انقلاب زنانه🚩

دلنوشته‌ حدیث صبوری فعال حقوق زنان و زندانی سیاسی سابق

همه‌ی دغدغه‌ی من جامعه و مردم است.
این روزها را به آتش زیر خاکستر، یا آرامش قبل از طوفان تشبیه می‌کنم.
زندگی وحشتناک است؛ قطع آب و برق، گرونی، گرونی، گرونی...
هم‌زمان اعدام عزیزان و به حبس کشیدن هر کسی که جلوی ظلم قد علم کند.

خودم از نظر روحی خیلی داغونم؛ شرایط زندگی، جامعه و ...
از نظر جسمی هم آسیب‌های شدید دیدم.
با اینکه در برابر آزادی‌خواهان بزرگ من قطره‌ای بیش نیستم و زندانی بودنم در برابر خیلی‌ها زیاد نبود (هرچند در طول این سال‌ها، به‌خصوص ۸۸، ۹۶، ۹۷ قرچک، و ۹۸ و ۹۹ و ۱۴۰۰ اوین، و در این بین اطلاعات و وزرا و دادسراها و دادگاه و بازجویی‌ها) انگار یک قرن گذشت...

آسیب‌های زیادی دیدم.
از مهم‌ترین آن‌ها قلبم بود؛ که اعزام نکردند و بعد از آزادی پیگیر شدم، رگ بسته بود و فنر زدند و همچنان اذیتم.
ستون فقرات، دستم که پاسیار کشید و جراحی داشتم، تا تشدید بیماری‌های گوارشی در حبس.
آسیب ستون فقرات باعث شد این سال‌ها مدام درگیر پا و کمر و دیسک گردن باشم، و نتیجه‌اش این شد که باید جراحی کنم.

هزینه‌ها خیلی بالاست. هیچ کمکی هم نداشتم و مجبور به تحمل درد شدید شدم تا برای بیمارستان دولتی (میلاد) وقت بگیرم.
هرچند برای هر چیز کوچکی پول می‌گیرند...
و الان هم ۲۰ میلیون برای بستری شدن.

من نمونه‌ای هستم از مردم ایران که با عذاب نفس می‌کشند؛ هرچند در هوای آلوده نفس کشیدن هم سخت است.

با همه‌ی دردی که دارم، با روح داغونم که کلاً بهم ریخته‌ام، ولی همیشه می‌گویم: زود خوب می‌شوم... آخه کار مهمی دارم.
وقتی دکتر جواب MRI را دید گفت: «عمل سنگین است و...»
یهو گفتم: «دکتر خوب می‌شوم؟»
گفت: «چرا که نه، با رعایت بعد از عمل و...»
گفتم: «آخه کار مهمی دارم...»
گفت: «خانم فقط به سلامتت فکر کن، هیچی مهم‌تر از اون نیست.»
گفتم: «ولی کار من خیلی مهمه!»
با تعجب پرسید: «چی!؟»
گفتم: «قیام... آخه می‌خوام حتماً حضور داشته باشم و... می‌دونم که...»

یهو دکتر از جاش بلند شد و گفت: «درود به شرفت.»
خیلی خوشحال شدم از حرفش.

الان هم همه‌ی انگیزه‌ام آزادی است.
فقط یه چیزی ناراحتم میکرد؛ به پسرم گفتم: «دلم می‌سوزه اگه من بیمارستان باشم و قیام بشه، حسرت می‌کشم که نیستم.»
اما امیدی به من گفت که همه باهم در جشن آزادی خواهیم بود.

بعد از عمل، دکتر اومد بالای سرم و گفت: «هنوز جمله‌ای رو که قبل از بیهوشی گفتی یادم هست.»
آخه گفته بودم: «من باید خوب بشم، چون هدف داریم... ما پیروز می‌شیم.»
و در پایان
زن زندگی آزادی
تنها راه نجات خیابان است
و قیام با پیشگامی زنان انقلابی

✊برپاخیز برای #زن_زندگی_آزادی

📲ارتباط با ما 🔸پیامگیر تلگرام

🚩این انقلاب زنانه است،‌ کل نظام نشانه است
🔹کانال تلگرام
🔺فرم عضویت برای متقاضیان داخل کشور
🔻فرم عضویت برای متقاضیان خارج کشور

👍2🔥2

153 views19:30