✊گسترش اعتراضات و اعتصابات سراسری
✊پیش به‌سوی سرنگونی جمهوری اسلامی
✊زن، کارگر، دانشجو، معلم، بازنشسته؛ اتحاد اتحاد
در هفته‌ای که گذشت، بار دیگر خیابان‌های ایران صحنه فریاد اعتراض و خشم فروخفته مردمی بوده که دیگر چیزی برای از دست دادن ندارند.
کامیون‌داران و رانندگان حمل بار، نانوایان، معلمان، بازنشستگان، کارگران و دانشجویان و زنان؛ هرکدام با مطالبات خود، اما با دردی مشترک از دل یک ساختار سرکوب، مافیایی، نابرابر و به غایت ضدانسانی.
اعتصاب سراسری کامیون‌رانان روز شنبه ۳ خرداد به روز سوم خود و دست کم ۷۲ شهر رسید. خواسته‌ها روشن است: پایان دادن به مافیای حمل‌ونقل، تامین معیشت و امنیت جانی و روانی رانندگان. بخش بزرگی از این رانندگان حتی مالک وسیله نقلیه خود نیستند. آن‌ها کارگرانی‌اند که با دستمزدی ناچیز و در شرایطی ناامن، بار یک اقتصاد فروپاشیده را بر دوش می‌کشند. اکنون این کارگران جاده‌ای، لب به اعتراض گشوده‌اند و با شعارهایی نظیر «بیشرف، بیشرف» در فسا و «اتحاد، اتحاد» در بروجرد، به مقاومت در برابر ترفندهای شکست اعتصاب توسط حکومت ادامه می‌دهند.
از سوی دیگر، اعتصاب و تجمع اعتراضی نانوایان نیز در نقاط مختلف کشور شعله‌ور شده است. مطالبه برای پرداخت یارانه‌های معوق، رفع کسری آرد، و مقابله با افزایش افسارگسیخته هزینه‌های آب، برق، گاز و بیمه، و جمع شدن بساط مافیای نانینو، محور این اعتراض‌هاست. اما رژیم، به‌جای پاسخگویی، با گاز اشک‌آور به نانوایان در مشهد حمله می‌کند. پاسخ سرکوب، تنها آتش اعتراض را شعله‌ورتر کرده است.
آنچه امروز در ایران در حال وقوع است، فراتر از اعتراض صنفی است، اعتراضی کاملا سیاسی است؛ از کامیون‌ران و نانوا تا معلم و بازنشسته، از دانشجو و زن تا کارگر صنعتی، صدای واحدی شکل گرفته که دیگر چیزی جز تغییر بنیادین نمی‌خواهد و این تغییر بنیادین همان سرنگونی این رژیم است.
در این بزنگاه تاریخی، مسئولیت رسانه‌های مردمی، شوراها و هسته‌های هماهنگی اعتصاب، و همه فعالان اجتماعی و سیاسی‌ست که این صداها را به هم گره بزنند. ما نیازمند روایت این تاریخ سازی هستیم؛ به تصویر کشیدن زندگی مردمی که برای نان، کرامت و آینده‌ای بهتر، جان بر کف گرفته‌اند.
اتحاد و همبستگی امروز نه شعار، بلکه راه بقاست. زن، کارگر، دانشجو، معلم، بازنشسته؛ همه و همه یک صف‌اند. جمهوری اسلامی نه‌تنها پاسخ‌گو نیست، بلکه مانعی اصلی بر سر رفاه و معیشت، منزلت، امنیت، آزادی، برابری، و عدالت است.
اکنون زمان آن است که اعتصابات سراسری همه بخشها به هم گره بخورند و به اعتصاب عمومی تبدیل شود؛ این پاسخ جمعی ما به رژیمی است که چیزی جز بیحقوق، گرسنگی، سرکوب و غارتگری به بار نیاورده و با حجاب و اعدام به جان ما افتاده است.
✊پیش به‌سوی سرنگونی جمهوری اسلامی!
✌️اتحاد، رمز پیروزی ماست.
تشکل انقلاب زنانه
۳ خرداد ۴۰۴
✊پیش به‌سوی سرنگونی جمهوری اسلامی
✊زن، کارگر، دانشجو، معلم، بازنشسته؛ اتحاد اتحاد
در هفته‌ای که گذشت، بار دیگر خیابان‌های ایران صحنه فریاد اعتراض و خشم فروخفته مردمی بوده که دیگر چیزی برای از دست دادن ندارند.
کامیون‌داران و رانندگان حمل بار، نانوایان، معلمان، بازنشستگان، کارگران و دانشجویان و زنان؛ هرکدام با مطالبات خود، اما با دردی مشترک از دل یک ساختار سرکوب، مافیایی، نابرابر و به غایت ضدانسانی.
اعتصاب سراسری کامیون‌رانان روز شنبه ۳ خرداد به روز سوم خود و دست کم ۷۲ شهر رسید. خواسته‌ها روشن است: پایان دادن به مافیای حمل‌ونقل، تامین معیشت و امنیت جانی و روانی رانندگان. بخش بزرگی از این رانندگان حتی مالک وسیله نقلیه خود نیستند. آن‌ها کارگرانی‌اند که با دستمزدی ناچیز و در شرایطی ناامن، بار یک اقتصاد فروپاشیده را بر دوش می‌کشند. اکنون این کارگران جاده‌ای، لب به اعتراض گشوده‌اند و با شعارهایی نظیر «بیشرف، بیشرف» در فسا و «اتحاد، اتحاد» در بروجرد، به مقاومت در برابر ترفندهای شکست اعتصاب توسط حکومت ادامه می‌دهند.
از سوی دیگر، اعتصاب و تجمع اعتراضی نانوایان نیز در نقاط مختلف کشور شعله‌ور شده است. مطالبه برای پرداخت یارانه‌های معوق، رفع کسری آرد، و مقابله با افزایش افسارگسیخته هزینه‌های آب، برق، گاز و بیمه، و جمع شدن بساط مافیای نانینو، محور این اعتراض‌هاست. اما رژیم، به‌جای پاسخگویی، با گاز اشک‌آور به نانوایان در مشهد حمله می‌کند. پاسخ سرکوب، تنها آتش اعتراض را شعله‌ورتر کرده است.
آنچه امروز در ایران در حال وقوع است، فراتر از اعتراض صنفی است، اعتراضی کاملا سیاسی است؛ از کامیون‌ران و نانوا تا معلم و بازنشسته، از دانشجو و زن تا کارگر صنعتی، صدای واحدی شکل گرفته که دیگر چیزی جز تغییر بنیادین نمی‌خواهد و این تغییر بنیادین همان سرنگونی این رژیم است.
در این بزنگاه تاریخی، مسئولیت رسانه‌های مردمی، شوراها و هسته‌های هماهنگی اعتصاب، و همه فعالان اجتماعی و سیاسی‌ست که این صداها را به هم گره بزنند. ما نیازمند روایت این تاریخ سازی هستیم؛ به تصویر کشیدن زندگی مردمی که برای نان، کرامت و آینده‌ای بهتر، جان بر کف گرفته‌اند.
اتحاد و همبستگی امروز نه شعار، بلکه راه بقاست. زن، کارگر، دانشجو، معلم، بازنشسته؛ همه و همه یک صف‌اند. جمهوری اسلامی نه‌تنها پاسخ‌گو نیست، بلکه مانعی اصلی بر سر رفاه و معیشت، منزلت، امنیت، آزادی، برابری، و عدالت است.
اکنون زمان آن است که اعتصابات سراسری همه بخشها به هم گره بخورند و به اعتصاب عمومی تبدیل شود؛ این پاسخ جمعی ما به رژیمی است که چیزی جز بیحقوق، گرسنگی، سرکوب و غارتگری به بار نیاورده و با حجاب و اعدام به جان ما افتاده است.
✊پیش به‌سوی سرنگونی جمهوری اسلامی!
✌️اتحاد، رمز پیروزی ماست.
تشکل انقلاب زنانه
۳ خرداد ۴۰۴