‌‎#مهدی_نصیری مردی که ۴۱ سال در برابر جنایت و مرگ و کشتار مردم ایران سکوت و با رژیم همکاری کرد،بهره برد،رشد کرد و امرار معاش در بالاترین سطح نمود و یکدفعه به ناگاه انقلابی و اپوزوسیون شد!!!

چند مدتیست که برخی عوامل و فعالین سعی دارند از ایده ی اقای نصیری در باب مخالفت با جمهوری اسلامی دفاع کنند،بیایید نگاهی به سوابق او بیندازیم تا ببینیم ایا اصولا نام بردن از ایشان کاریست صحیح؟
ایا توان چند بار گزیده شدن را داریم از یک سوراخ؟

مهدی نصیری از اعضای مورد اعتماد خامنه ای که مدتی در مرکز پولشویی امارات متحده ی عربی مشغول بوده اما قبلتر یعنی در سال۱۳۵۴ تا سال۱۳۶۶ درس حوزه میخوانده و آخوندی ملبس بود.
در سال۱۳۶۶ به عنوان دبیر سرویس مقالات روزنامه کیهان کار مطبوعاتی را ادامه داد و مقالات متعددی در زمینه مسائل سیاسی و فرهنگی روز نوشت و در واقع ایدئولوژی خمینی را پیش میبرد.

از سال ۶۷ به دستور سید محمد اصغری وزیر دادگستری و سفیر جمهوری اسلامی در بلغارستان،مسئولیت مهمتری در کیهان گرفت و سال ۱۳۷۰ با دستور سید علی خامنه‌ای به عنوان مدیر مسئول روزنامه کیهان منصوب شد.

در سال۱۳۷۳ با آغاز درس خارج فقه خامنه‌ای به مدت دو سال در این درس شرکت کرد، در نیمه سال ۱۳۷۴ به همکاری با مؤسسه کیهان پایان داد و در اسفند همان سال نشریه سیاسی فرهنگی صبح را منتشر کرد. او خط مشی تندرو در کیهان را با همکاری کسانی چون مسعود ده‌نمکی(به زعمی از بازجو شکنجه گران رژیم)در این نشریه ادامه داد.

‎#مهم
در سال ۱۳۸۰ به معاونت سیاسی شورای سیاستگذاری ائمه جمعه سراسر کشور منصوب و تا سال ۱۳۸۴ در این سمت فعالیت کرد(یعنی شما باید از افراد با نفوذ در بالاترین و نزدیکترین سطح به خامنه ای و بیت رهبری باشید)در سال ۱۳۸۴ به عنوان معاونت فرهنگی دفتر نمایندگی رهبر ایران در کشور امارات به آنجا رفت!!!!و سال ۱۳۸۸ با پایان مأموریت به ایران بازگشت(امارات از مناطق مهم برای رژیم است)
مهدی نصیری همچنین انتشار ماهنامه سیاحت غرب برای مرکز پژوهش‌های اسلامی صدا و سیما در قم را در کارنامه مطبوعاتی خود دارد.
وی تا ۲سال قبل همچنان یکه تاز دُردانه های خامنه ای بود و در مورد کشتارهای فراوان این سالها و جنایات رژیم نه تنها سکوت که با رفتارش همکاری ها کرد و امروزه میبینیم که برخی از مخالفین حکومت به وی اعتماد و قصد دفاع از او را دارند و برخی با خیال خام تغییر مهدی نصیری سعی در برجسته کردنش را انهم با نا ممکنی بنام «از شاهزاده تا تاجزاده» که طرحی قدیمی اصلاحات بود و دوباره در سال گذشته برگ آن رو شد.

سوال اینجاست که اصولا میشود بر تغییر تفکر و شخصیت انسانها تکیه کرد؟
ایا مهدی نصیری به یکباره پس از اینهمه سال ارتزاق و نوشتن کتاب ها و سردبیر کیهان ها و پیش برد اهداف خامنه ای و ایدیولوژی جمهوری اسلامی و اسلام سیاسی تلاش ها داشته،باید در چپاندنش به اپوزوسیون اهتمام ورزید؟

سوال اینجاست که اگر نظریه ی تغییر و از اساس «ویرانی در خود »و پدید امدن یک نصیری جدید را قائل باشیم،
ایا باید این موضوع را برای تمام انسانها من جمله قاضی صلواتی،خامنه ای،قاتلین در زندان،متجاوزین،شکنجه گران و ظالمین حدود نیم قرن و خلاصه هر انسان دیگری بپذیریم؟

چرا نصیری مدعیست از سال۹۸ دچار دگرگونی شده و این تغییر در سال۱۴۰۱ گُل کرده است و از وی رونمایی شده بصورت جدی؟
که اگر هم براستی وی تغییر کرده،چرا باید یکدفعه در اغوش اپوزوسیون قرار گیرد؟
مگر کاری دیگری نبوده که اینگونه ورود به نزدیکان و فعالین؟
علینژادها برایمان درس عبرت نشدند؟
چرا باید نظریه های وی بعنوان پیشتاز معرفی گردد که اتفاقا اینجا بحث مشکوک تر میشود چرا که ما به قحط الرجالی اینچنین گرفتار نیستیم که نصیری ملای دیروز و معتمد دیکتاتور منطقه و مسبب اصلی تمام سیاهی ها با کارنامه ای مشعشع قرار به اعتماد کردن باشد!

نظریه ی «سکوت در برابر جرم مساویست با مجرم بودن»
چرا نباید در مورد نصیری لحاظ شود؟

براستی وای بر این اپوزوسیون و فعالینش که اینچنین خیانت را پیشه کرده اند و با افرادی همچو نصیری عهد ها بسته اند و به ایشان اعتماد کرده اند.
‎#پسرعاقل_نوح
(تصویر نصیری و اخوند تند رو رسایی)

‌‏سالروز نجات آذربایجان را به ملت بزرگ ایران، به‌ویژه مردم سرافراز آذربایجان، شادباش می‌گویم. در این روز تاریخی، یاد و خاطره ارتشیان دلاور و میهن‌پرست را گرامی‌ می‌داریم که دوشادوش مردم آذربایجان برای آزادی و حفظ تمامیت ارضی ایران مقابل توطئه‌های استالین ایستادگی کردند.

‌‏دشمنی جمهوری اسلامی با این رویداد غرورآفرین، ریشه در امت‌گرایی و بیگانگی آن با هویت و یگانگی ملی ایرانیان دارد. این رژیم که برای بقای خود از هیچ اقدامی فروگذار نمی‌کند، حتی از تقویت گروه‌های تجزیه‌طلب و ضدایرانی نیز ابایی نداشته و اخیرا روابط خود با این گروه‌ها را آشکارتر کرده است.

‌‏جمهوری اسلامی و دشمنان تمامیت ارضی ایران بدانند که آذربایجان همواره سنگر استوار وحدت ملی ایران بوده است. مردم غیور این دیار در ۲۱ آذر ۱۳۲۵ و همچنین در مقاطع حساس دیگر، با دفاع از خاک و استقلال ایران، نشان دادند که نه تنها جزئی جدایی‌ناپذیر از ملت ایران هستند، بلکه خود مظهر هویت تاریخی و  فرهنگ والای ایران به شمار می‌روند.

@OfficialRezaPahlavi