‍ ‍ 🔴 چرا بند ۲۴ منشور جنبش جلیقه زردها نگران کننده است؟

جنبش اعتراضی «جلیقه زردها» از یک طومار اینترنتی آغاز شد. این طومار را یک راننده‌ی زن برای کاهش قیمت سوخت در ماه می منتشر کرد. او در متن خود از افزایش پیاپی قیمت گازوئیل و‌ بنزین معترض شد. تا ماه اکتبر به این طومار توجه ویژه‌ای نشد و پس از انتشار در روزنامه و ایجاد گروهی به نام «مخالفت ملی با افزایش قیمت سوخت» در فیس‌بوکْ وجهه‌ای همه‌گیر پیدا کرد. معترضان، جلیقه‌ی زرد به تن کردند و اولین تجمع اعتراضی آنان در ۱۷ نوامبر شکل گرفت. با بالا گرفتن اعتراضات، دولت افزایش قیمت سوخت را به حالت تعلیق درآورد اما پیش‌روی این جنبشْ فضا را برای دیگر گروه‌های معترض و پیوست به جلیقه زردها فراهم کرد. در این بین انتشار منشوری از مطالبات جلیقه زردها به گوناگونی خواست‌های معترضین اشاره دارد. از استعفای رئیس‌جمهور، خروج از اتحادیه‌ی اروپا، خروج از ناتو، نوشتن قانون اساسی جدید، اعتراض علیه گرانی‌های سرسام آور، کاهش مالیات، وضعیت بهداشت و درمان تا بند ۲۴ این منشور: «جلوگیری از مهاجرت‌هایی که امکان پذیرش و ادغام آنها وجود ندارد».
چیدمان خواست‌های منشور حاکی از حضور مطالباتی ضد سرمایه‌داری، ملغی سازی روند خصوصی‌سازی‌ها و از طرفی سوگیری‌های جریانات احزاب راست در متن است که همگی ذیل یک منشور منتشر شده است. صحبت از مکتوب کردن قانون اساسی جدید عملا امکان‌پذیر نیست و اینها در کنار درخواست برکناری رئیس‌جمهور نشانگانی از گرفتن نوک پیکان اعتراضات علیه دولت مکرون است. اعتراض علیه زیست مهاجرین و صحبت‌هایی از عدم پذیرش و مسدود کردن روند اقامت آنان برگرفته از تزریق سیاست‌های نمایندگان احزاب راست افراطی و تعمیم این مطالبات به «اخراج پناهجویان» در جریان اعتراضات اخیر است. پیش‌تر مارین لوپنْ رهبر جبهه‌ی ملی فرانسه و‌ حامی احزاب راست افراطیْ موافقت صریح خود را در ارتباط با اخراج پناهجویان اعلام کرده بود. اعتراضات برحق کارگران، دانشجویان، پرستاران، بازنشستگان و دانش‌آموزان از یک سو و تزریق سیاست‌های ضد مهاجر از دیگر سو، هم‌پا با جنبش جلیقه زردها در حرکت است. اگر چه مخالفت با جریان نئولیبرالیزاسیون جهانی و گوناگونی سطح مطالبات بسیار رهایی‌بخش است اما دست احزاب راست افراطی در مداخلات و جریان‌سازی‌های انحرافی همواره دراز بوده است. در این بین می‌توان امیدوار بود که با دخالت نمایندگان سندیکاهای کارگری، دانشجویان، اکتیویست‌ها و اکونومیست‌های جناح چپ، شاهد شکل‌گیری مانیفستی از مطالبات و روند پیش‌روی‌هایی مواجه باشیم که رنگ و بویی صرفا «دولت رفاهی» و یا «ناسیونالیسم خیرخواهانه» نداشته باشد. اینها در حالیست که جمعیت کثیر کارگران و مزدبگیران به درستی بر سر مطالبات خود و علیه معیشت تنگ موجود، اعتراض خود را به خیابان‌های شهر کشاندند.

*ترجمه‌ی تصویر یکی از شعارهای فراگیر جنبش جلیقه زردهاست: «کسی که بدبختی می‌کارد، انقلابْ درو می‌کند».

#جلیقه_زردها
@ettehad

🔴با ادامه جنبش اعتراضی #جلیقه_زردها در #فرانسه، امانوئل مکرون، رئیس جمهوری این کشور در نامه‌ای خطاب به مردم فرانسه با عنوان «نامه به فرانسوی‌ها»، ضمن اعلام این‌که خشم مردم را درک می‌کند، از آن‌ها خواست تا در یک گفت‌وگوی ملی برای رفع مشکلات و تنش‌های موجود شرکت کنند.
مالیات‌ها، تقویت دوباره دموکراسی و حقوق شهروندی، تغییرات محیط زیستی، و ساختار حکومت و نهادهای همگانی، ۴‌ مسئله‌ای هستند که در این گفت‌وگوی ملی مردم و صاحب‌نظران درباره آن‌ها اظهارنظر خواهند کرد. بدین ترتیب در سراسر فرانسه تا نیمه ماه مارس گفت‌وگوی ملی برگزار خواهد شد و در ماه آوریل #مکرون درباره نتایج این گفت‌وگو به مردم گزارش خواهد داد. در دو روز گذشته، شنبه و یکشنبه ۱۲ و ۱۳ ژانویه (۲۲ و ۲۳ دی) بار دیگر جلیقه زردها در فرانسه به خیابان‌ها آمدند. به‌گفته وزارت کشور فرانسه در شهرهای مختلف ۸۴ هزار نفر در این اعتراضات شرکت کردند. در بسیاری از شهرها تظاهرات معترضان به درگیری با پلیس کشیده شد و حدود ۲۵۰ نفر بازداشت شدند. در مجموع در تظاهرات دو روز گذشته نسبت به هفته‌های قبل خشونت کمتر بود.
https://t.me/ettehad/64327