در شبی طوفانی
به خانه ات یورش آوردند
و هر آنچه یادگاری از عشق ما بود
به تاراج بردند
حلقه، خواب، گردنبند
النگو، زمزمه، تبسم.

در غروبی مه آلود
در خیابانی عمومی
دوره ات کردند
به خاطر شعر من
چمدان دستی ات را بردند
زمانی که ترا به بند کشیدند
نامه و بوسه و عطر
و آه و عکس و فریاد و فضیلت ما را با خود بردند
اما نه در آن خانه
نه در آن خیابان
و نه در آن زندان
نه با بردن
و نه با به بند کشیدن
نتوانستند و نشد
ذره ای از عشق ما را به تاراج برند.

ترجمه : بابک صحرانورد
#شیرکو_بیکس
@ettehad

حقوق بشر،
دروغی بود
که روزی از دهان ریخته‌ی تاریخ گریخت.

#شیرکو_بیکس

@ettehad

‏شعری که پدر بزرگ ژینا از شیرکو بیکس بر مرازش خواند:


تهران بر تن آبها عبا دوخت
تهران بر روی جاده ها جبه انداخت
تهران بر سر باغچه عمامه گذاشت

به تهران زور آواز را مجبور کرد تا ریش بگذارد
بر تنِ شعر لباس عاشورا پوشاند
تهران موسیقی را بیوه کرد
و از زندگی، مجلس عزایی ساخت

تهران به روی کسی نمی خندد
جز به روی مرگ
تهران از هیچ چیز خوشش نمی آید
به غیر مرگ
نام تمامِ زنان و دختران و پسرانِ تهران
است
و
آن چه در تهران هرگز از مادر زاده نمی شود
زندگی کند.

#مهسا_امینی
#شیرکو_بیکس
#به_سرکوب_و_توحش_پایان_دهید

🆔
https://t.me/ettehad
✉️ 🔚 tamas
https://t.me/Ettehadyeh20