یادگیری نواختن یک ساز موسیقی، و یا یادگیری زبان‌های دیگر، علاوه بر اینکه به رشد مغز کمک شایانی می‌کند، روند پیر شدن مغز را نیز در سنین بالاتر کند می‌کند.
#نغمه‌_بامدادی

@Mehbaang 🌱بانگِ خرَد و دانش

#نغمه‌_بامدادی
موسیقی روح زندگی است؛ مردم، شهر و خیابان‌ بدون شادی و موسیقی خواهند مُرد...

«زاز» خواننده فرانسوی در اوج سادگی از زیبایی‌های نه چندان گران زندگی می‌خواند.

@Mehbaang 🌱بانگِ خرَد و دانش

#نغمه_بامدادی
بیست‌وهفتمین سال‌روز ترور دکتر فریدون فرخ‌زاد؛ انسانی که با «قلبش» برای «وطنش» زندگی کرد.

اجرایی کمتر-دیده‌شده از دکتر فریدون فرخزاد در لس‌آنجلس - ۱۹۸۷
از آرشیو "علی لیمونادی" تهیه‌کننده برنامه "کوچ ایرانیان: نگاهی به سی سال قبل"

امروز ۱۶ مرداد، بیست‌وهفتمین سال‌روز قتل فجیع فریدون فرخ‌زاد، دکترای علوم سیاسی، شومن،‌ موزیسین، شاعر، ترانه‌سرای مشهور مخالف جمهوری اسلامی به دست ماموران این رژیم است.

فرخ‌زاد در سال ۱۳۱۷ در تهران به دنیا آمد و تحصیلاتش را تا اخذ مقطع دکترای علوم سیاسی از دانشگاه مونیخ آلمان ادامه داد.

وی که یکی از مطرح‌ترین برنامه‌سازان تلویزیون ملی ایران بود، پس از انقلاب اسلامی برای مدت کوتاهی بازداشت شد و سپس ایران را ترک کرد.

او در سال‌های تبعید، مطر‌ح‌ترین چهره‌ی هنری مخالف جمهوری اسلامی بود که بارها از سوی عوامل این رژیم تهدید به مرگ شد.

سرانجام در روز ۸ آگوست ۱۹۹۲ (۱۶ مرداد ۱۳۷۱) ماموران وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی که مدتی بود با فرخزاد طرح دوستی ریخته بودند، او را در منزلش در شهر بُن آلمان سلاخی کردند و به قتل رساندند. عاملان این قتل فجیع، هیچ‌گاه دادگاهی نشدند.

این ویدئو، بخشی از سخنان فریدون فرخزاد در آخرین کنسرتش در سال ۱۹۹۲ در شهر تورنتو کانادا و چند هفته‌‌ قبل از ترورش است.

او ‌می‌گوید: «من از کشوری نمیا‌م که رهبر اون کشور باعث افتخار من باشه. من خجالت می‌کشم که بگم ایرانی‌ هستم. در حالی‌ که ایرانی‌ بودن باعث افتخار مردم بوده، در طول تاریخ. چه بر سر ما آمده، که مثل آلمان‌های زمان هیتلر خجالت می‌کشیم بگیم رهبر ما آدولف هیتلره. ولی‌ تو همین‌ جاها، تو همین مغازه‌ها، تو همین دکون‌ها، تو همین مجالس، خیلی‌‌ها هستند که مجیز آدولف هیتلر رو تو تهران می‌گن، به خاطر خونه‌شون که پس بگیرن. وطن من و شما رفته؛ خونه چیه؟ کشور من رفته؛ من اصلا کسی‌ نیستم دیگه. من اگر شما نباشید کجای دنیا آواز بخونم، کی‌ به من توجه می‌کنه؟ پس بدونید که من هم خیلی‌ دوست‌تون دارم. نیاز به هیچی‌تون ندارم. من می‌تونم مثل همهٔ ایرانی‌‌ها کار کنم، بالاخره دو هزار دلار می‌گیرم که کرایه خونه‌م رو بدم و پول آب و برق و تلفن. ولی خجالت می‌کشم که در زمان شادی شما روی صحنه بودم، و در زمان نا‌کامی‌ مردم کشورم، برم تو فاحشه‌خانه‌های لوس‌آنجلس هرویین بکشم، و به ریش ملت ایران بخندم و فکر کنم که با ویسکیم به سلامتی‌ مردم ایران زندگی‌ می‌کنم. من با قلبم به سلامتی‌ ایران زندگی‌ می‌کنم، و با ذهنم برای وطنم قدم بر می‌دارم. به همین دلیل فحش می‌خورم، ولی‌ زنده هستم، شما هم زنده هستین و به ایران بر می‌گردیم. شما بدونید مردم ایران به ایران بر می‌گردند. ولی‌ خاک بر سر اون مردمی بکنند که در طول تمام این سال‌ها نفهمیدند که یک فرقی‌ است بین جانی و عالم! حتی دنبال جانی رفتند، نمازخون شدند، ریش گذاشتند برای این‌که صد تومن پول بگیرند. جهان می‌گذره با صد تومن و بی‌ صد تومن من ۱۰ سال دیگه بیشتر زنده نیستم، ولی‌ خیلی‌ بده که آدم فاحشه مغزی باشه، چه بهتر این‌که آدم تنش رو بفروشه، ولی‌ مغزش رو به جانی در جماران نفروشه.»

فریدون فرخ‌زاد، در جریان جنگ ایران و عراق، دست‌کم سه بار به عراق رفت تا مقدمات آزادی کودک‌سربازان اسیر ایرانی را فراهم کند.

@Mehbaang 🌱بانگِ خرَد و دانش

t.me/mehbangvideos/20