🖍پدر و مادرم وقتی شش سالم بود از هم جدا شدند همیشه با هم بودند. مادرم برای حمایت و سیر کردن شکم ما، دو و گاهی سه شغل همزمان داشت. زمان‌هایی که ما مدرسه نمی‌رفتیم و او سر کار نبود، معمولاً در کلیسا می‌گذراندیم. برای ما، کلیسا زمانی بود که می‌توانستیم از محله‌های خطرناکی که قبلاً در آنها زندگی می‌کردیم دور شویم و خود را در یک محیط سالم و مثبت پر از رفاقت و چیزهای خوب غرق کنیم.

🖍دبیرستان تمام شد و من چهار سال زبان لاتین خواندم. در آنجا درباره خدایان و الهه‌های روم باستان یاد گرفتم. جالب بود که فهمیدم آنها هم خدایی داشتند که در ۲۵ دسامبر متولد شده بود (تصورش را بکنید!). بنابراین، البته، سوالاتم را از واعظان، کشیشان و کشیشان مختلفی که معمولاً ماهانه به آنها سر می‌زدیم، می‌پرسیدم. سوالاتی مانند «آیا واقعاً عیسی در ۲۵ دسامبر متولد شد؟» و «از چه زمانی خرگوش‌ها تخم می‌گذارند؟» (اشاره به تعطیلات عید پاک). این سؤالات اغلب با این جملات پاسخ داده می‌شدند: «تا یکشنبه آینده جوابت را خواهم داد» و «در کار خدا دخالت نکن!» البته، یکشنبه آینده هم همین جواب را می‌گرفتم: «تا یکشنبه آینده جوابت را خواهم داد». این جمله خیلی زود تکراری شد. بنابراین دیگر به کلیسا نرفتم و هر چیزی را که به من ارائه می‌شد، زیر سوال بردم.

🖍در این زمان، قرار بود از دبیرستان فارغ‌التحصیل شوم و به تفنگداران دریایی بپیوندم، که این کار را هم کردم. به سن دیگو، کالیفرنیا (سپاه تفنگداران دریایی) رفتم.

🖍هفته‌ها گذشت و من و دوستم کارلوس می‌خواستیم درباره دشمنمان یاد بگیریم.

🖍بنابراین شروع به یادگیری الفبای عربی کردیم (کمی می‌دانستیم که عربی زبان اصلی افغانستان نیست) و خودمان را در مورد دین دشمنمان، اسلام، آموزش دادیم.

🖍به آنها گفتم که قرار است به مسجد بروم تا بتوانم به آنها بگویم که می‌خواهم درباره دینشان یاد بگیرم، اما در واقع، می‌خواستم عربی یاد بگیرم تا بتوانم آنها را بکشم!
⭕️سی‌ان‌ان و بقیه رسانه‌ها از آیه ۱۹۱ سوره بقره در قرآن نقل قول می‌کردند که می‌گوید: «هر جا که آنها را یافتید، بکشید.» من با خودم خندیدم و گفتم: «هر جا که آنها را یافتم، آنها را خواهم کشت.»

🖍به مسجد رسیدم
وقتی وارد شدم، انتظار داشتم کسی از پشت گوشه‌ای یا دیواری یا چیزی بپرد و مرا کتک بزند

🖍به محض اینکه دیدم در اتاقی که به آن برده می‌شدم، هیچ مسلمان دیوانه‌ای که قصد کشتن مرا داشته باشد، نیست، اضطرابم فروکش کرد. چند دقیقه بعد، مسلمان دیگری وارد شد. نام او عبدالله محمد بود. با خودم فکر کردم «چه اسمی. حداقل اسامه نیست.»

🖍که با انبوهی از سوالات در مورد بمب‌گذاران انتحاری، کشتن غیرنظامیان بی‌گناه، و البته، چگونه می‌توانم آن آیه کوچک دوست‌داشتنی قرآن، بقره آیه ۱۹۱، را فراموش کنم، او را به رگبار بستم. او برای من توضیح داد که خودکشی در اسلام ممنوع است و کشتن غیرنظامیان بی‌گناه نیز ممنوع است. او همچنین قرآن را باز کرد و آیه ۱۹۱ سوره بقره را به من نشان داد. در واقع می‌گوید: «آنها را هر جا که یافتید، بکشید.» اما قرآن همچنین گفته است: «اما اگر دست برداشتند، پس جز با ستمگران، دشمنی روا نیست.» من شوکه شدم! رسانه‌های ... در مورد آنچه قرآن گفته کاملاً صادق نبودند! من وحشت‌زده شدم و احساس نادانی و حماقت کردم!

🖍من این همه راه را به اینجا آمدم تا به کار این افراد پایان دهم و حتی یک بار هم به قرآن نگاه نکردم. ۱۴ روز بعد، تقریباً در همان زمان (عصر) به مسجد رفتم و با عبدالله نشستم.

🖍سر میز، یک مرد سیاه‌پوست بود که از من پرسید حالم چطور است و آیا مسلمان هستم یا نه. بنابراین من در مسجد با این مسلمان احوالپرسی کردم و سپس او سوالی از من پرسید که زندگی‌ام را تغییر داد. "آیا آماده‌ای مسلمان شوی؟" گفتم: "بله."

🖍او از من خواست که بعد از او تکرار کنم و من این کار را کردم. "اشهد ان لا اله الا الله، و اشهد ان محمدا عبده و رسول الله" "گواهی می‌دهم که خدایی جز الله نیست، و گواهی می‌دهم که محمد  آخرین پیامبر خداست." خب! من یک مسلمان بودم! بالاخره به روشی از زندگی ایمان آوردم که می‌توانستم منطقاً آن را درک کنم.