برای رسیدن این روز لحظه شماری میکردم. بعد از نماز عصر شروع کردم به خواندن سوره‌ ی بقره. بعدش کلی دعا کردم. برای پدر و مادرم. برای مسلمین غزه برای مسلمین ایران برای مسلمین جای جای جهان.

با اینکه برای حقوقم کلی برنامه ریخته بودم، ولی با خودم گفتم این برنامه‌ها رو ماه‌های بعدی هم به امید خدا میشه انجام داد، ولی اگه عرفه رو از دست دادم دیگه رفت تا سال بعدی. برای همین نزدیک به نصف موجودی کارتم رو به دو بخش تقسیم کردم. یک بخش رو برای موسسه‌ ی خیریه ی محسنین زاهدان انتقال دادم و بخش دیگه رو هم برای کمپین کمک های مردمی غزه @kkomkG انتقال دادم.

و کاری کردم که حتی خودمم باورم نشد. کسی که سالها بود ازش کینه ی شتری به دل داشتم و نمیتونستم ببخشمش، فقط بخاطر رضای الله بخشیدمش... بعد از اینکه بخشیدمش حس کردم یه بار سنگین از رو دوشم برداشته شد.

والحمد لله رب العالمین

سلام علیکم من بە عیادت مریض رفتم بعداز برگشتن به مسجد رفتم ونماز عصررافرادا خواندم مسجد خالی بود به سجده رفتم ودردهای دلم رو باخالقم خالی کردم بعد قران رابرداشتم دوصفحه ی اخر سوره ی یوسف امد شروع به خواندن کردم به طور بی سابقه ای از خواندن قران خسته نمیشدم هرچه بیشتر تلاوت میکردم بیشتر دلم تلاوت میخواست سوره ی رعد وابراهیم روتمام کردم بازم دلم میخواست بخوانم نصفی از سوره ی حجر راخواندم که ملای مسجد امد وچون باصدای بلند تلاوت میکردم قران راقطع کردم چهل دقیقه مانده به اذان مغرب بود شروع به خطبه کرد ازمیکرفون وبلند گو به بیرون هنوز کسی درمسجد نبود به حرفهایش گوش کردم مقداری تلنگربود خداوند دریک حدیث قدسی میفرماید اگر ذکر ویاد من یاخواندن قران تورامشغول کند که ازدعا کردن جابمانی بهترازان رابه تومیدهم دلم به این حدیث خیلی خوش است چون کم دعا کردم وبیشتر قران خواندم تا فرصت تمام شد
ان شالله که خداوند متعال دعای من وتمامی مسلمانان را دران روز مبارک قبول فرماید❤️

السلام علیکم ورحمة الله وبركاته
به الله قسم عرفه و شب قدر امسال برایم خیلی متفاوت بود چون معنی زندگی رو درک کردم اینکه زندگی جز حرکت در مسیر رضایت خالق مون نیست
حس خیلی عجیب توأم با آرامش زایدالوصفی همه وجودم رو در بر گرفته بود
از صبح روز عرفه بعد از خوردن سحری رفتم به جای همیشگی ام و شروع به حفظ قرآن کردم ولی آنقدر خستگی جسمم رو آزار میداد تا اینکه نتونستم تحمل کنم فکر میکردم شیطان با تمام قوتش آمده تا من رو از این روز و عباداتش و دعا های که روز ها برای عرضه آن به درگاه پروردگار فکر کردم و نوشتم من رو محروم کنه
رفتم خوابیدم و نیتم رو با اینکه برای عبادت قوی شوم درست کردم و دوباره زود بلند شدم بعد ارتباط خودم رو از تمام اطرافم حتی از زمین قطع کردم داخل اتاق خودم رو حبس کردم و در رو قفل کردم ولی انگار اون روز من در زمین نبودم تمام روز با قرآنم بودم میخوندم و بیشترین وقتم رو دعا کردم دعا های که توی یک دفترچه نوشته بودم شون ولی زبیایش اینجا بود که هر دعای رو چنان با یقین میخوندم و میگفتم که گویا حتما برام اجابت میشه و میدونستم که ربم اون رو برام نگاه میکنه و اون ها رو ضایع نمیکنه حتی اگر اجابت شون رو نبینم
برای غزه، سودان، ترکستان شرقی، مسلمین اویغور و.... دعا کردم
برای مجاهدین قسام
برای علمای زندونی مون
برای نابودی ظالمین و حامیان شون
....

و هی وقتی به نماز می ایستادم اشک چشمانم رو می‌پوشاند از نمازم لذت می‌بردم از دعا هام
میدونید آنقدر شکسته شدم که با اعماق وجودم میدونم تنها اوست که آرزو هام رو برآورده میکنه
این اواخر خیلی به دعا نیازمندم من قرآن رو پنهونی حفظ میکنم و مشکلاتی دارم که نمی‌توانم غیر از ربم باهاش با کسی حرف بزنم و در واقع دوست ندارم
ولی از تمام اعضای کانال زیبای آنتی شبهات میخوام برای هر کسی که این پیام رو میخونه میخوام برام یه دعای خیری بکنن بنده خیلی محتاج دعام
خداوند من و کسانی که ارزو شو دارن رو جزو حافظان قرآن این امت بسازه و من رو جزو حافظان لوح محفوظ قرار بده
برام دعا کنید لطفا لطفا

سلام و عرض ادب، وقت‌تون بخیر.
اومدم منم از تجربه‌ی روز عرفه‌م بگم.
راستش من آدم مذهبی‌ای نیستم. خیلی از واجبات و مسائل دینی رو رعایت نمی‌کنم؛ نمی‌دونم توفیق ندارم یا بار گناهانمه... هرچی که هست، از نفس خودمه، خودم مسئولشم.
اینارو می‌گم که بگم امسال، با اینکه حال و هوای معنوی خاصی نداشتم، اما با دیدن پیامی از یکی از دوستان درباره‌ی برنامه‌ای برای روز عرفه، تصمیم گرفتم شرکت کنم.
تا دیر وقت بیدار بودم چون پروژه داشتم. ترسیدم خواب بمونم و روزه‌ی عرفه از دستم بره، برای همین زودتر سحری خوردم.
قصد داشتم بعدش ذکر بگم ولی خوابم برد و نماز صبحم قضا شد.
وقتی بیدار شدم، با خودم گفتم اشکال نداره، قضا بخون. نماز صبح رو خوندم، اذکار صبح رو هم گفتم. ظهر هم نمازم رو خوندم.
شب قبلش تو پینترست دیده بودم که نوشته بود "خودتونو آماده کنین" ولی دقیق نمی‌فهمیدم منظور چیه.
با همون برنامه‌ی پیشنهادی پیش رفتم.
بین نماز عصر و مغرب، دفترچه‌ای رو که خواسته‌هامو قبلاً توش نوشته بودم، گذاشتم جلوم. ذکر می‌گفتم، بعد هر ذکر یکی از خواسته‌هامو می‌گفتم.
آخرش قرآن خوندم و گفتم:
"خدایا! اینا رو می‌خوام. اگه صلاحه همینا رو بهم بده، اگر نه، یه چیزی بده که منو راضی کنه و توش خیری باشه."
همه رو تند تند انجام می‌دادم چون می‌ترسیدم وقت بره.
راستش این دعاها رو قبلاً هم، شب ۲۷ رمضان، تو همون دفتر نوشته بودم.
حس می‌کنم امسال، حتی با وجود همه‌ی کم‌کاری‌هام، روز عرفه‌م با سال‌های قبل فرق داشت.
یه حس بهتر، یه رنگی متفاوت... حتی اگه کوچیک بود.
اینا رو گفتم که اگه شما هم مثل من تو بندگی صفرین، بازم برید در خونه‌ی خدا رو بزنین.
درِ رحمتش بسته نیست... حتی برای ما.