🖋چارلی باکلند
بی‌بی‌سی

این گزارش ممکن است شامل جزئیاتی باشد که برای برخی آزار دهنده است.

کارن پرایس تنها ۱۵ سال داشت که در سال ۱۹۸۱ ناپدید شد و اگر کشف اتفاقی دو کارگر ساختمانی نبود، ممکن بود جسد او هرگز پیدا نشود. چون هیچ‌کس به‌دنبال او نبود.

کارن که بعدها رسانه‌ها او را «دختر کوچولوی بی‌نام» اسم گذاشتند، هشت سال پس از ناپدید شدنش، در ۷ دسامبر ۱۹۸۹، زمانی کشف شد که دو کارگر ساختمانی در مرکز شهر کاردیف در ولز در حال کار بقایای جسدش را پیچیده درون فرش را پیدا کردند.

جسد او در قبری کم‌عمق بیرون یک واحد مسکونی در طبقه‌ زیرزمین در خیابان فیتزهامون پیدا شد؛ بدنش آن‌قدر تجزیه شده بود که تعیین علت مرگش «غیرممکن» بود.

اکنون، بیش از ۴۰ سال بعد و پس از آزادی قاتلش، مستندی جدید بررسی می‌کند که پلیس چگونه توانست قطعات پازل قتل دختری را که «هیچ‌کس او را نمی‌شناخت» کنار هم بگذارد و چگونه این پرونده با به‌کارگیری روش‌هایی «پیشگامانه» به محاکمه‌ دو مرد انجامید.


آلبوم را ورق بزنید و ادامه مطلب را از لینک زیر در وبسایت بی‌بی‌سی فارسی بخوانید.
https://bbc.in/48ZHmlr
📸BBC/ GettyImages/ South Wales Police

🔹مراسم جایزه ترنر، از معتبرترین جوایز هنرهای تجسمی جهان، سه‌شنبه شب نهم دسامبر (۱۸ آذر) در شهر بردفورد بریتانیا برگزار شد.

در مراسم امسال اتفاقی تاریخی رقم خورد و ننا کالو، هنرمند مجسمه‌ساز دارای تنوع عصبی، برنده این جایزه شد.

حالا او اولین به هنرمند دارای تنوع عصبی، و دومین زن هنرمند بریتانیایی از تبار آفریقایی تبدیل شد که جایزه ترنر را برده است. پیش از این، لوبایینا هیمید، اولین زن بریتانیایی-آفریقایی بود که در سال ۲۰۱۷ برنده جایزه ترنر شد.

هیئت داوران آثار خانم کالو را برای داشتن «فرم‌های پیچیده و زیبا» ستودند و کارهای او را «جسورانه و چشم‌گیر» خواندند.

آلبوم را ورق بزنید، آثار ننا کالو را در جایزه ترنر ۲۰۲۵ ببینید و برای خواندن ادامه خبر از لینک زیر به وبسایت بی‌بی‌سی فارسی بروید.

📷 PA / Getty Images
https://bbc.in/4oPv6ZJ
@BBCPersian