✳️ تاملی بر پیوست های عدالت - 1
....
....
🔷عدالتخواهی امید بخش
🔷عدالتخواهی اسلامی
🔷عدالتخواهی ولایی
🔷عدالتخواهیِ ضد سیاه نمایی
🔷عدالتخواهی منفی/مثبت
🔶اینها و امثال اینها، واژگانی هستند که از اواسط دهه نود، وارد واژگان فعالین سیاسی اجتماعی حزب الهی شده است. یعنی پیوست کردن یک قید به واژه عدالت که البته این رویه تنها یک تغییر واژگانی نیست، بلکه حاوی باری ایدئولوژیک و قیدی گفتمانی به مسئله‌ی #عدالت است.
🔶لب کلام ناشران این گفتمان تازه از عدالت، این است که #عدالتخواهی و مبارزه با فساد و مطالبه حق، نباید منجر به #سیاه _نمایی و ناامیدی شود. آنها با استفاده از تئوری جامعه به مثابه سیستم، می گویند که مقدار حجم تزریق ناامیدی نباید بیشتر از امید آفرینی باشد، و همواره باید بین مطالبه از نظام بخاطر ضعف و تقدیر از آن برای پیشرفت ها، یک نسبت برقرار باشد.
🔶این جریان که دارای رسانه های رسمی و بلندگوهای قدرتمند و چهره های تئوری پرداز قابل توجهی نیز هستند، همواره عدالتخواهانی که بدون توجه به تئوری سیستم، به مبارزه با ناکارآمدی ها می پردازند را به عنوان هایی مثل فتنه گر، سیاه نما، دومینتور، مازوخیست،انحرافی و .... معرفی کرده اند.
🔷این جریان دو ویژگی دارد:
🔶نخست از نظر خاستگاه، غالبا افرادی هستند که به نحوی از انحا با مراکز یا منابع قدرت سیاسی مرتبت هستند.
🔶دوم از نظر تئوریک، معتقد به رعایت و در نظر گرفتن مصالح نظام هستند.
🔷این جریان از نظر تئوری عملگرایی نیز دارای دوخطای گفتمانی هستند.
🔶اول اینکه معتقدند مطالبه عدالت ممکن است به ظلم ختم شود.
در حالی که در تمام منابع روایی و قرآن کریم،از عدالت به عنوان تنها راه اصلاح جامعه یاد شده است.
در فقه و فلسفه اسلامی، عدالت به هیچ وجه اثر نامطلوب ندارد و همواره به سوی ارتقا جامعه پیش می رود.
🔶طلب عدالت در نگاه اسلام یک ارزش متعالی و جزو اصول دین شمرده می شود، و محال است به ضد خودش که #ظلم است تبدیل شود. این سخن مثل این است که بگوئیم غذا شور شده است، چون به آن زیاده شکر زده ایم.
🔶این جریان دقیق برای همین ضعف تئوریک، منبع سیاه نمایی را عدالتخواهان ، نه اشخاص مفسد و نه پدیده های فسادزا، قلمداد می کنند.
🔶آنها بر سر حاکمان مفسد تشر نمی زنند که فساد شما باعث سیاه نمایی و ناامیدی مردم است، اما از هر فرصتی استفاده می کنند تا عدالتخواهان را عامل این پدیدها معرفی کنند.
🔶آنها به قدری که از عدالتخواهان مطالبه می کنند که در روش و منش خود تجدید نظر کنند، از حاکمیت برای تغییر رویه های فسادزا مطالبه ندارند.
🔷 دوم خطای آنها علاوه بر تشخیص غلط منبع سیاه نمایی، در بازخورد عمل مطالبه از مفسدان در جامعه نیز هست.
🔶به عبارت بهتر، وقتی که عدالتخواهی علیه یک پدیده ستمگرانه یا یک مسئول صاحب قدرت ستمگر قیام می کند، اگر حاکمیت، بجای سرکوب و حذف او، اقدام به استقبال و بها دادن به این شخص نماید، آیا باز می توان گفت که عدالتخواهی منجر به سیاه نمایی شده است؟
🔶آن چیزی که سبب شده عدالتخواهی در نگاه برخی سیاه نمایی و تزریق ناامیدی قلمداد شود، رفتار حاکمیت با این گفتمان است. در حقیقت حاکمیت با مقابله با افراد عدالتخواه، و سرکوب آنها، خود را بدنام کرده و مردم را ناامید می سازد.
این امری است که جریانی که بنده آن را #عدالتخواهان_سیستمی می نامم از درک آن عاجزند.
🔶آنها مسئولیت شرعی حاکمیت را در قبال حمایت از گفتمان عدالتخواهی نادیده می گیرند، اما عدالتخواهان مستقل را به در نظر نگرفتن #مصالح_نظام متهم می سازند.
#سلمان_کدیور
....
....
@Falaakhon
....
....
🔷عدالتخواهی امید بخش
🔷عدالتخواهی اسلامی
🔷عدالتخواهی ولایی
🔷عدالتخواهیِ ضد سیاه نمایی
🔷عدالتخواهی منفی/مثبت
🔶اینها و امثال اینها، واژگانی هستند که از اواسط دهه نود، وارد واژگان فعالین سیاسی اجتماعی حزب الهی شده است. یعنی پیوست کردن یک قید به واژه عدالت که البته این رویه تنها یک تغییر واژگانی نیست، بلکه حاوی باری ایدئولوژیک و قیدی گفتمانی به مسئله‌ی #عدالت است.
🔶لب کلام ناشران این گفتمان تازه از عدالت، این است که #عدالتخواهی و مبارزه با فساد و مطالبه حق، نباید منجر به #سیاه _نمایی و ناامیدی شود. آنها با استفاده از تئوری جامعه به مثابه سیستم، می گویند که مقدار حجم تزریق ناامیدی نباید بیشتر از امید آفرینی باشد، و همواره باید بین مطالبه از نظام بخاطر ضعف و تقدیر از آن برای پیشرفت ها، یک نسبت برقرار باشد.
🔶این جریان که دارای رسانه های رسمی و بلندگوهای قدرتمند و چهره های تئوری پرداز قابل توجهی نیز هستند، همواره عدالتخواهانی که بدون توجه به تئوری سیستم، به مبارزه با ناکارآمدی ها می پردازند را به عنوان هایی مثل فتنه گر، سیاه نما، دومینتور، مازوخیست،انحرافی و .... معرفی کرده اند.
🔷این جریان دو ویژگی دارد:
🔶نخست از نظر خاستگاه، غالبا افرادی هستند که به نحوی از انحا با مراکز یا منابع قدرت سیاسی مرتبت هستند.
🔶دوم از نظر تئوریک، معتقد به رعایت و در نظر گرفتن مصالح نظام هستند.
🔷این جریان از نظر تئوری عملگرایی نیز دارای دوخطای گفتمانی هستند.
🔶اول اینکه معتقدند مطالبه عدالت ممکن است به ظلم ختم شود.
در حالی که در تمام منابع روایی و قرآن کریم،از عدالت به عنوان تنها راه اصلاح جامعه یاد شده است.
در فقه و فلسفه اسلامی، عدالت به هیچ وجه اثر نامطلوب ندارد و همواره به سوی ارتقا جامعه پیش می رود.
🔶طلب عدالت در نگاه اسلام یک ارزش متعالی و جزو اصول دین شمرده می شود، و محال است به ضد خودش که #ظلم است تبدیل شود. این سخن مثل این است که بگوئیم غذا شور شده است، چون به آن زیاده شکر زده ایم.
🔶این جریان دقیق برای همین ضعف تئوریک، منبع سیاه نمایی را عدالتخواهان ، نه اشخاص مفسد و نه پدیده های فسادزا، قلمداد می کنند.
🔶آنها بر سر حاکمان مفسد تشر نمی زنند که فساد شما باعث سیاه نمایی و ناامیدی مردم است، اما از هر فرصتی استفاده می کنند تا عدالتخواهان را عامل این پدیدها معرفی کنند.
🔶آنها به قدری که از عدالتخواهان مطالبه می کنند که در روش و منش خود تجدید نظر کنند، از حاکمیت برای تغییر رویه های فسادزا مطالبه ندارند.
🔷 دوم خطای آنها علاوه بر تشخیص غلط منبع سیاه نمایی، در بازخورد عمل مطالبه از مفسدان در جامعه نیز هست.
🔶به عبارت بهتر، وقتی که عدالتخواهی علیه یک پدیده ستمگرانه یا یک مسئول صاحب قدرت ستمگر قیام می کند، اگر حاکمیت، بجای سرکوب و حذف او، اقدام به استقبال و بها دادن به این شخص نماید، آیا باز می توان گفت که عدالتخواهی منجر به سیاه نمایی شده است؟
🔶آن چیزی که سبب شده عدالتخواهی در نگاه برخی سیاه نمایی و تزریق ناامیدی قلمداد شود، رفتار حاکمیت با این گفتمان است. در حقیقت حاکمیت با مقابله با افراد عدالتخواه، و سرکوب آنها، خود را بدنام کرده و مردم را ناامید می سازد.
این امری است که جریانی که بنده آن را #عدالتخواهان_سیستمی می نامم از درک آن عاجزند.
🔶آنها مسئولیت شرعی حاکمیت را در قبال حمایت از گفتمان عدالتخواهی نادیده می گیرند، اما عدالتخواهان مستقل را به در نظر نگرفتن #مصالح_نظام متهم می سازند.
#سلمان_کدیور
....
....
@Falaakhon