Forwarded from مُرجا (رضا جوان)
متن کامل یادداشت هشتم، درباره موسیقی:
.
این یادداشت هم درباره موسیقی است دوستان.
علامه حلی عالم بزرگی بود. تا قبل از او همه علمای شیعه معتقد بودند که اگر حیوانی در چاه آب افتاد و مرد، باید حیوان را دربیاورند و بعد فلان میزان (بسته به نوع حیوانش) آب از چاه بکشند تا آب چاه پاک شود. علامه حلی قبل از فتوا دادن، چاه خانه‌اش را با خاک پر کرد تا خودش هیچ نفعی از فتوایش نداشته باشد. بعد کتاب‌ها را دید، احادیث را و استدلال باقی علما را بررسی کرد. آخر سر فتوا داد که اگر حیوانی در چاه آب خانه‌تان افتاد و مرد، حیوان را دربیاورید، آب پاک است و لازم نیست کار دیگری بکنبد. بعد از علامه حلی، تقریبا همه علما، با توجه به روشنگری او، همین نظر را دادند. و این قضیه معروف شد به قضیه نَزح بِئر (پاک کردن چاه). علامه حلی به این نتیجه رسید که احادیث مربوط به این مساله، یک حکم مستحبی را گفته‌اند نه یک حکم واجب را.
سال ۹۴ جمعی از دوستان من، همایش ملی را راه انداختند با موضوع فقه هنر. مدتی بعد از همایش، فرصتی شد تا خدمت رهبر انقلاب برسند. من در آن جلسه نبودم اما از دوستان درباره‌اش شنیدم و بعدها روی سایت رهبری، متنش را خواندم. حالا حدود ۲ سال از آن صحبت‌ها می‌گذرد و جالب است که هیچ‌کس درباره آن جلسه حرفی نمی‌زند.
در میانه‌های صحبت رهبری، بحث به مساله موسیقی کشیده می‌شود و بعد ایشان این این‌طور می‌گویند: «وقتى انسان عمق‌یابى میکند، مثل همان قضیّه‌ى منزوحات بئر که تا یک زمانى یک‌جورى میگفتند، بعد بکلّى عوض شد؟ واقعاً همان‌جور است؛ یعنى روى احتیاط [بوده]. همین مسئله‌ى مجسّمه‌سازى یا همین مسئله‌ى غنا از این قبیل است». بعد توضیح می‌دهند که شرط حرام بودن غنا نیست، لَهوی بودن است (بعدها درباره این کلمه توضیح خواهم داد).
بعد از خواندن این صحبت‌ها گشتم و از گوشه کنار بخشی از صحبت‌های رهبری را وقتی سال‌ها پیش از صدا و سیما بازدید کرده‌اند پیدا کردم. یکی از برنامه‌های این بازدید اجرای کنسرت بوده و دو گروه با ساز و تجهیزات کامل رو به روی رهبر (بخوانید یک مرجع تقلید، بخوانید یک دین‌شناس) دو قطعه را اجرا می‌کنند و مورد توجه رهبری قرار می‌گیرند و بعد همان‌جا صحبت مفصلی درباره موسیقی شروع می‌شود.
یک گوشه از این صحبت‌ها این بود: «درست است که در غرب، موسيقي هاي منحط وجود دارد. اما در همان نقطه از جهان، از دير باز موسيقي هاي آموزنده و معنا دار هم بوده است؛ موسيقي اي که براي گوش سپردن به آن، انسان عارف واقف خردمند، مي تواند بليت تهيه کند، در سالن اجراي کنسرت بنشيند و ساعتي، از آن لذت ببرد. در غرب موسيقي هايي که گاهي يک ملت را نجات داده و گاهي يک مجموعه فکري را به سمت صحيح هدايت کرده، کم نبوده است».
همان‌جا و در همان جلسه هم البته تاکید می‌کنند که موسیقی را باید نجات داد و نگذاشت که راه ابتذال را برود.
شاید بعد از همه رفتن‌ها و آمدن‌ها و گشتن‌ها، این جمله‌ها دقیق‌ترین جمله‌هایی بود که درباره موسیقی می‌شنیدم، جمله‌هایی که می‌شد درک‌شان کرد و منطقش را با منطق زندگی واقعی تطبیق داد.
.
یادداشتی از رضا جوان
.
https://instagram.com/p/BWLDmBgg1Wa/
.
#اینستاگرام #یادداشت #موسیقی
.
این یادداشت هم درباره موسیقی است دوستان.
علامه حلی عالم بزرگی بود. تا قبل از او همه علمای شیعه معتقد بودند که اگر حیوانی در چاه آب افتاد و مرد، باید حیوان را دربیاورند و بعد فلان میزان (بسته به نوع حیوانش) آب از چاه بکشند تا آب چاه پاک شود. علامه حلی قبل از فتوا دادن، چاه خانه‌اش را با خاک پر کرد تا خودش هیچ نفعی از فتوایش نداشته باشد. بعد کتاب‌ها را دید، احادیث را و استدلال باقی علما را بررسی کرد. آخر سر فتوا داد که اگر حیوانی در چاه آب خانه‌تان افتاد و مرد، حیوان را دربیاورید، آب پاک است و لازم نیست کار دیگری بکنبد. بعد از علامه حلی، تقریبا همه علما، با توجه به روشنگری او، همین نظر را دادند. و این قضیه معروف شد به قضیه نَزح بِئر (پاک کردن چاه). علامه حلی به این نتیجه رسید که احادیث مربوط به این مساله، یک حکم مستحبی را گفته‌اند نه یک حکم واجب را.
سال ۹۴ جمعی از دوستان من، همایش ملی را راه انداختند با موضوع فقه هنر. مدتی بعد از همایش، فرصتی شد تا خدمت رهبر انقلاب برسند. من در آن جلسه نبودم اما از دوستان درباره‌اش شنیدم و بعدها روی سایت رهبری، متنش را خواندم. حالا حدود ۲ سال از آن صحبت‌ها می‌گذرد و جالب است که هیچ‌کس درباره آن جلسه حرفی نمی‌زند.
در میانه‌های صحبت رهبری، بحث به مساله موسیقی کشیده می‌شود و بعد ایشان این این‌طور می‌گویند: «وقتى انسان عمق‌یابى میکند، مثل همان قضیّه‌ى منزوحات بئر که تا یک زمانى یک‌جورى میگفتند، بعد بکلّى عوض شد؟ واقعاً همان‌جور است؛ یعنى روى احتیاط [بوده]. همین مسئله‌ى مجسّمه‌سازى یا همین مسئله‌ى غنا از این قبیل است». بعد توضیح می‌دهند که شرط حرام بودن غنا نیست، لَهوی بودن است (بعدها درباره این کلمه توضیح خواهم داد).
بعد از خواندن این صحبت‌ها گشتم و از گوشه کنار بخشی از صحبت‌های رهبری را وقتی سال‌ها پیش از صدا و سیما بازدید کرده‌اند پیدا کردم. یکی از برنامه‌های این بازدید اجرای کنسرت بوده و دو گروه با ساز و تجهیزات کامل رو به روی رهبر (بخوانید یک مرجع تقلید، بخوانید یک دین‌شناس) دو قطعه را اجرا می‌کنند و مورد توجه رهبری قرار می‌گیرند و بعد همان‌جا صحبت مفصلی درباره موسیقی شروع می‌شود.
یک گوشه از این صحبت‌ها این بود: «درست است که در غرب، موسيقي هاي منحط وجود دارد. اما در همان نقطه از جهان، از دير باز موسيقي هاي آموزنده و معنا دار هم بوده است؛ موسيقي اي که براي گوش سپردن به آن، انسان عارف واقف خردمند، مي تواند بليت تهيه کند، در سالن اجراي کنسرت بنشيند و ساعتي، از آن لذت ببرد. در غرب موسيقي هايي که گاهي يک ملت را نجات داده و گاهي يک مجموعه فکري را به سمت صحيح هدايت کرده، کم نبوده است».
همان‌جا و در همان جلسه هم البته تاکید می‌کنند که موسیقی را باید نجات داد و نگذاشت که راه ابتذال را برود.
شاید بعد از همه رفتن‌ها و آمدن‌ها و گشتن‌ها، این جمله‌ها دقیق‌ترین جمله‌هایی بود که درباره موسیقی می‌شنیدم، جمله‌هایی که می‌شد درک‌شان کرد و منطقش را با منطق زندگی واقعی تطبیق داد.
.
یادداشتی از رضا جوان
.
https://instagram.com/p/BWLDmBgg1Wa/
.
#اینستاگرام #یادداشت #موسیقی
Instagram
رضا جوان
. این یادداشت هم درباره موسیقی است دوستان. علامه حلی عالم بزرگی بود. تا قبل از او همه علمای شیعه معتقد بودند که اگر حیوانی در چاه آب افتاد و مرد، باید حیوان را دربیاورند و بعد فلان میزان (بسته به نوع حیوانش) آب از چاه بکشند تا آب چاه پاک شود. علامه حلی قبل…