آنتی شبهات

👏44👍14❤7❤‍🔥4🕊4✍2⚡2💯1

3.53K views17:26

#نماز_از_دست‌رفته (۱۸)

بگذار چیزی بگویم: چگونگی معجزه‌ها را از فکرت بیرون کن.
مگر خدایی که تو می‌پرستی و به آن ایمان داری همان خدایی نیست که به پیغمبران معجزات داده است؟ آن که آنان را نجات داد، می‌تواند تو را هم نجات دهد، آن که دعای آنان را اجابت کرد، می‌تواند خواستۀ تو را هم برآورده سازد و آنکه به قلب آنان آرامش بخشید می‌تواند به قلب تو هم آرامش بخشد.

از تدبیر دست بردار و به تدبر مشغول شو. خداوندِ صمد (ذاتی که از دیگران بی‌نیاز است و دیگران به او نیاز دارند) می‌تواند بدون معجزه نجاتت دهد، خواسته‌ات را برآورده سازد و به دلت آرامش بخشد.
وقتی قوم موسی علیه السلام دیدند ارتش فرعون پشت سرشان است و دریا جلو روی‌شان، گفتند: ما گیر افتادیم اما موسی علیه السلام به راه حل‌های منطقی و... فکر نکرد بلکه پروردگار اسباب را به یاد آورد و با یقین کامل گفت:

﴿كَلَّا إِنَّ مَعِيَ رَبِّي سَيَهْدِينِ٦٢﴾ [الشعراء: 62] «چنین نیست، بی‌گمان پروردگارم با من است، به زودی مرا هدایت خواهد کرد(62)»

و پس از این یقین و ایمان موسی، الله برایش اسباب را فراهم کرد؛ به او امر کرد با عصایش به دریا بزند. هرچند خداوند بدون عصا هم قادر بود دریا را بشکافد اما او تعالی می‌خواست ماهیت اسبابی که ما به آن‌ها تکیه می‌کنیم را به ما نشان دهد؛ اسبابی در چارچوب توان ما! الله به موسی علیه السلام نگفت برگردد و با فرعون وارد گفتگو شو. این کاربست اسباب نیست!
این همان معنای ایمانی است که درصدد بیانش هستم. در حد توانِ خودت از اسباب استفاده کن و یقین داشته باش: خدایی داری که دستت را می‌گیرد.

این همان یقینی بود که نوح را در برابر تمسخرهای قومش به صبوری واداشت.
خداوند به نوح امر کرد در دل صحرایی بی‌آب و دریا کشتی بسازد و این موضوع باعث شد تا مورد تمسخر قومش قرار گیرد و او را دیوانه خطاب کنند. حقیقتا این چه کشتی است که در خشکی حرکت می‌کند.
اما نوح علیه السلام به اسباب حرکت کشتی فکر نمی‌کرد.
اگر به اسباب ظاهری بنگریم، محال بود که یک کشتی در صحرا حرکت کند اما نوح علیه السلام به پروردگار اسباب رو کرد: ﴿فَدَعَا رَبَّهُ أَنِّي مَغْلُوبٌ فَانْتَصِرْ١٠﴾ [القمر: 10] «پس او پروردگارش را خواند (و عرض کرد): من مغلوب شده‌ام، پس یاریم فرما (و از آن‌ها انتقام بگیر)(10)»
نوح از قدرت خدای قادر و توانایش باخبر بود.
دیری نگذشت که دعایش قبول شد: ﴿فَفَتَحْنَا أَبْوَابَ السَّمَاءِ بِمَاءٍ مُنْهَمِرٍ١١ وَفَجَّرْنَا الْأَرْضَ عُيُونًا فَالْتَقَى الْمَاءُ عَلَى أَمْرٍ قَدْ قُدِرَ١٢﴾ [القمر: 11-12]
«آنگاه درهای آسمان را با آبی (فراوان و) فروریزنده گشودیم(11) و از زمین چشمه‌های جوشاندیم (و جاری نمودیم) پس این (دو) آب (آسمان و زمین) برای امری که مقدر شده بود باهم در‌آمیختند(12)»
و اینجا خداوند حکیم کشتی‌ای را که نوح روزها برای ساختن آن زحمت کشید، سبب نجات او و مومنان همراهش قرار داد. آن‌ها نیز در چارچوب توان خودشان از اسباب کمک گرفتند.

تو نیز در هر بخش از زندگی‌ات در محدودۀ توان بشری‌ات از اسباب کمک بگیر؛ به نحوۀ کارکرد اسباب فکر نکن. نوح علیه السلام به نحوه حرکت کشتی فکر نکرد فقط در حد توانش تلاش کرد. تو نیز اثربخشی تلاش‌ها و اسباب را به خداوند بسپار تا روزبه‌روز ایمانت نو شود و فراموش نکن ذات توانایی در این جهان هست که اسباب و تلاش‌هایت را به ثمر خواهد نشاند.

•اما از تو، نه!

این جمله‌‌ی ابراهیم خلیل بود و درحالی آن را به زبان می‌آورد که دست و پایش با زنجیرها بسته شده و قرار بود کمی بعد در آتشی انداخته شود که جمع‌آوری هیزمش ماه‌ها طول کشیده و پرنده‌ها را در وسط آسمان کباب می‌کرد.

می‌دانی ابراهیم این جمله را به چه کسی گفت؟
به جبرئیلی که صاحب 600 بال است و تنها یک بالش برای پوشاندن تمام افق کافی است!

می دانی این جمله پاسخ چه سوالی بود؟
پاسخ به این سوال جبرئیل که: آیا خواسته‌ای داری؟
و پاسخ ابراهیمی که جز خدا از هیچ کس طلبی نداشت این بود: از تو نه!

این است حالت کسی که به الله قوی و متین تکیه می‌کند و یقین کامل و باور قوی دارد. انسانی که تا چند لحظه‌ی دیگر قرار است در آتش انداخته شود باز هم به خود اجازه نمی‌دهد از غیر الله کمک بخواهد.

باران نبارید که آتش خاموش شود، باد نوزید که قومش را با خانه‌های‌شان ریشه‌کن سازد و اصلا هیچ اتفاقی رخ نداد که به او خبر نجات را برساند اما او می‌دانست که ذات حکیم و رحیم تنهایش نمی‌گذارد.
ابراهیم در آتش انداخته شد سپس سالم از آن بیرون آمد، قومش شگفت‌زده شدند و پدرش آزر که از کافران بود، گفت: ای ابراهیم! تو چه خوب خدایی داری!

ادامه دارد....

#اسلام_جمال
برگردان و بازنویسی: #عبدالجمیل_جابر #نیلوفر_دادور

https://t.me/Niloofardadvar

t.me/Jamil_Jaber

❤25👍5

3.81K views17:44