📸 چند ماده پر کاربرد اما غیرقابل بازیافت
گرچه کاهش مصرف و استفاده مجدد ممکن است آسان باشد، اما بازیافت مواد همیشه کار ساده‌ای نیست. به طرز شگفت‌آوری، بسیاری از موادی که به صورت روزمره استفاده می‌کنیم قابل بازیافت نیستند و اگر هنگام جداکردن زباله‌های خود اشتباه کنید، ممکن است آسیب بیشتری وارد کنید.
@dw_farsi
گرچه کاهش مصرف و استفاده مجدد ممکن است آسان باشد، اما بازیافت مواد همیشه کار ساده‌ای نیست. به طرز شگفت‌آوری، بسیاری از موادی که به صورت روزمره استفاده می‌کنیم قابل بازیافت نیستند و اگر هنگام جداکردن زباله‌های خود اشتباه کنید، ممکن است آسیب بیشتری وارد کنید.
@dw_farsi
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
📸 نان به نرخ جان؛ بهای سنگینی که کارگران سکوهای نفتی می‌پردازند
کارگران سکوهای حفاری از جمله کارگرانی هستند که به دلیل ماهیت کارشان با خطرات عدیده‌ای روبه‌رو هستند.
برخی از آنها حتی سال‌ها پس از از کار افتادگی با مشکلات ریز و درشت جسمی و روحی دست و پنجه نرم می‌کنند؛ مشکلاتی که به نظر می‌رسد مرز جغرافیایی نمی‌شناسند.
@dw_farsi
کارگران سکوهای حفاری از جمله کارگرانی هستند که به دلیل ماهیت کارشان با خطرات عدیده‌ای روبه‌رو هستند.
برخی از آنها حتی سال‌ها پس از از کار افتادگی با مشکلات ریز و درشت جسمی و روحی دست و پنجه نرم می‌کنند؛ مشکلاتی که به نظر می‌رسد مرز جغرافیایی نمی‌شناسند.
@dw_farsi
🔴 دور بعدی مذاکرات ایران و آمریکا به تعویق افتاد
وزیر امور خارجه عمان اعلام کرد، مذاکرات ایران و آمریکا که برای روز شنبه ۱۳ اردیبهشت (سوم مه) برنامه‌ریزی شده بود، به تعویق افتاده است.
بدر البوسعیدی، وزیر خارجه عمان در صفحه خود در شبکه اجتماعی X نوشت: «به دلایل لجستیکی، نشست ایران و آمریکا به زمان دیگری موکول شده است. تاریخ جدید پس از توافق دو طرف اعلام خواهد شد.»
سخنگوی وزارت امور خارجه ایران نیز با تایید این موضوع اعلام کرد: «تعویق گفتگوها بنا به پیشنهاد وزیر امور خارجه عمان بوده و در مورد تاریخ احتمالی بعدی متعاقبا اطلاع‌رسانی خواهد شد.»
این در حالی است که وزارت امور خارجه آمریکا روز چهارشنبه ۳۰ آوریل از تحریم هفت شرکت دخیل در تجارت محصولات نفتی ایران خبر داد.
پس از این تحریم‌ها سخنگوی وزارت خارجه جمهوری اسلامی سیاست "فشار حداکثری" آمریکا را "شکست‌خورده" دانست و "رویکرد متناقض تصمیم‌گیران آمریکایی و فقدان حسن نیت و جدیت در آنها برای پیشبرد مسیر دیپلماسی" را مورد انتقاد قرار داد.
@dw_farsi
وزیر امور خارجه عمان اعلام کرد، مذاکرات ایران و آمریکا که برای روز شنبه ۱۳ اردیبهشت (سوم مه) برنامه‌ریزی شده بود، به تعویق افتاده است.
بدر البوسعیدی، وزیر خارجه عمان در صفحه خود در شبکه اجتماعی X نوشت: «به دلایل لجستیکی، نشست ایران و آمریکا به زمان دیگری موکول شده است. تاریخ جدید پس از توافق دو طرف اعلام خواهد شد.»
سخنگوی وزارت امور خارجه ایران نیز با تایید این موضوع اعلام کرد: «تعویق گفتگوها بنا به پیشنهاد وزیر امور خارجه عمان بوده و در مورد تاریخ احتمالی بعدی متعاقبا اطلاع‌رسانی خواهد شد.»
این در حالی است که وزارت امور خارجه آمریکا روز چهارشنبه ۳۰ آوریل از تحریم هفت شرکت دخیل در تجارت محصولات نفتی ایران خبر داد.
پس از این تحریم‌ها سخنگوی وزارت خارجه جمهوری اسلامی سیاست "فشار حداکثری" آمریکا را "شکست‌خورده" دانست و "رویکرد متناقض تصمیم‌گیران آمریکایی و فقدان حسن نیت و جدیت در آنها برای پیشبرد مسیر دیپلماسی" را مورد انتقاد قرار داد.
@dw_farsi
🗓 روز كارگر؛ خار چشم خودكامگان
🔻 گاه‌شمار به قلم اسکندر آبادی
شايد شگفت انگيز باشد كه تعيين روز كارگر، از نبرد نهادها و خودياری‌های كارگری در ايالات متحده آمريكا سرچشمه گرفته است.
با پايان جنگ داخلی در آمريكا در سال ۱۸۶۵ تشكل‌های كارگری خواستار رسمی و قانونی كردن "كار هشت ساعته در روز" شدند. در آن زمان در سراسر جهان كارگران قانونا ۱۰ تا ۱۴ ساعت در روز كار می‌كردند.
در سال ۱۸۸۹ با فراخوان نهادهای يادشده ۴۰۰ هزار كارگر برای دستيابی به خواسته خود در روز اول ماه مه كه روز پايان قراردادهای كاری و آغاز قراردادهای تازه بود به اعتصاب عمومی دست زدند كه به كشتار چندين كارگر در "هايماركِت" Himarket شيكاگو انجاميد.
يک سال پس از آن به ياد جان باختگان، اول ماه مه از سوی چندين تشكل كارگری در آمريكا و اروپا روز نبرد و اعتراض كارگران عليه كار درازمدت در روز اعلام شد اما در آمريكا و كانادا تا هم اكنون اين روز را به رسميت نشمرده و به جای آن نخستين دوشنبه سپتامبر را روز كار و كارگر تعيين كرده‌اند.
در آلمان پس از جنگ جهانی اول و روی كار آمدن نظام جمهوری، نخستين بار در سال ۱۹۱۹ اول ماه مه روز كارگر خوانده و تعطيل اعلام شد ولی يک سال پس از آن این تعطیلی لغو شد.
در سال ۱۹۳۳ كه نازيها به قدرت رسيدند نخست روز كارگر را تعطيل رسمی اعلام كردند اما يک روز پس از آن همه تشكل‌های كارگری مستقل را لغو و دست اندركارانشان را دستگير كردند و اين روز را ابزار تبليغ نظام خودكامه خود ساختند.
با برقراری دموكراسی در آلمان غربی پس از جنگ دوم جهانی "روز كار" تعطيل رسمی اعلام شد و به كارگران فرصت داده شد تا مطالبات صنفی و سياسی‌شان را در اين روز مطرح كنند.
در كشورهای كمونيستی اين تاريخ، روز رژه نظامی و نمايش قدرت نظام‌های حاكم در اين كشورها و بيشتر به يک جشن ملی شبیه شد.
در ايران با پيدايش صنعت از يک سو و مرام‌های سوسياليستی كارگری از سوی ديگر بزرگداشت اول ماه مه از سال ۱۳۰۰ مطرح بوده اما با ممنوعيت هرگونه مرام اشتراكی در سال ۱۳۱۰ عملا روز كارگر هم ناديده گرفته شد.
با ورود متفقين به ايران در سال ۱۳۲۰ و برآمدن حزب توده، روز كارگر باز مطرح و تا كودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ گرامی داشته می‌شد.
پس از كودتا حكومت, تشكل‌های مستقل كارگری را ممنوع كرد و برگزاری روز كارگر را منحصرا به دست گرفت.
برجسته‌ترين برگزاری روز كارگر در ايران در روز ۱۱ ارديبهشت ۱۳۵۸ (اول مه ۱۹۷۹) بود. در آن روز با پشتيبانی گروه‌های چپ، تظاهرات عظيمی در سراسر ايران برگزار شد. تنها در تهران ۵۰۰ هزار نفر در جشن و تظاهرات روز كارگر شركت كردند كه البته بيشتر آنها دانش‌آموزان، دانشجويان و روشنفكران ديگر بودند.
حتا رهبر جمهوری اسلامی هم پيام داد: "هر روز روزِ كارگر است، چه كه كار، اساسِ همه چيز است".
نظام تازه كوشيد اول ماه مه را مصادره به مطلوب كند تا جلوی تشكل‌های سكولار و چپ را بگيرد.
دولت جديد سال بعد روز كارگر را تنها برای آن سال تعطيل اعلام كرد و حزب حاكم وقت "جمهوری اسلامی" راهپيمايی بزرگی از مقابل سفارت پيشين آمريكا سازمان داد و انبوهی از كارگران را با اتوبوس به تظاهرات كشاند.
از آن پس تشكل‌های مستقل كارگری ممنوع شدند و حكومت باز برگزاری روز كارگر را به دست گرفت.
سرانجام اما از سال ۱۳۶۹ طبق ماده ۶۳ قانون جديد كار جمهوری اسلامی روز كارگر (۱۱ ارديبهشت) تنها برای کارگران تعطيل رسمی اعلام شد و اداره های دولتی يا كسب و كارهای غير كارگری تعطيل نيستند. اين در حالی است كه در ايران ۳۰ روز در سال، تعطيل رسمی همگانی مذهبی اعلام شده است.
@dw_farsi
🔻 گاه‌شمار به قلم اسکندر آبادی
شايد شگفت انگيز باشد كه تعيين روز كارگر، از نبرد نهادها و خودياری‌های كارگری در ايالات متحده آمريكا سرچشمه گرفته است.
با پايان جنگ داخلی در آمريكا در سال ۱۸۶۵ تشكل‌های كارگری خواستار رسمی و قانونی كردن "كار هشت ساعته در روز" شدند. در آن زمان در سراسر جهان كارگران قانونا ۱۰ تا ۱۴ ساعت در روز كار می‌كردند.
در سال ۱۸۸۹ با فراخوان نهادهای يادشده ۴۰۰ هزار كارگر برای دستيابی به خواسته خود در روز اول ماه مه كه روز پايان قراردادهای كاری و آغاز قراردادهای تازه بود به اعتصاب عمومی دست زدند كه به كشتار چندين كارگر در "هايماركِت" Himarket شيكاگو انجاميد.
يک سال پس از آن به ياد جان باختگان، اول ماه مه از سوی چندين تشكل كارگری در آمريكا و اروپا روز نبرد و اعتراض كارگران عليه كار درازمدت در روز اعلام شد اما در آمريكا و كانادا تا هم اكنون اين روز را به رسميت نشمرده و به جای آن نخستين دوشنبه سپتامبر را روز كار و كارگر تعيين كرده‌اند.
در آلمان پس از جنگ جهانی اول و روی كار آمدن نظام جمهوری، نخستين بار در سال ۱۹۱۹ اول ماه مه روز كارگر خوانده و تعطيل اعلام شد ولی يک سال پس از آن این تعطیلی لغو شد.
در سال ۱۹۳۳ كه نازيها به قدرت رسيدند نخست روز كارگر را تعطيل رسمی اعلام كردند اما يک روز پس از آن همه تشكل‌های كارگری مستقل را لغو و دست اندركارانشان را دستگير كردند و اين روز را ابزار تبليغ نظام خودكامه خود ساختند.
با برقراری دموكراسی در آلمان غربی پس از جنگ دوم جهانی "روز كار" تعطيل رسمی اعلام شد و به كارگران فرصت داده شد تا مطالبات صنفی و سياسی‌شان را در اين روز مطرح كنند.
در كشورهای كمونيستی اين تاريخ، روز رژه نظامی و نمايش قدرت نظام‌های حاكم در اين كشورها و بيشتر به يک جشن ملی شبیه شد.
در ايران با پيدايش صنعت از يک سو و مرام‌های سوسياليستی كارگری از سوی ديگر بزرگداشت اول ماه مه از سال ۱۳۰۰ مطرح بوده اما با ممنوعيت هرگونه مرام اشتراكی در سال ۱۳۱۰ عملا روز كارگر هم ناديده گرفته شد.
با ورود متفقين به ايران در سال ۱۳۲۰ و برآمدن حزب توده، روز كارگر باز مطرح و تا كودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ گرامی داشته می‌شد.
پس از كودتا حكومت, تشكل‌های مستقل كارگری را ممنوع كرد و برگزاری روز كارگر را منحصرا به دست گرفت.
برجسته‌ترين برگزاری روز كارگر در ايران در روز ۱۱ ارديبهشت ۱۳۵۸ (اول مه ۱۹۷۹) بود. در آن روز با پشتيبانی گروه‌های چپ، تظاهرات عظيمی در سراسر ايران برگزار شد. تنها در تهران ۵۰۰ هزار نفر در جشن و تظاهرات روز كارگر شركت كردند كه البته بيشتر آنها دانش‌آموزان، دانشجويان و روشنفكران ديگر بودند.
حتا رهبر جمهوری اسلامی هم پيام داد: "هر روز روزِ كارگر است، چه كه كار، اساسِ همه چيز است".
نظام تازه كوشيد اول ماه مه را مصادره به مطلوب كند تا جلوی تشكل‌های سكولار و چپ را بگيرد.
دولت جديد سال بعد روز كارگر را تنها برای آن سال تعطيل اعلام كرد و حزب حاكم وقت "جمهوری اسلامی" راهپيمايی بزرگی از مقابل سفارت پيشين آمريكا سازمان داد و انبوهی از كارگران را با اتوبوس به تظاهرات كشاند.
از آن پس تشكل‌های مستقل كارگری ممنوع شدند و حكومت باز برگزاری روز كارگر را به دست گرفت.
سرانجام اما از سال ۱۳۶۹ طبق ماده ۶۳ قانون جديد كار جمهوری اسلامی روز كارگر (۱۱ ارديبهشت) تنها برای کارگران تعطيل رسمی اعلام شد و اداره های دولتی يا كسب و كارهای غير كارگری تعطيل نيستند. اين در حالی است كه در ايران ۳۰ روز در سال، تعطيل رسمی همگانی مذهبی اعلام شده است.
@dw_farsi
🔶 کارگران در ایران "قربانیان سرکوب و شرایط کاری مرگبار"
"مرکز حقوق بشر در ایران" چهارشنبه ۳۰ آوریل (۱۰ اردیبهشت) به مناسبت روز جهانی کارگر (اول ماه مه) گزارشی مبسوط در مورد وضعیت کارگران در ایران منتشر کرد.
طبق این گزارش "بیش از دو هزار کارگر در ایران ظرف یک سال گذشته به دلیل شرایط کاری ناایمن جان خود را از دست داده‌اند".
بنا بر ارزیابی این مرکز، چنین آمار تکان‌دهنده‌ای نمایانگر "نبود نظارت مؤثر، اجرای ناقص قوانین و ارجح ندانستن جان انسان‌ها در محیط کار است" که در نهایت به "بحران انسانی گسترده‌ای" منجر شده است.
@dw_farsi
"مرکز حقوق بشر در ایران" چهارشنبه ۳۰ آوریل (۱۰ اردیبهشت) به مناسبت روز جهانی کارگر (اول ماه مه) گزارشی مبسوط در مورد وضعیت کارگران در ایران منتشر کرد.
طبق این گزارش "بیش از دو هزار کارگر در ایران ظرف یک سال گذشته به دلیل شرایط کاری ناایمن جان خود را از دست داده‌اند".
بنا بر ارزیابی این مرکز، چنین آمار تکان‌دهنده‌ای نمایانگر "نبود نظارت مؤثر، اجرای ناقص قوانین و ارجح ندانستن جان انسان‌ها در محیط کار است" که در نهایت به "بحران انسانی گسترده‌ای" منجر شده است.
@dw_farsi
DW
کارگران در ایران "قربانیان سرکوب و شرایط کاری مرگبار"
طبق اعلام "مرکز حقوق بشر" "بیش از دو هزار کارگر در ایران ظرف یک سال گذشته به دلیل شرایط کاری ناایمن جان خود را از دست داده‌اند". این نهاد همچنین اعلام کرد ۱۹ فعال کارگری هم‌اکنون در زندان به سر می‌برند.
📸 روز جهانی کارگر؛ کارگران جان‌باخته در خیزش "زن، زندگی ، آزادی"
نخستین روز ماه مه، روز جهانی کارگر است. در ایران، نه تنها مطالبات کارگران پاسخ داده نمی‌شود، بلکه فعالان جنبش کارگری با سرکوب، زندان یا حتی اعدام روبه‌رو می‌شوند.
در جنبش "زن زندگی آزادی" برخی از کارگران از سوی نیروهای سرکوب کشته شدند. در این روز یادی از چند تن از آنها کردیم.
محسن شکاری، جوان ٢٣ ساله در اعتراض‌ها در پی کشته شدن مهسا امینی بازداشت و اعدام او اجرا شد.
مجیدرضا رهنورد، کارگر و کشتی‌گیر بود که ۲۳ روز پس از دستگیری اعدام شد.
محمدمهدی کرمی، برنده چندین مدال در رشته کاراته در مراسم چهلم حدیث نجفی به اتهام قتل یک مامور بسیج بازداشت شد.
محمد حسینی (کیان) متهم ردیف دوم پرونده فوق‌الذکر با لقب "بی‌کس‌ترین" زندانی اعتراضات که به گواه همکارانش کارگر پرتلاش یک مرغداری بود همراه با کرمی به اتهام فساد فی‌الارض اعدام شدند.
فواد محمدی، فعال کارگری ۳۸ ساله در تظاهرات کامیاران کشته شد.
خدانور لجعی (لجه‌ای) جوان ۲۷ ساله زاهدانی که از راه گچ‌کاری امرار معاش می‌کرد، یک روز پس از کشتار جمعه خونین زاهدان مورد اصابت گلوله قرار گرفت.
@dw_farsi
نخستین روز ماه مه، روز جهانی کارگر است. در ایران، نه تنها مطالبات کارگران پاسخ داده نمی‌شود، بلکه فعالان جنبش کارگری با سرکوب، زندان یا حتی اعدام روبه‌رو می‌شوند.
در جنبش "زن زندگی آزادی" برخی از کارگران از سوی نیروهای سرکوب کشته شدند. در این روز یادی از چند تن از آنها کردیم.
محسن شکاری، جوان ٢٣ ساله در اعتراض‌ها در پی کشته شدن مهسا امینی بازداشت و اعدام او اجرا شد.
مجیدرضا رهنورد، کارگر و کشتی‌گیر بود که ۲۳ روز پس از دستگیری اعدام شد.
محمدمهدی کرمی، برنده چندین مدال در رشته کاراته در مراسم چهلم حدیث نجفی به اتهام قتل یک مامور بسیج بازداشت شد.
محمد حسینی (کیان) متهم ردیف دوم پرونده فوق‌الذکر با لقب "بی‌کس‌ترین" زندانی اعتراضات که به گواه همکارانش کارگر پرتلاش یک مرغداری بود همراه با کرمی به اتهام فساد فی‌الارض اعدام شدند.
فواد محمدی، فعال کارگری ۳۸ ساله در تظاهرات کامیاران کشته شد.
خدانور لجعی (لجه‌ای) جوان ۲۷ ساله زاهدانی که از راه گچ‌کاری امرار معاش می‌کرد، یک روز پس از کشتار جمعه خونین زاهدان مورد اصابت گلوله قرار گرفت.
@dw_farsi