‏کیسه سیاه جسدو جوری می ندازه رو تخت فلزی انگار بی ارزش ترین چیزیه که تو دنیا وجود داره.
صدای ساییده شدن دندونات رو همدیگه رو می‌شنوی؟
با بی حوصلگی داد می‌زنه: “چقد لفتش می‌دی بجنب خودشه یا نه؟
خودشه یا نه؟
بجنب می‌گم، خودشه یا نه؟
بهش دست نزن!
زیپو از زیر گردن نکش پایین‌تر!
می‌گم دست نزن!
بابا بیاین ببرین اینو از این‌جا
زود بگو و برو پایین سريع تر!
خودشه یا نه؟”
ضجه می‌زنی: “داد نزن!
خفه شو یه لحظه داد نزن سرم!
یه دستمال بیار برام پاک کنم این خونا رو از رو صورتش. همه چی له شده نمی‌تونم تشخيص بدم اینجوری.”
ولی چشم و ابروش ، چشم و ابروش...
صدای جریان خون تو شقیقه های داغتو می‌شنوی؟
می‌خوای اون پیکر ظریف و قشنگ رو با لطافت بغل کنی ولی نمی‌ذاره
کاش فقط خواب باشه ولی...»
راوی: آیدا شاکرمی، خواهر نیکا
‎#نیکا_شاکرمی در نخستین روزهای خیزش ۱۴۰۱، به دست ماموران کشته شد، و این روایت خواهرش آیداست پس از چند روز بی‌خبری و سرانجام یافتن او در سردخانه.
‎#علیه_فراموشی


⚡️@bardegi57