معلولان بر سر دوراهی؛ تسلیم یا مبارزه با تبعیض!

معلولان ظرفیت خوبی برای تسلیم کردن دولت‌ها در برابر مطالباتشون دارن و اون ظرفیت، گستردگی و پراکندگی‌شون توی تمام جغرافیای ایرانه. ما شهر و روستای بدون معلول نداریم که، داریم؟ ما می‌تونیم از این ظرفیت برای رسیدن به مطالباتمون استفاده کنیم.

مثلا فکر کن در هر شهری نمی‌گیم ده‌ها، فقط ده‌ معلول جلوی اداره بهزیستی، استانداری، فرمانداری، دفتر نماینده مجلس و یا حتی در امور شهری جلوی شهرداری و شورای شهرشون جمع بشند و این تداوم داشته باشه! کدوم دولت و شهرداری می‌تونه در برابر اراده حق‌خواهی هزاران معلول مقاومت کنه؟!

ما دو تا راه بیشتر نداریم؛

۱. انتظار مادام‌العمر برای این که بالاخره یه دولتی بیاد که حق معلولان رو بده

۲. مطالبه‌گری مستمر، مداوم، اصولی و اساسی برای گرفتن حق‌مون

احتمال انجام اولی رو خودتون می‌تونید حدس بزنید اما درباره دومی؛ ما در طی شش سال و نیم گذشته دستاوردهای مهم اما ناکافی داشتیم که اولینش تصویب لایحه معلولان، دومیش ایجاد ردیف بودجه قانون معلولان و آخریناش گرفتن معوقات بودجه‌ای معلولان شب عیدی و حذف موارد تبعض‌آمیز از برنامه توسعه هفتمه، که اینها و ده‌ها دستاورد ریز و درشت دیگه ما رو به یقین رسونده که مطالبه‌گری قطعا تاثیرگذاره. اما نکته ذهن شما الان اینه که، اگه مطالبه‌گری‌ها اثربخشه پس چرا تا الان قانون اجرا نشده؟

پاسخ اینه؛ دستاوردهای ما با توجه به فعالیت همین تعداد افراد کمی که در تجمعات می‌بینید بدست اومده، ما به همه معلولان کشور دسترسی نداریم. بضاعتمون همین کانال و پیج اینستاست که اکثریت فالوئرها هم نمی‌خونن چه برسه از طریق اشتراک‌گذاری حمایت کنن و از طرفی انجمن‌ها و تشکل‌ها و شبکه‌های معلولان هم از مطالبه‌گری‌هامون حمایت نمی‌کنن.

در نهایت الان انتخاب با ماست؛ یا تسلیم و قربانی شرایط فعلی هستیم و یا تصمیم می‌گیریم قبل از مرگمون با بی‌عدالتی‌ها مبارزه کنیم و با کمک همدیگه سرنوشت خودمون و آیندگان رو تغییر بدیم.

ما همون‌طوری که به دلیل انسان بودنمون حقوقی(حقوق بشر) داریم، همون‌طور هم نسبت به خودمون، خانواده، جامعه و آیندگان‌مون مسئولیم و باید بابت فرصت زندگی کردن، تلاش کنیم دنیا جای بهتری برای زندگی افراد دارای معلولیت بشه.

⚖️@dscampaign | کمپین معلولان