را تنها کرده و سپس به پیکار با او رفته است. تنهایی، شهروند را ازداشتن جمع و یافتن یار هم اندیش محروم و او را گرفتار تخیل های ایدئولوژیک و ‏بی تفاوتی در عمل می کند. نداشتن امنیت روان و فقدان نظم فکری، خلا وجود یک معیار، سنگ محک و جایی برای ایستادن،چنان اظطراب کشنده ای در فرد ایرانی ایجاد میکند که سر سپردگی به حاکمیت و تعطیلی اندیشه و رضایت به وضع موجود را ترجیح می دهد.
فکر ‎#مشروطه به عنوان یگانه پاسخ عملی و ‏تاریخی ایرانیان به نیازهای دوره مدرن بشر،چراغی است که یاران هم اندیش را گرد هم آورده وباعبورازپروژه های مشکوک چهارده نفری،‎#یار_چندصد_هزارم شهروندایرانی رادر جهت غلبه برتنهایی تحمیلی سیستماتیک، به او نشان می‌دهد.‎#بازگشت_به_مشروطه ضرورت تاریخی عظیمی است که قدرت حل تمام گره های ‏تاریخی مسیر مبارزه ملت ایران را داشته و می تواند آغازی بر ‎#بازگشت_از_کژراهه۵۷ باشد. این آغاز، پیش ‌از آنکه رویدادی‌تاریخی باشد، توانایی شگرف ملت، برای چیرگی بر همه اضطراب ها و تنهایی هاست. از نظر سیاسی هم، آغازیدن با آزادی انسان یکی است و ‎#رستاخیز_مشروطه_ایران، آغاز پیروزی نور بر تاریکی خواهد شد

Riaz

@TwitterMamnoe