🔴 آموزه های اسلامی در رشد دانشمندان تمدن اسلامی
#عمامهبسر های اسلام دلیل پیشرفت جهان بودند.
اوج اقتدار علمی تاریخ؛ توسط کسانی رقم خورد که قبل از هرچیزی، یک فقیه دینی بودند. بزرگان و اَبَرْدانشمندان قلمرو وسیع اسلام در دوران طلایی اسلام، همگی عمامه بسرهایی بودند که علم فقه و دین شناسی را قبل از هر علم دیگری میآموختند.
در تمدن اسلامی مسلمین ابتدا با علوم دینی و فقه و شریعت و حدیث و قرائت آشنا میشدند و مبانی ابتدایی تحصیل علم منوط به علوم دینی بود،و سپس مسلمین پس از کسب دانش دینی در مکاتب و دانشگاهای اسلامی در درجات بالاتر یا همسو با تحصیلات دینی رشته های دیگر را ادامه میدادند،مثال بارز شخصی که چند مدرک تحصیلی در چند رشته ی مختلف داشته باشد.
پس از ظهور و رشد اسلام، اهمیت بی اندازه ای که #تفکر، تحقیق و #علم_آموزی پیدا کرد، در چند قرن ابتدایی، تحولات بزرگ فکری و #علمی در بین مسلمانان پدید آمد.
پیشرفت های مسلمانان در علوم و فنون مختلف و پدید آمدن تمدن درخشان اسلامی به اذعان بسیاری از اندیشمندان غربی، معلول توجه و عنایت ویژه ی دین اسلام به همین دانش اندوزی و علم آموزی بود. چیزی که در سایر ادیان و مذاهب، چندان شاهد آن نبودیم.
این اسلام و توصیه های #پیامبر_اسلام (صل الله علیه وسلم) بود که مسلمانان را به دقت در نظام آفرینش و گردش در روی زمین دعوت کرد و به آنها گوشزد کرد در دورترین نقاط زمین نیز، به دنبال کسب علم باشند.
اسلام در واقع به مسلمانان انگیزه داد تا دنباله ی یک نهضت بزرگ علمی را پی بگیرند و دانشمندان بزرگی در #تمدن_اسلامی نظیر :
الجرزی، ابنهیثم، عباس بن فرناس، مریم اسطرلابی، خوارزمی، ابوریحان بیرونی، جابرن حیان، الزهراوی،ابن نفیس،الکندی،البتانی،ابن حزم،ابن رشد، حافظ، سعدی، خیام، مولانا، عطار، باباطاهر وحشی بافقی، ابنسینا، هزلولی،ابن بیطار،ابن العوام......و هزاران شخصیت ممتاز دیگر در جهان اسلام، توانستند علم امروز را در شاخههای مختلف چون #ادبیات، #فیزیک، #شیمی، #ریاضیات، #نجوم، #مهندسی، #معماری، #مکانیک و #پزشکی پایهریزی کنند؛ قبل از هرچیز فقیه، عالم، دینشناس و قرآنپژوه بودند.
«انجمن آنتیشبهات»
@anti_shobahat
@tamadone_islami
#عمامهبسر های اسلام دلیل پیشرفت جهان بودند.
اوج اقتدار علمی تاریخ؛ توسط کسانی رقم خورد که قبل از هرچیزی، یک فقیه دینی بودند. بزرگان و اَبَرْدانشمندان قلمرو وسیع اسلام در دوران طلایی اسلام، همگی عمامه بسرهایی بودند که علم فقه و دین شناسی را قبل از هر علم دیگری میآموختند.
در تمدن اسلامی مسلمین ابتدا با علوم دینی و فقه و شریعت و حدیث و قرائت آشنا میشدند و مبانی ابتدایی تحصیل علم منوط به علوم دینی بود،و سپس مسلمین پس از کسب دانش دینی در مکاتب و دانشگاهای اسلامی در درجات بالاتر یا همسو با تحصیلات دینی رشته های دیگر را ادامه میدادند،مثال بارز شخصی که چند مدرک تحصیلی در چند رشته ی مختلف داشته باشد.
پس از ظهور و رشد اسلام، اهمیت بی اندازه ای که #تفکر، تحقیق و #علم_آموزی پیدا کرد، در چند قرن ابتدایی، تحولات بزرگ فکری و #علمی در بین مسلمانان پدید آمد.
پیشرفت های مسلمانان در علوم و فنون مختلف و پدید آمدن تمدن درخشان اسلامی به اذعان بسیاری از اندیشمندان غربی، معلول توجه و عنایت ویژه ی دین اسلام به همین دانش اندوزی و علم آموزی بود. چیزی که در سایر ادیان و مذاهب، چندان شاهد آن نبودیم.
این اسلام و توصیه های #پیامبر_اسلام (صل الله علیه وسلم) بود که مسلمانان را به دقت در نظام آفرینش و گردش در روی زمین دعوت کرد و به آنها گوشزد کرد در دورترین نقاط زمین نیز، به دنبال کسب علم باشند.
اسلام در واقع به مسلمانان انگیزه داد تا دنباله ی یک نهضت بزرگ علمی را پی بگیرند و دانشمندان بزرگی در #تمدن_اسلامی نظیر :
الجرزی، ابنهیثم، عباس بن فرناس، مریم اسطرلابی، خوارزمی، ابوریحان بیرونی، جابرن حیان، الزهراوی،ابن نفیس،الکندی،البتانی،ابن حزم،ابن رشد، حافظ، سعدی، خیام، مولانا، عطار، باباطاهر وحشی بافقی، ابنسینا، هزلولی،ابن بیطار،ابن العوام......و هزاران شخصیت ممتاز دیگر در جهان اسلام، توانستند علم امروز را در شاخههای مختلف چون #ادبیات، #فیزیک، #شیمی، #ریاضیات، #نجوم، #مهندسی، #معماری، #مکانیک و #پزشکی پایهریزی کنند؛ قبل از هرچیز فقیه، عالم، دینشناس و قرآنپژوه بودند.
«انجمن آنتیشبهات»
@anti_shobahat
@tamadone_islami
Telegram
تاریخ و تمدن طلایی اسلام
🔴 آموزه های اسلامی در رشد دانشمندان تمدن اسلامی
@tamadone_islami
@tamadone_islami
🔴 #نقش_مسلمانان در تعالی علم #پزشکی!
✅رشد و گسترش اسلام در قرن هفتم [و توجه شدید اسلام به علم]، سبب برانگیختهشدن #عصر_طلایی علمی شد!
#پزشکان_مسلمان با تکیه بر خرد و آثار تمدنهای باستانی [چون یونان و مصر و کامل کردن یافته های آنان] مرزهای علوم پزشکی را به جایگاه جدیدی رساندند!
📚منبع:
🌐 نشنال جئوگرافیک on.natgeo.com/2Twqrzd
_____________________________
@tamadone_islami
@anti_shobahat
«انجمن آنتیشبهات»
_____________________________
✅رشد و گسترش اسلام در قرن هفتم [و توجه شدید اسلام به علم]، سبب برانگیختهشدن #عصر_طلایی علمی شد!
#پزشکان_مسلمان با تکیه بر خرد و آثار تمدنهای باستانی [چون یونان و مصر و کامل کردن یافته های آنان] مرزهای علوم پزشکی را به جایگاه جدیدی رساندند!
📚منبع:
🌐 نشنال جئوگرافیک on.natgeo.com/2Twqrzd
_____________________________
@tamadone_islami
@anti_shobahat
«انجمن آنتیشبهات»
_____________________________
Forwarded from تاریخ و تمدن طلایی اسلام
Forwarded from تاریخ و تمدن طلایی اسلام
تاملی در نسبت #فلسفه و #پزشکی:
در دوران قدیم یا لااقل در سنت پزشکی که از دورهي #یونانی آغاز شده است، بسیاری از #پزشکان، #فیلسوف یا #اهل_فلسفه بودهاند و فیلسوفانی هم که در پزشکی مقام بلند نداشتهاند، با پزشکی آشنا بودهاند تا آنجا که میتوان گفت در عالم #اسلام تقریباً همهي فیلسوفان، پزشکی آموخته بودند و همهي پزشکان، فلسفه میدانستند هرچند که بعضی شهرتشان بیشتر در پزشکی است و بعضی دیگر بیشتر به عنوان فیلسوف شناخته میشوند؛ چنانکه #رازی، پزشک فیلسوف بود و #ابنسینا، فیلسوف پزشک. رازی کتاب فلسفهي خود را «سیرهالفلسفیه» نامید و شاگردان و اخلافش به کتاب بزرگ پزشکیاش، نام مناسب «الحاوی» دادند.
اما #ابنسینا #کتاب_طب خود را #قانون» نامید و به کتاب فلسفهاش نام #شفا» داد. بعد از ابنسینا گرچه میان طب و فلسفه جدایی قطعی نیفتاد اما این هر دو قدری تخصصی شدند. معهذا تا چندی پیش به پزشک، #حکیم میگفتند و مطب پزشک را محکمه میخواندند. پزشکبودن فیلسوفان و فیلسوفبودن پزشکان یک امر اتفاقی نیست. همراهی فیلسوف و پزشک در جهان قدیم وجه روشنی داشته است. فیلسوف و پزشک جهان قدیم هر دو طبیعتشناس بودند. یکی بیشتر نظرش به عالم کبیر بود و دیگری به شأنی از عالم صغیر یعنی انسان نظر داشت و چون بر این هر دو عالم، یک قانون حاکم بود، فلسفه و پزشکی نمیتوانستند از هم جدا باشند. اما در دورهي جدید گرچه توازی و تناسب طب و فلسفه کاملاً بر هم نخورد، صورت و وجه دیگری پیدا کرد. مقامی که انسان در فلسفهي جدید دارد، غیر از مقام او در عالم قدیم و فلسفهي قدیم است. پزشک عالم جدید هم در قیاس با پزشک جهان قدیم، علمی متناسب با همین مقام دارد.
فارابی که در کتاب «احصاءالعلوم» پزشکی را در عداد علوم قرار نداده است، در فصل علم مدنی، رئیس حکومت را با پزشک مقایسه کرده و تدبیر او در حل مشکلات را نظیر تدبیر پزشک در علاج بیماران دانسته است. ظاهراً قطبالدین شیرازی طبیب بزرگ قرن هفتم هم در پی فارابی میرفته که گفته است: طبیب و سیاستمدار هر دو متوسط و معتدل را استخراج و استنباط میکنند، یکی در غذاها و دواها و دیگری در اخلاق و کردار.
اعتقاد به یکیبودن سلامت با وضع طبیعی در نظر #علی_بن_عباس_اهوازی دیگر پزشک بزرگ قرن چهارم آنجا آشکار میشود که او به پزشکان سفارش میکند که: درمان با غذا را مقدم بر درمان با دارو بدانند و در تجویز دارو هم، داروهای ساده را بر داروهای پیچیده ترجیح بدهند. این اشارات همه راجع به طب قدیم و در وصف ذات آن بود اما شاید مهمترین اشاره به تاریخیبودن پزشکی و قطع پیوند آن با مزاجها و طبیعت ثابت آدمی در اثر مهم #ابن_خلدون مورخ و صاحبنظر تونسی (مغربی) قرن هشتم هجری معروف به «مقدمه ابنخلدون» آمده باشد. ابنخلدون در فصل بیست و نهم از بخش چهارم «مقدمه» آورده است که «صناعت پزشکی در پایتختها و شهرهای بزرگ ضروری است، چه در آن اجتماعات به فوائد آن پی بردهاند و ثمرهی آن عبارت است از حفظ صحت تندرستان و دفع بیماری از بیماران بهوسیلهی مداوا ...»
زبان پزشکی قدیم، زبان علائم بود به این جهت پزشک علاوه بر معاینات بالینی، میبایست به سخن بیمار گوش بدهد. این وضع رابطهی خاص میان پزشک و بیمار را ایجاب میکرد. این پزشکی جای خود را از قرن هجدهم و مخصوصاً در قرن نوزدهم به طب اندامها و آسیبها و علل بیماریها داد که با تشریح آسیبشناختی، مناسبت تام داشت.
در حقیقت ارتباط میان فلسفه و علم از طریق همین حدود و مبانی و راهبردها برقرار میشود. فلسفه و علم معمولاً تأثیر و تأثر مستقیم بر یکدیگر ندارند. اثری که فیلسوف میگذارد، کلیتر و فراگیرتر است چنانکه بعضی دانشمندان فیلسوف، تأثیر فلسفیشان بر تحول علم بیشتر بوده است ،پس این یک امر اتفاقی نبوده است که بقراط و جالینوس و حنینبناسحق و محمد زکریای رازی و ابنسینا و ابن رشد و ابن میمون و .. فیلسوف بودهاند یا با فلسفه آشنایی نزدیک داشتهاند. در عصر جدید هم بیشا و کلود برنار و فروید و... با فلسفه، تفنن نکردهاند بلکه تعلق خاطرشان به فلسفه، به ارتباط و نسبتی باز میگردد که میان فلسفه و پزشکی وجود دارد.
برخی از دانشمندانی که هردو علم فلسفه و پزشکی را تخصص داشتند:
ابن سینا،لسان الدین ابن خطیب، رازی، ابن رشد آندلسی، ابن میمون،ابن طفیل آندلسی، قطب الدین شیرازی، ابن منعه
_________________________
@tamadone_islami
☪️کانال تخصصی تاریخ و تمدن طلایی اسلام
_________________________
🆔️آدرس ما در اینستاگرام
instagram.com/tamadone_islami
در دوران قدیم یا لااقل در سنت پزشکی که از دورهي #یونانی آغاز شده است، بسیاری از #پزشکان، #فیلسوف یا #اهل_فلسفه بودهاند و فیلسوفانی هم که در پزشکی مقام بلند نداشتهاند، با پزشکی آشنا بودهاند تا آنجا که میتوان گفت در عالم #اسلام تقریباً همهي فیلسوفان، پزشکی آموخته بودند و همهي پزشکان، فلسفه میدانستند هرچند که بعضی شهرتشان بیشتر در پزشکی است و بعضی دیگر بیشتر به عنوان فیلسوف شناخته میشوند؛ چنانکه #رازی، پزشک فیلسوف بود و #ابنسینا، فیلسوف پزشک. رازی کتاب فلسفهي خود را «سیرهالفلسفیه» نامید و شاگردان و اخلافش به کتاب بزرگ پزشکیاش، نام مناسب «الحاوی» دادند.
اما #ابنسینا #کتاب_طب خود را #قانون» نامید و به کتاب فلسفهاش نام #شفا» داد. بعد از ابنسینا گرچه میان طب و فلسفه جدایی قطعی نیفتاد اما این هر دو قدری تخصصی شدند. معهذا تا چندی پیش به پزشک، #حکیم میگفتند و مطب پزشک را محکمه میخواندند. پزشکبودن فیلسوفان و فیلسوفبودن پزشکان یک امر اتفاقی نیست. همراهی فیلسوف و پزشک در جهان قدیم وجه روشنی داشته است. فیلسوف و پزشک جهان قدیم هر دو طبیعتشناس بودند. یکی بیشتر نظرش به عالم کبیر بود و دیگری به شأنی از عالم صغیر یعنی انسان نظر داشت و چون بر این هر دو عالم، یک قانون حاکم بود، فلسفه و پزشکی نمیتوانستند از هم جدا باشند. اما در دورهي جدید گرچه توازی و تناسب طب و فلسفه کاملاً بر هم نخورد، صورت و وجه دیگری پیدا کرد. مقامی که انسان در فلسفهي جدید دارد، غیر از مقام او در عالم قدیم و فلسفهي قدیم است. پزشک عالم جدید هم در قیاس با پزشک جهان قدیم، علمی متناسب با همین مقام دارد.
فارابی که در کتاب «احصاءالعلوم» پزشکی را در عداد علوم قرار نداده است، در فصل علم مدنی، رئیس حکومت را با پزشک مقایسه کرده و تدبیر او در حل مشکلات را نظیر تدبیر پزشک در علاج بیماران دانسته است. ظاهراً قطبالدین شیرازی طبیب بزرگ قرن هفتم هم در پی فارابی میرفته که گفته است: طبیب و سیاستمدار هر دو متوسط و معتدل را استخراج و استنباط میکنند، یکی در غذاها و دواها و دیگری در اخلاق و کردار.
اعتقاد به یکیبودن سلامت با وضع طبیعی در نظر #علی_بن_عباس_اهوازی دیگر پزشک بزرگ قرن چهارم آنجا آشکار میشود که او به پزشکان سفارش میکند که: درمان با غذا را مقدم بر درمان با دارو بدانند و در تجویز دارو هم، داروهای ساده را بر داروهای پیچیده ترجیح بدهند. این اشارات همه راجع به طب قدیم و در وصف ذات آن بود اما شاید مهمترین اشاره به تاریخیبودن پزشکی و قطع پیوند آن با مزاجها و طبیعت ثابت آدمی در اثر مهم #ابن_خلدون مورخ و صاحبنظر تونسی (مغربی) قرن هشتم هجری معروف به «مقدمه ابنخلدون» آمده باشد. ابنخلدون در فصل بیست و نهم از بخش چهارم «مقدمه» آورده است که «صناعت پزشکی در پایتختها و شهرهای بزرگ ضروری است، چه در آن اجتماعات به فوائد آن پی بردهاند و ثمرهی آن عبارت است از حفظ صحت تندرستان و دفع بیماری از بیماران بهوسیلهی مداوا ...»
زبان پزشکی قدیم، زبان علائم بود به این جهت پزشک علاوه بر معاینات بالینی، میبایست به سخن بیمار گوش بدهد. این وضع رابطهی خاص میان پزشک و بیمار را ایجاب میکرد. این پزشکی جای خود را از قرن هجدهم و مخصوصاً در قرن نوزدهم به طب اندامها و آسیبها و علل بیماریها داد که با تشریح آسیبشناختی، مناسبت تام داشت.
در حقیقت ارتباط میان فلسفه و علم از طریق همین حدود و مبانی و راهبردها برقرار میشود. فلسفه و علم معمولاً تأثیر و تأثر مستقیم بر یکدیگر ندارند. اثری که فیلسوف میگذارد، کلیتر و فراگیرتر است چنانکه بعضی دانشمندان فیلسوف، تأثیر فلسفیشان بر تحول علم بیشتر بوده است ،پس این یک امر اتفاقی نبوده است که بقراط و جالینوس و حنینبناسحق و محمد زکریای رازی و ابنسینا و ابن رشد و ابن میمون و .. فیلسوف بودهاند یا با فلسفه آشنایی نزدیک داشتهاند. در عصر جدید هم بیشا و کلود برنار و فروید و... با فلسفه، تفنن نکردهاند بلکه تعلق خاطرشان به فلسفه، به ارتباط و نسبتی باز میگردد که میان فلسفه و پزشکی وجود دارد.
برخی از دانشمندانی که هردو علم فلسفه و پزشکی را تخصص داشتند:
ابن سینا،لسان الدین ابن خطیب، رازی، ابن رشد آندلسی، ابن میمون،ابن طفیل آندلسی، قطب الدین شیرازی، ابن منعه
_________________________
@tamadone_islami
☪️کانال تخصصی تاریخ و تمدن طلایی اسلام
_________________________
🆔️آدرس ما در اینستاگرام
instagram.com/tamadone_islami
Forwarded from تاریخ و تمدن طلایی اسلام
🔴 اکتشافات مسلمین (قسمت ۲)
برخی اکتشافات و نوآوری های مسلمین در زمینه ی #پزشکی و طب طی دوران #تمدن_اسلامی
نوآوري هاي پزشكان مسلمان نيز تأثير بسزايی در پيشرفت دانش پزشكی داشته است. اين نوآوري ها در زمينه های گوناگون دانش پزشكی صورت گرفته است كه به بيان نمونه هايی از آن می پردازيم.
جراحی
ابزارهای جراحی
انگل شناسی
چشم پزشکی
اسفنج های بیهوشی
لیگاتور
سنگ شکن
گردش خون
تغزیه
کالبد شکافی
نخ بخیه
و...
چشم پزشكی :از ابتكارات مسلمانان بود. تأليفات دانشمندان مسلمان در آغاز قرن هجدهم ميلادي در دانشگاه هاي اروپا به عنوان نظر نهايي در چشم پزشكي تدريس مي شد... اين چشم پزشكان، چشم حيوانات را بر پايه علم فيزيولوژي تشريح كردند.
جراحی: ابوالقاسم زهراوی تا آنجا در علم جراحی مهارت يافت كه در اين زمينه به نخستين پيشرو ملقب شد. او علم جراحي را از ديگر موضوع هاي پزشكي جدا كرد. همچنين علم جراحي را در اصل، متكي به علم كالبدشكافي دانست»
درمان اطفال: پزشكان عرب و مسلمان، بيشتر وقت خود را به تشخيص بيماري هاي كودكان در نخستين سال هاي تولد و يافتن راه درماني براي آنها اختصاص دادند. از جمله اين بيماري ها مي توان اسهال، تنگي نفس، ادرار در خواب، تشنج، دو بيني، انواع كرم هاي زيان بار دستگاه گوارش، فلج اطفال و انواع تب را نام برد.بسياري از اين پزشكان، در زمينه جنين شناسي و بيماري هاي ارثي و نيز درمان اين بيماري ها، مهارت يافتند... پزشكان مسلمان به تغذيه كودك توجه زيادي داشتند.
پزشکی داخلی: پزشكان عرب و مسلمان، بر پايه اصول علمي تجربه، مشاهده و نتيجه گيري، معاينه مي كردند. نمونه آن، معاينه ادرار و گرفتن نبض بود كه از اين روش امروزه نيز استفاده مي شود.
بطن های مغزی: ابن سینا برای اولین بار در تاریخ پزشکی «تئوری بطن های مغزی» را مطرح کرد.
تراکئوستومی (Tracheostomy): تراکئوتومی یا تراکئوستومی نوعی جراحی است که طی آن بر روی گردن، سوراخی ایجاد می شود تا راهی مستقیم برای عبور هوا به نای ایجاد شود.ابومروان عبدالملک ابن زهر اولین کسی بود که توصیف صحیحی از عمل تراکئوستومی بر روی بیمارانی که حالت خفگی داشتند ارائه داد.
جراحی آب مروارید: مهم ترین پیشرفت در زمینه خارج کردن آب مروارید چشم توسط عمار ابن علی ابن موصلی، چشم پزشک قرن دهم، انجام گرفت.
استفاده از پنبه در پزشکی: رازی در کتاب آبله و سرخک ذکری از پنبه می کند. او اولین طبیبی است که استعمال پنبه را در طب آورده.
استفاده از فتیله دو طرفی در جراحی :ستن یا بخیه ستن یا فتیله دو طرفی اصطلاحی پزشکی است برای روشی که به منظور کمک به بهبود زخم استفاده می شود، رازی به عنوان اولین کسی شناخته می شود که از ستن در جراحی استفاده کرده است.
درمان واریس: ابوالقاسم ابن خلف ابن العباس الزهراوی معروف ترین جراح پزشکی اسلامی، در کتاب خود به نام «التصریف»، روش درمانی واریس پا را بیان کرده که بسیار شبیه به روش های جراحی امروزی برای درمان واریس است.
ارتباط میان اگزوفتالمی و گواتراگزوفتالمی: حالتی است که در آن کره چشم نسبت به حالت طبیعی خود مقداری جلوتر می آید، ضیاءالدین سید اسماعیل ابن حسین جرجانی (514 هجری شمسی)، پزشک ایرانی، نخستین بار و در حدود 800 سال قبل، ارتباط میان اگزوفتالمی و گواتر را در کتاب «ذخیره خوارزمشاهی» خود و پیش از دکتر پری (1825 میلادی) ذکر کرده است.
الکل :نخستین بار زکریای رازی اتانول (الکل اتیلیک) را کشف کرد و آن را به عنوان ماده ای ضدعفونی کننده برای زخم و وسایل جراحی به کار برد.
کپسول: نوعی از شکل های دارورسانی است که در آن دوزی از دارو در محفظه ای از جنس ژلاتین محصور می شود. با این روش می توان مزه نامطلوب داروها را پوشاند، دارو را آهسته در بدن رها کرده و آثار مضر دارو روی معده را کاهش داد. امروزه ژلاتین کپسول عمدتا از پوست خوک یا استخوان گاو تهیه می شود.ابوالقاسم زهراوی اولین بار در تاریخ داروسازی و پزشکی، داروها را در کپسول هایی از جنس روده گربه محصور کرد و به عنوان شکل دارویی جدیدی ارائه داد.
هموفیلی: ابوالقاسم زهراوی، معروف ترین جراح پزشکی اسلامی، در کتاب خود «التصریف»، بیماری هموفیلی را برای اولین بار در تاریخ پزشکی توصیف کرده است.
مننژیت :ابن سینا برای اولین بار در تاریخ پزشکی، توصیف دقیقی از مننژیت را با عنوان ورم غشای مغز با ذکر جزییات ارائه داد که تا به امروز و بعد از 1000 سال اضافات جزیی به آن افزوده شده است و همچنین تفاوت های بین مننژیت حاد و مزمن را شرح داد.
سنگ کلیوی :ابوالقاسم زهراوی در کتاب خود به نام «التصریف»، برای اولین بار در تاریخ پزشکی روشی را برای خارج کردن سنگ های کلیوی توصیف کرده است که طی آن سنگ بعد از خرد شدن وارد مثانه شده و از راه مجاری ادراری دفع می شود.
✍:مروان پاشا
📚منابع:
نواوری های علوم پزشکی /محقق زاده
تاریخ طب عند العرب ص ۸۳
@tamadone_islami
برخی اکتشافات و نوآوری های مسلمین در زمینه ی #پزشکی و طب طی دوران #تمدن_اسلامی
نوآوري هاي پزشكان مسلمان نيز تأثير بسزايی در پيشرفت دانش پزشكی داشته است. اين نوآوري ها در زمينه های گوناگون دانش پزشكی صورت گرفته است كه به بيان نمونه هايی از آن می پردازيم.
جراحی
ابزارهای جراحی
انگل شناسی
چشم پزشکی
اسفنج های بیهوشی
لیگاتور
سنگ شکن
گردش خون
تغزیه
کالبد شکافی
نخ بخیه
و...
چشم پزشكی :از ابتكارات مسلمانان بود. تأليفات دانشمندان مسلمان در آغاز قرن هجدهم ميلادي در دانشگاه هاي اروپا به عنوان نظر نهايي در چشم پزشكي تدريس مي شد... اين چشم پزشكان، چشم حيوانات را بر پايه علم فيزيولوژي تشريح كردند.
جراحی: ابوالقاسم زهراوی تا آنجا در علم جراحی مهارت يافت كه در اين زمينه به نخستين پيشرو ملقب شد. او علم جراحي را از ديگر موضوع هاي پزشكي جدا كرد. همچنين علم جراحي را در اصل، متكي به علم كالبدشكافي دانست»
درمان اطفال: پزشكان عرب و مسلمان، بيشتر وقت خود را به تشخيص بيماري هاي كودكان در نخستين سال هاي تولد و يافتن راه درماني براي آنها اختصاص دادند. از جمله اين بيماري ها مي توان اسهال، تنگي نفس، ادرار در خواب، تشنج، دو بيني، انواع كرم هاي زيان بار دستگاه گوارش، فلج اطفال و انواع تب را نام برد.بسياري از اين پزشكان، در زمينه جنين شناسي و بيماري هاي ارثي و نيز درمان اين بيماري ها، مهارت يافتند... پزشكان مسلمان به تغذيه كودك توجه زيادي داشتند.
پزشکی داخلی: پزشكان عرب و مسلمان، بر پايه اصول علمي تجربه، مشاهده و نتيجه گيري، معاينه مي كردند. نمونه آن، معاينه ادرار و گرفتن نبض بود كه از اين روش امروزه نيز استفاده مي شود.
بطن های مغزی: ابن سینا برای اولین بار در تاریخ پزشکی «تئوری بطن های مغزی» را مطرح کرد.
تراکئوستومی (Tracheostomy): تراکئوتومی یا تراکئوستومی نوعی جراحی است که طی آن بر روی گردن، سوراخی ایجاد می شود تا راهی مستقیم برای عبور هوا به نای ایجاد شود.ابومروان عبدالملک ابن زهر اولین کسی بود که توصیف صحیحی از عمل تراکئوستومی بر روی بیمارانی که حالت خفگی داشتند ارائه داد.
جراحی آب مروارید: مهم ترین پیشرفت در زمینه خارج کردن آب مروارید چشم توسط عمار ابن علی ابن موصلی، چشم پزشک قرن دهم، انجام گرفت.
استفاده از پنبه در پزشکی: رازی در کتاب آبله و سرخک ذکری از پنبه می کند. او اولین طبیبی است که استعمال پنبه را در طب آورده.
استفاده از فتیله دو طرفی در جراحی :ستن یا بخیه ستن یا فتیله دو طرفی اصطلاحی پزشکی است برای روشی که به منظور کمک به بهبود زخم استفاده می شود، رازی به عنوان اولین کسی شناخته می شود که از ستن در جراحی استفاده کرده است.
درمان واریس: ابوالقاسم ابن خلف ابن العباس الزهراوی معروف ترین جراح پزشکی اسلامی، در کتاب خود به نام «التصریف»، روش درمانی واریس پا را بیان کرده که بسیار شبیه به روش های جراحی امروزی برای درمان واریس است.
ارتباط میان اگزوفتالمی و گواتراگزوفتالمی: حالتی است که در آن کره چشم نسبت به حالت طبیعی خود مقداری جلوتر می آید، ضیاءالدین سید اسماعیل ابن حسین جرجانی (514 هجری شمسی)، پزشک ایرانی، نخستین بار و در حدود 800 سال قبل، ارتباط میان اگزوفتالمی و گواتر را در کتاب «ذخیره خوارزمشاهی» خود و پیش از دکتر پری (1825 میلادی) ذکر کرده است.
الکل :نخستین بار زکریای رازی اتانول (الکل اتیلیک) را کشف کرد و آن را به عنوان ماده ای ضدعفونی کننده برای زخم و وسایل جراحی به کار برد.
کپسول: نوعی از شکل های دارورسانی است که در آن دوزی از دارو در محفظه ای از جنس ژلاتین محصور می شود. با این روش می توان مزه نامطلوب داروها را پوشاند، دارو را آهسته در بدن رها کرده و آثار مضر دارو روی معده را کاهش داد. امروزه ژلاتین کپسول عمدتا از پوست خوک یا استخوان گاو تهیه می شود.ابوالقاسم زهراوی اولین بار در تاریخ داروسازی و پزشکی، داروها را در کپسول هایی از جنس روده گربه محصور کرد و به عنوان شکل دارویی جدیدی ارائه داد.
هموفیلی: ابوالقاسم زهراوی، معروف ترین جراح پزشکی اسلامی، در کتاب خود «التصریف»، بیماری هموفیلی را برای اولین بار در تاریخ پزشکی توصیف کرده است.
مننژیت :ابن سینا برای اولین بار در تاریخ پزشکی، توصیف دقیقی از مننژیت را با عنوان ورم غشای مغز با ذکر جزییات ارائه داد که تا به امروز و بعد از 1000 سال اضافات جزیی به آن افزوده شده است و همچنین تفاوت های بین مننژیت حاد و مزمن را شرح داد.
سنگ کلیوی :ابوالقاسم زهراوی در کتاب خود به نام «التصریف»، برای اولین بار در تاریخ پزشکی روشی را برای خارج کردن سنگ های کلیوی توصیف کرده است که طی آن سنگ بعد از خرد شدن وارد مثانه شده و از راه مجاری ادراری دفع می شود.
✍:مروان پاشا
📚منابع:
نواوری های علوم پزشکی /محقق زاده
تاریخ طب عند العرب ص ۸۳
@tamadone_islami
❤🔥1