مغیره بن شعبه (رضی الله عنه) می‌گوید: در روز وفات ابراهیم، فرزند پیامبر (صلی الله علیه وسلم)، خورشیدگرفتگی رخ داد. مردم گفتند که خورشیدگرفتگی به دلیل مرگ پسر رسول خدا (صلی الله علیه وسلم) رخ داده است، اما ایشان در رد این مسئله فرمود: «خسوف و کسوف(حوادث طبیعی) به‌خاطر مرگ یا زندگی کسی رخ نمی‌دهد، پس هرگاه چنین حالاتی را دیدید، نماز خوانده و دعا کنید.» [1]
حال تصور کنید که ادعای اسلام‌ستیزان درست است و پیامبر اکرم (صلی الله علیه وسلم) فرستاده‌ی خداوند نبوده و میخواسته مردم را فریب دهد و در روزی - آن هم دقیقاً بعد از وفات فرزندش - خورشیدگرفتگی روی داده است. چه فرصتی بهتر از این ممکن است مهیا شود؟! مردم شهر همگی می‌گفتند که این به‌دلیل مرگ پسر پیامبر خداست و حضرت محمد هم اگر پیام‌آور راستین خدا نبود، قطعا می‌گفت: بله، حتی آسمان‌ها هم برای مرگ فرزندم عزادار هستند؛ زیرا همواره مدعیان نبوت، سعی دارند برای خود جایگاه بلندی را در ذهن مخاطبین ایجاد کنند، چنان‌که بسیاری از مدعیان نبوت مدعی علم به خزائن الهی (!) و امثال این موارد شدند. اما آیا حضرت محمد حرف های مردم را تایید کرد؟ اگر هر شخص دیگری بود و قصد فریب مردم را داشت، قطعا سخنان مردم را تایید می‌کرد تا افراد بیشتری به او ایمان بیاورند، اما پیامبر اسلام (صلی الله علیه وسلم) این جمله‌ی زیبا را بر زبان آورد:

«آن دو (خورشید و ماه) از آیات و نشانه‌های خداهستند و به علت مرگ و تولد هیچ کس گرفته نمی‌شوند؛ پس وقتی که (گرفتگی) آنها را دیدید به خواندن نماز پناه آورید.» [2]
همچنین این واقعه هشتار بسیار مهمی برای داعیان مسلمان است که

هر حادثه‌ی طبیعی یا اتفاقی را بدون تأییدِ وحیِ منزل، به پاداش یا مجازات الهی ربط ندهند،

این کار راه های شیادی و سوء استفاده از وقایع طبیعی را باز می‌کند.