سمیه فارابی هم از میان ما پر کشید

با نهایت تاسف و تاثر و قلبی آکنده از درد، درگذشت سمیه فارابی، یکی دیگر از پرچمداران حقوق معلولان را به اطلاع می‌رسانیم.

هنوز داغِ جان‌سوزِ رفتنِ جعفربگلو، آن پرچمدار خستگی‌ناپذیرِ حقوق معلولان، بر دل‌هایمان تازه بود و از شوکش بیرون نیامده بودیم که خبرِ پرپر شدنِ سمیه فارابی، تیرِ دیگری شد بر قلب‌های زخمی‌مان. گویی تقدیر، تاب دیدنِ این همه رنجِ فروخورده را نداشت و یکی‌یکی، صداهای حق‌طلب را از میان ما می‌برد.

سمیه، از همان نخستین روزهای شکل‌گیری کمپین معلولان، شانه به شانه‌ی درد ایستاد؛ نه تماشاگر بود و نه خسته. ۹ سال تمام، بی‌وقفه، بی‌ادعا و بی‌سهم‌خواهی، در خط مقدمِ مطالبه‌ی عدالت جنگید. در مازندران، فراخوان‌های کمپین را مو به مو و با تمام توان اجرا می‌کرد و هر جا که فریاد اعتراض بلند می‌شد، ردّ قدم‌هایش دیده می‌شد؛ حتی اگر مقصد، تهران و هزینه‌اش فرسودگی تن و جان بود.

سمیه اهل مصلحت‌سنجی‌های محافظه‌کارانه نبود. انتقاد می‌کرد؛ بی‌لکنت، بی‌هراس و بی‌تعارف. روبه‌روی مسئولان می‌ایستاد و حقیقت را همان‌گونه که بود، عریان و صریح، بر زبان می‌آورد. صدایش، صدای کسانی بود که سال‌هاست دیده نمی‌شوند، شنیده نمی‌شوند و در سکوت، فرسوده می‌شوند. فیلم زیر تنها یکی از جلسات سمیه با مسئولان بهزیستی مازندران است.

حالا سمیه رفته است…

و ما مانده‌ایم با بغضی در گلو، دلی پر از حسرت، و پرسشی سنگین: چرا آنان که برای عدالت می‌سوزند، زودتر از همه خاموش می‌شوند؟

نامش و میراثش اما خواهد ماند؛ در حافظه‌ی مبارزات مدنی معلولان ایران، در تاریخ این رنج، و در وجدانِ هر کسی که هنوز به حق، به کرامت و به ایستادگی باور دارد.

کمپین معلولان این ضایعه جانسوز و جبران‌ناپذیر را به خانواده محترم ایشان و جامعه افراد دارای معلولیت تسلیت عرض می‌نماید.

روحش شاد، یادش گرامی و راهش پررهرو باد

⚖@dscampaign